Στο νησί της Ικαρίας, στο χωριό Άγιος Κήρυκο, κυκλοφορούσε για χρόνια από στόμα σε στόμα μια συγκλονιστική ιστορία. Μια ηλικιωμένη γυναίκα, η Μαρία, ζούσε για χρόνια μόνη της, με τη βοήθεια των συγγενών της. Θρηνούσε για ένα παιδί που της είχαν πει ότι πέθανε στη γέννα, αλλά η ίδια επέμενε ότι ζούσε. «Όταν γέννησε το παιδί, της είπαν ότι πέθανε. Αλλά εκείνη έκλαιγε, έλεγε ότι το άκουσε, ότι είχε γαλανά ματάκια…» θυμάται η αδερφή της Μαρίας, η Άννα Αβαγιάννη.
H νεολαία του Μονοκαμπιου καποιον 15Αύγουστο στο τέλος της δεκαετίας του 60! Από αριστερά, πάνω σειρά: Νικ. Βλάχος, Ειρήνη Καραπέτη, Ευδοξία βλάχου, Ελένη Καζαγλη,Ποπη Παπαγεωργάκη, Βασιλική καλαμπογια, Ελευθερία Καλαμπογια, Τριαντάφυλλος Καραπέτης, κάτω σειρά με το τσιγάρο Ζαχ.Βλάχος, Φώτης Τσαντες.
Παρουσίασε μια σειρά από "επαφές" και "συναντήσεις" που κανένας δεν γνώριζε γιατί πολύ απλά τις έκανε στο παρασκήνιο χωρίς καμιά απολύτως ενημέρωση ή έγκριση από το Περιφερειακό Συμβούλιο το οποίο συνεχίζει να το υποβαθμίζει δημιουργώντας την εντύπωση ότι πρόκειται για κάτι περιττό στη λειτουργία της Περιφέρειας.
Ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του Δημοτικού σχολείου Ευδήλου καταγγέλλει τον έπαρχο Ικαρίας ΣΤΕΦΑΝΟ ΠΑΜΦΙΛΗ ως τον κυρίως υπεύθυνο - κατά δική του ομολογία - για την απουσία δρομολογίων για μαθητές που δικαιούνται μεταφοράς, αλλά και την περιφέρεια βορείου Αιγαίου καθώς ακόμη δεν έχει διευθετήσει το ζήτημα διεξάγοντας διαγωνισμό για την ανάθεση δρομολογίων.