Τον είδα στο πανηγύρι της Προεσπέρας πριν από έξι χρόνια. Από τότε εύχομαι να τον συναντήσω ξανά κάπου τυχαία, όμως μέχρι σήμερα δεν έχω σταθεί τυχερή.

Καθόμουν σ’ έναν πάγκο και υπέφερα γιατί για πρώτη φορά στη ζωή μου είχα φορέσει φακούς επαφής, όμως δεν είχα υπολογίσει τη σκόνη που θα έτρωγα μέχρι να φτάσω στο πανηγύρι με το μηχανάκι.

Κι εκεί που έτριβα τα μάτια μου για να δω, ξαφνικά γυρίζω το κεφάλι προς την πίστα και τον βλέπω. Υπέρβαρος μα ελαφρύς σαν πούπουλο. Χόρευε ένα βαλσάκι με μια λεπτεπίλεπτη κυρία και έμοιαζε να αιωρείται πάνω από το έδαφος, σα να μην ήταν καν εκεί. Η σκόνη που είχε σηκωθεί γύρω τους ήταν στην πραγματικότητα τα ολόλευκα σύννεφα των ουρανών και το βαλσάκι η θεϊκότερη μελωδία που άκουσα ποτέ. Υπνωτισμένη κοιτούσα κάθε βήμα του, κάθε εντυπωσιακή φιγούρα, το γεμάτο αυτοπεποίθηση ύφος του, τις απαλές του κινήσεις καθώς άγγιζε και καθοδηγούσε τη ντάμα του, την πελώρια κοιλιά του και το πόσο αδιάφορη κατόρθωνε να την καταστήσει… Αυτός ο μεσήλικας υπέρβαρος κύριος μου είχε κάνει «κλικ».

Όλο το υπόλοιπο βράδυ τον παρακολουθούσα. Χόρεψε με διάφορες γυναίκες, οι οποίες απελευθερώνονταν από τα χέρια του καταγοητευμένες. Όλη νύχτα ήλπιζα να τον δω να με πλησιάζει με τη σιγουριά του νικητή για να μου ζητήσει να χορέψουμε. Ως τότε δεν είχα χορέψει ποτέ μου βαλς, ωστόσο ήξερα πως μ’ αυτόν όλα θα γίνονταν τέλεια και ιδανικά.

Αλλά μάταια. Δεν μου έριξε ούτε ένα βλέμμα. Δεν πρόσεξε καν ότι υπήρχα. Δεν μου ζήτησε ποτέ να χορέψουμε... Ήττα.

Την ώρα που τον είδα να φεύγει κομψός και αγέρωχος, σκέφτηκα να τον σταματήσω. Να του ζητήσω να γίνει ο καβαλιέρος μου για ένα χορό ή να τον ρωτήσω σε ποιο πανηγύρι θα μπορούσα να τον ξαναβρώ. Δίστασα. Κι όποιος διστάζει, χάνει.

Έπρεπε να είχα πάει κοντά του. Έπρεπε να του είχα ζητήσει να με ταξιδέψει κι εμένα στα σύννεφα. Έπρεπε να είχα μάθει ποιος ήταν αυτός ο μυστηριώδης ευτραφής κύριος με τις αγγελικές κινήσεις. Έπρεπε να είχα διεκδικήσει αυτόν τον ονειρεμένο χορό μαζί του. Αντ’ αυτού, δεν έκανα απολύτως τίποτα, παρά μόνο τον παρακολούθησα να φεύγει και δεν τον ξαναείδα ποτέ.

Τώρα, σκοπός μου δεν είναι να σας πω να αδράξετε τη μέρα, όπως τόσες και τόσες ιστορίες που διαβάζετε καθημερινά. Όμως… γιατί να μην την αδράξετε δηλαδή;

Αλεξία Παλαιστή
alexpalester@yahoo.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Αλεξίας Παλαιστή.