Τοποθέτηση Μαρίας Μπινίκου, Συμβούλου του Δήμου Ικαρίας,  στο Δημοτικό Συμβούλιο στις 19-5-11 για το θέμα του Γηροκομείου

Θα αρχίσω με την εκδήλωση πραγμάτων όχι για κάποιο άλλο λόγο ,αλλά γιατί εκτιμώ ότι τα πράγματα πρέπει να μπουν σε καινούρια βάση.

Έχουμε ευθύνες γιατί δεν ήμασταν ξύπνιοι και ξυπνοί, δραστήριοι  και προνοητικοί και αντί να επενδυθούν  τα χρήματα των απανταχού Ικαρίων  γι’ αυτό το έργο της Πρόνοιας σε Δημοτικό οικόπεδο βρέθηκαν στα χέρια της εκκλησίας, για να ιδρυθεί το Εκκλησιαστικό Γηροκομείο Ικαρίας.

Έχουμε ευθύνες, γιατί, όταν σύμφωνα με μαρτυρίες παρισταμένων ο Σεβασμιότατος έκανε έκκληση στις Δημοτικές αρχές να το πάρουν και να το λειτουργούν εκείνοι έκαναν επενδύσεις σε μπετά και σε ψήφους.

Και στο θέμα αυτό έκλειναν τα μάτια και σφύριζαν αδιάφοροι ,λέγοντας το γνωστό ότι το έργο της Πρόνοιας είναι κρατική υπόθεση και θα πρέπει το κράτος να ασχοληθεί μ’ αυτό. Πάνω σ ’αυτή τη νοοτροπία επενδύουν όσοι θέλουν να μας μετατρέψουν σε μάζα που να την χρησιμοποιούν και να την εκμεταλλεύονται.

Η νοοτροπία κοίτα τον εαυτό σου, το συμφέρον σου, μην είσαι κορόιδο, δεν είσαι εσύ υπεύθυνος για κανέναν ,το κράτος οφείλει και πρέπει να κάνει τα υπόλοιπα  είναι ο νόμος του σήμερα που χρησιμοποιούν όσοι θέλουν να ισοπεδώσουν την κοινωνία.

Όμως όλα αυτά έρχονται σε αντίθεση με το DNA  του Ικαριώτη και της παράδοσης του. Μπόρεσε όχι απλά να επιβιώσει στα πέτρινα χρόνια της απομόνωσης, όταν ήταν εντελώς ξεχασμένη η Ικαρία από την πολιτεία, αλλά ανέπτυξε και τέτοιο ανθρωπιστικό πολιτισμό με στοιχεία την κοινωνική αλληλεγγύη, τη φιλοξενία, την ανιδιοτελή προσφορά, την ουσιαστική αγάπη για τον συνάνθρωπο που παρά την ισοπεδωτική τακτική του σήμερα αντέχει και αντιστέκεται.

Αυτή τη νοοτροπία αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχοσύνθεσής τους την έπαιρναν μαζί τους οι Καριώτες της Διασποράς και πρόσφεραν στο νησάκι τους ,εκτός των άλλων, ένα πανέμορφο κτήριο για Γυμνάσιο το 25 ,το οποίο σήμερα γίνεται μουσείο, το Νοσοκομείο Ικαρίας ,το μουσείο του Κάμπου, υποτροφίες και βέβαια τα χρήματα ,για να ιδρυθεί τα τελευταία χρόνια το Γηροκομείο.

Έχει ευθύνες η Ιερά Μητρόπολις Σάμου –Ικαρίας ,γιατί ενώ τα οικονομικά του Γηροκομείου στην προηγούμενη δεκαετία ήταν ανθηρά και υπήρχαν άτομα, που κατά γενική ομολογία, νοιάζονταν για το Γηροκομείο όπως ο κ. Καβαρλίγκος απομακρύνθηκε από τη διοίκηση του Γηροκομείου και ταυτόχρονα διαλύθηκε και ο σύλλογος στήριξης του Γηροκομείου που, όπως καταγγέλλει ο κ. Γ Κασιώτης, τον διέλυσε με δικαστική απόφαση του Πρωτοδικείου Σάμου  με τη δικαιολογία και το αιτιολογικό της απόφασης ότι υπήρχε το διοικητικό συμβούλιο του ιδρύματος. Από κει και πέρα δημιουργήθηκε ένα κλίμα δυσπιστίας  των Ικαριωτών των ντόπιων και των μεταναστών που μεγάλωνε συνεχώς καθώς όλο και πιο πολλά στοιχεία έρχονταν να προστεθούν και να δημιουργήσουν κλίμα αρνητικό, π.χ. Το κτήριο του Γηροκομείου παραμένει χωρίς συντήρηση, ό,τι  χαλάει δεν ξαναφτιάχνει και οι Καριώτες  εύλογα αναρωτιούνται.

Συν τοις άλλοις  η μεγάλη προσφορά του συμπατριώτη μας Σουρουμάνη  προς το Γηροκομείο Ικαρίας μετατρέπεται αντί σε ευλογία σε κατάρα και στοιχειώνει το κτήριο μέχρι να το εκκενώσει εντελώς.

Εύλογα παράπονα διατυπώνονται και μια μεγάλη κρίση  ανάμεσα στις σχέσεις εκκλησίας και κοινωνίας έχει ξεσπάσει.

Γιατί στο Γηροκομείο της Σάμου προβήκατε σε ανέγερση νέας πτέρυγας και ανακαίνιση του παλιού κτηρίου χωρίς να εκκενώσετε το Γηροκομείο;

Γιατί όσον αφορά το Γηροκομείο του Καρλοβάσου λέτε στο site της Μητρόπολης στο internet ότι παρ’ ότι τα οικονομικά σας δεν είναι ανθηρά  όμως πρέπει και επιβάλλεται να συνεχίσετε αυτή τη ζεστή φωλιά αγάπης προς τους συνανθρώπους μας .Γιατί να μην ισχύει το ίδιο για το Γηροκομείο της Ικαρίας;

Γιατί, ενώ στο site σας , όσον αφορά το Γηροκομείο της Ικαρίας λέτε ότι δέχεται ηλικιωμένα άτομα άνδρες και γυναίκες που μένουν μόνιμα στην Ικαρία και Ικαρίους της Αμερικής που απεφάσισαν να επιστρέψουν ,για να περάσουν στην Ικαρία το υπόλοιπο της ζωής τους γιατί θέλετε να τους διώξετε από την Ικαρία;

Λέτε επίσης ότι το Γηροκομείο της Ικαρίας είναι μια ζεστή και φιλόξενη προσφορά αγάπης της εκκλησίας μας για την τρίτη ηλικία .Αυτό αποτελεί σπουδαία εγγύηση.

Δεν είναι αλήθεια μια πικρή ειρωνεία! Αντί να είναι «Ευγηρίας Μέλαθρον» οδηγήθηκε στην απαξίωσή του και άρον άρον σπρώχνονται οι γέροντες να το εκκενώσουν!

Διαβάζουμε στο έντυπο «η αλήθεια για το εκκλησιαστικό Γηροκομείο Ικαρίας» του Δ.Σ .του εκκλησιαστικού Γηροκομείου Ικαρίας ότι επί 14 χρόνια λειτούργησε μέσα σε ατμόσφαιρα χριστιανικής αγάπης, μέσα σε ένα πολιτισμένο και καθαρό περιβάλλον με περιποίηση, αγάπη, αρχοντιά, με αμέριστη φροντίδα προστασία σεβασμό, κόπους, θυσίες. Αφού και σήμερα είναι οι ίδιοι εργαζόμενοι ,γιατί σήμερα κρίνονται ακατάλληλοι;

Λέει επίσης το ίδιο έντυπο ότι για την ανακαίνιση, την επέκταση των κτιριακών εγκαταστάσεων και την επαναλειτουργία του εκκλησιαστικού Γηροκομείου «η Στέγη της Παναγίας» ίδρυμα της Ιεράς Μητροπόλεως Σάμου και Ικαρίας υπεύθυνη είναι πλέον η Πανικαριακή Αδελφότητα Αμερικής.

Αναρωτιόμαστε εύλογα η Μητρόπολη έχει μόνο  το δικαίωμα  της ιδιοκτησίας και τις υποχρεώσεις τις έχουν άλλοι;

Για μας η λειτουργία του Γηροκομείου ,από τους βασικούς πυλώνες ανθρωπιάς και σεβασμού στον άνθρωπο, είναι ζήτημα τιμής .Δεν έχει μέσα απλά 14 ηλικιωμένους. Έχουν  το όνομά τους και τη δική τους ιστορία. Είναι ο Γιάννης από τη Μεσαριά, η Αντιγόνη από το Φραντάτο (χρόνια εξόριστη στην Πολωνία),η Κατίνα από το Καρκινάγρι, η Μόσχα από το Μαγγανίτη κ.λ.π.

Αν δεν είμαστε σε θέση να προστατέψουμε αυτούς τους ανήμπορους ανθρώπους ,η κοινωνία δεν έχει ελπίδα. Και γινόμαστε ακόμα πιο ευαίσθητοι και απαιτούμε να λειτουργεί αυτό το ίδρυμα καθώς η κρίση η οικονομική,  η  κρίση στο θεσμό της οικογένειας, το απρόοπτο καιροφυλακτεί στη ζωή του καθενός μας.

Υπάρχει λύση :Να αποκατασταθεί  το κλίμα δυσπιστίας της καριώτικης κοινωνίας προς την εκκλησία. Αυτή η κρίση που έχει ξεσπάσει δεν συμφέρει κανέναν. Ας δείξει πρώτα τη γενναιοδωρία της η εκκλησία και ας προσπαθήσει έμπρακτα να αποκαταστήσει το κλίμα εμπιστοσύνης και τότε όλα θα αλλάξουν.