ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - της Ευτυχίας Βασάλου

H Ευτυχία, ή «Βασαλάκι» κατά Καραβόσταμο, είναι το γνωστό «ξενάκι» που δε θα ξεπεράσει ποτέ τα 18,5. Το 0,5 γιατί γεννήθηκε καλοκαίρι ,αυτήν την σημαδιακή ημέρα ανεξαρτησίας που την ακολουθεί μια ζωή (Νικαριά μου, αχ αναρχική καρδιά μου!), στην Αθήνα.Τα προηγούμενα Βασαλάκια έχουν Ικαριακή καταγωγή και είναι Αιγυπτιώτες.Η ίδια έχει την πολυτέλεια να είναι μια μίξη ντόπιου – ινσάιντερ όπως το λέει - αλλά και τουρίστο-γκρούβαλου ταυτόχρονα, ενώ μεγάλωσε με την ακλόνητη πεποίθηση πως τα πάντα γύρω από αυτό το νησί είναι μαγικά! Αν την συναντήσετε μην της το χαλάσετε γιατί μάλλον κινδυνεύετε…είναι αγριοκάτσικο.Είναι και ελέφαντας στη μνήμη, οπότε να είστε σίγουροι πως ό,τι είπατε, το θυμάται! Ως παιδί ήθελε να γίνει κάτι μεταξύ πολιτικού μηχανικού και ηθοποιού, μπερδεμένες πρακτικές και καλλιτεχνικές τάσεις δηλαδή. Οι φιλόλογοι τής πρότειναν να γίνει συγγραφέας, οι πληροφορικάριοι εικαστικός,τελικά δεν έγινε τίποτα από όλα αυτά - γιατί έτσι και αλλιώς δεν μεγάλωσε- και στην καθημερινοτητά της προσπαθεί με κάθε «καλλιτεχνικό» τρόπο να επαναστατεί. Αγαπημένη της ατάκα: «’Ηρτεν το Βασαλάκι!», που σημαίνει πως έχει φτάσει ξανά στο νησί…

της Ευτυχίας Βασάλου

Η αλήθεια είναι πως ο μεγαλύτερος μου έρωτας ήταν πάντα το νησί. Aς ήμουν και «ξενάκι», σχετικό κi αυτό! Ναι, δεν έζησα ποτέ εκεί κi ακόμα και η πιο χαρακτηριστική «Καριωτίνα» που ξέρω, το Ευτυχιώ μας - η γιαγιά, δηλαδή η μικρή Ευτυχία γιατί μεγάλη ήμουν εγώ!- έφυγε κορίτσι σχεδόν για την Αλεξάνδρεια.

Μια ιστορία αγάπης, όχι από εκείνες της ''βαθιάς κατανόησης'' και “αλληλοσεβασμού”, αλλά από εκείνες του πάθους, του ''εμείς μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε''! Ήθελα πολύ καιρό να γνωρίσω το θρυλικό παππού ''Πανταρούχα” μα τα κατάφερα τελικά λίγο πριν φύγει όπως ο ίδιος το αποφάσισε. Έτσι, έμαθα το ιστορικό αυτού του θυελλώδη έρωτα από τον ίδιο τον παππού ενώ η γιαγιά Φιλιώ συχνά κουνούσε το κεφάλι και σχολιάζε... έπαιρνε το αίμα της πίσω γιατί την ''παίδεψε'' όπως παραπονιέται.

Σελίδες

ikariastore banner