Στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ικαρίας που έγινε την 30/04/2015 στον Άγιο Κήρυκο ο δημοτικός σύμβουλος και επικεφαλής της παράταξης ΙΚΑΡΙΑΚΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ (ΙΚΑ.ΡΙ.Α.) ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ανέφερε:

i. Για το θέμα της Νησιωτικότητας:
Η υπόθεση της νησιωτικότητας απαιτεί μια συζήτηση με πολύ μεγάλη συμμετοχή πολιτικών και κοινωνικών φορέων για να υπάρξει κοινή στρατηγική διεκδίκησης τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Θα πρέπει εξάλλου να διεκδικηθούν πρόσθετα ευρωπαϊκά κονδύλια, αφού τα νησιά μας χαρακτηρίζονται από διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης και δεν είναι δυνατόν στο όνομα πέντε νησιών που είναι ανεπτυγμένα να θεωρούνται και όλα τα άλλα νησιά ανεπτυγμένα και να αποκλείονται από τα κονδύλια των υποδομών. Στα νησιά μας διεκδικούμε βιώσιμη και αειφόρο ανάπτυξη και πολιτικές νησιωτικότητας που τώρα δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθούν, αν δεν ξεπεραστούν οι επιπτώσεις των μνημονιακών πολιτικών.

Οι κυριότερες επιπτώσεις είναι:
Η μείωση των επιδοτήσεων στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, με αποτέλεσμα πολλά μικρά νησιά να μένουν για πολλές μέρες δίχως πλοία, η κατάργηση των φοροαπαλλαγών στα μικρά νησιά, η κατάργηση πολλών υπηρεσιών, όπως ΔΟΥ, ΙΚΑ, Επιθεωρήσεις Εργασίας, Τελωνεία, Ειρηνοδικεία, ακόμα και γραφεία του ΕΟΤ, με αποτέλεσμα πολλοί κάτοικοι των νησιών να υποβάλλονται σε μεγάλη ταλαιπωρία και έξοδα για να λύσουν το πρόβλημα τους μέσω Σάμου ή μέσω Αθήνας, η δραματική υποβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας.
Οι βασικές προτάσεις μας για την Νησιωτικότητα είναι:
• Η συνέχιση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ που πρέπει στο Αιγαίο να διατηρηθούν ως κόρη οφθαλμού.
• Η επαναφορά των φοροαπαλλαγών για τους κατοίκους και τους μικρούς επιχειρηματίες των μικρών νησιών.
• Η θεσμική κατοχύρωση ενός δημόσιου συγκοινωνιακού δικτύου με ισχυρή ακτοπλοΐα.
• Η δημιουργία ενός δημόσιου-κοινωνικού φορέα ακτοπλοΐας κατά τα πρότυπα των Σκανδιναβικών χωρών, που θα αναλάβει κατά κύριο λόγο τις γραμμές δημοσίου συμφέροντος (άγονες γραμμές). Ο δημόσιος αυτός φορέας δεν θα καταργήσει τις ιδιωτικές εταιρείες αλλά θα σχεδιάσει και θα εκτελεί είτε με δικά του πλοία είτε με εκμίσθωση τις αναγκαίες δρομολογιακές γραμμές. Επίσης στον βαθμό που υπάρχει κοινοπραξία με συμμετοχή του δημοσίου, αυτή θα μπορεί να χρηματοδοτείται και από Ευρωπαϊκά κονδύλια, ακόμα και για την κατασκευή ή επισκευή πλοίων σε Ελληνικά ναυπηγεία.
• Η στήριξη της πρωτοβάθμιας υγείας, με κίνητρα για στελέχωση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας, με δημιουργία περιφερειακών ΕΚΑΒ, με εφαρμογή της τηλεϊατρικής που θα μας γλυτώσει από περιττά έξοδα μετακίνησης που σήμερα κοστίζουν δυσβάσταχτα ποσά.
• Ποιοτικός Τουρισμός με αξιοποίηση όλων των εναλλακτικών μορφών, ανάλογα με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του κάθε νησιού, με στόχο την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου (για την Ικαρία αιχμή του δόρατος είναι ο Ιαματικός Τουρισμός-Γεωθερμία).
• Στήριξη της αγροτικής παραγωγής, με μείωση του κόστους παραγωγής για διακίνηση των ντόπιων προϊόντων, έτσι ώστε αυτά να αποτελέσουν το μέσο για την σύνδεση τουρισμού με την ντόπια παραγωγή.
• Αξιοποίηση των ΑΠΕ (Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας), με σεβασμό στο τοπίο και στο φυσικό περιβάλλον, αποκλείοντας την εγκατάσταση των βιομηχανικών ΑΠΕ που εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο ιδιωτικά συμφέροντα.
• Χωροταξικό σχεδιασμό ανά νησί, για να προσδιοριστεί ακριβώς το πλαίσιο των χρήσεων γης, που θα ξεκαθαρίσει ποιος κάνει τι και που.
• Περιβαλλοντικές υποδομές στο θέμα των απορριμμάτων, λυμάτων και των αποβλήτων.

Για όλους αυτούς τους στόχους απαιτείται διαβούλευση και εμπλοκή όλων των συναρμόδιων φορέων και των νησιωτικών κοινωνιών έτσι ώστε να χαραχθούν παντού πολιτικές νησιωτικότητας.

Η κυβέρνηση πρέπει να επιδιώξει ένα τέτοιο διάλογο για να γίνουν πράξη οι συγκεκριμένες πολιτικές.

ii. Ως προς το ψήφισμα-απόφαση της Κ.Ε.Δ.Ε. (Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας):
Έχει ξεσηκώσει σάλο η κίνηση της κυβέρνησης για αναγκαστική μεταφορά των μη άμεσα αναγκαίων διαθεσίμων των Δήμων και των Περιφερειών σε λογαριασμό στην τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ), προκειμένου μέχρι τον Ιούνιο να εξασφαλίσει την απαραίτητη ρευστότητα ώστε με καλύτερους όρους να ολοκληρώσει την διαπραγμάτευση με τους πιστωτές της. Διαμαρτύρονται η Κ.Ε.Δ.Ε., η Ένωση Περιφερειών Ελλάδας, η ΠΟΕ-ΟΤΑ και σύσσωμη η αντιπολίτευση, διότι ισχυρίζονται ότι με την ΠΝΠ (Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου):
1. Θα αδυνατούν οι Δήμοι να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους προς τους εργαζόμενους, τους προμηθευτές και τους αναδόχους έργων τους και να σχεδιάσουν και να εκτελέσουν νέα έργα και προμήθειες.
2. Υποστηρίζουν ότι η συγκεκριμένη πράξη ΠΝΠ είναι αντισυνταγματική και προσβάλει την αυτοτέλεια της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Είναι έτσι τα πράγματα;

Ας πάρουμε τον πρώτο ισχυρισμό και στο πρώτο του σκέλος.
Είναι μύθος ότι αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.
• Διότι η πράξη ΠΝΠ υποχρεώνει τους Δήμους να καταθέσουν στον λογαριασμό της ΤτΕ μόνο τα ποσά που απομένουν, αφού αφαιρεθούν οι τρέχουσες υποχρεώσεις, δηλαδή μισθοδοσίες, εργοδοτικές εισφορές και ενταλματοποιημένες δαπάνες που δεν έχουν εξοφληθεί ακόμη.
• Οι Δήμοι θα μπορούν αμέσως να απαιτούν τη διάθεση του 10% του ποσού που κατέθεσαν, ενώ για μεγαλύτερο ποσό προβλέπεται χρόνος λίγων ημερών για την ικανοποίηση του αιτήματος.
• Οι Δήμοι έχουν ίδια έσοδα που προέρχονται από την ΔΕΗ (ανταποδοτικά) και τα οποία αποδίδονται σε διμηνιαία βάση αλλά και ίδια έσοδα που προέρχονται από τέλη και φόρους που καταβάλουν διαφόρων ειδών επιχειρήσεις και απασχολούμενοι και με τα οποία είναι σε θέση να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες τους.
• Όσο έργα των Δήμων εκτελούνται μέσω ΕΣΠΑ εξαιρούνται από την σχετική ρύθμιση ΠΝΠ.
• Πάρα πολλοί Δήμοι δεν έχουν διαθέσιμα λόγω των μνημονιακών περικοπών στις αποδόσεις των πόρων των ΟΤΑ (Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης) και έτσι δεν επηρεάζονται από την σχετική ρύθμιση ΠΝΠ.
• Το επιτόκιο της τράπεζας της Ελλάδας είναι υψηλότερο του παρεχόμενου από τις εμπορικές τράπεζες και οι καταθέσεις αυτές είναι προστατευμένες με νόμο έναντι οποιουδήποτε πιθανού κινδύνου. Είναι άξιο απορίας ότι αυτοί που διαφωνούν-φωνασκούν θεωρούν ότι οι καταθέσεις των Δήμων είναι πιο ασφαλείς π.χ. στην τράπεζα Πειραιώς από την κατάθεση τους στην τράπεζα της Ελλάδας.
• Η συγκεκριμένη ΠΝΠ είναι για περιορισμένο χρονικό διάστημα (έως τέλη Ιουνίου).

Ως προς το δεύτερο σκέλος του πρώτου ισχυρισμού.
Είναι μύθος ότι οι Δήμοι δεν μπορούν να εκτελέσουν νέα έργα.
Όσοι έχουμε ασχοληθεί με την τοπική αυτοδιοίκηση γνωρίζουμε ότι η έναρξη των διαδικασιών για την εκτέλεση κάποιου έργου ή προμήθειας δεν απαιτεί την εκταμίευση κανενός ποσού. Ούτε ενός ευρώ. Αρκεί να υπάρχει εγγεγραμμένη πίστωση στον προϋπολογισμό του Δήμου. Επίσης γνωρίζουμε ότι ο χρόνος εκτέλεσης των διαγωνιστικών διαδικασιών ξεπερνά το τρίμηνο για τους πρόχειρους διαγωνισμούς και το εξάμηνο για τους τακτικούς διαγωνισμούς. Η δε ενταλματοποίηση ενός τιμολογίου ώστε αυτό να καταστεί πληρωτέο ξεπερνά το δίμηνο. Και αυτά όλα αν τα πάντα στους σχετικούς διαγωνισμούς τρέξουν ομαλά.

Ως προς τον δεύτερο ισχυρισμό της παραβίασης της αυτοτέλειας της τοπικής αυτοδιοίκησης:
Είναι πραγματικότητα. Η πράξη ΠΝΠ παραβιάζει την αυτοτέλεια της τοπικής αυτοδιοίκησης. Τυπικά δικαίως διαμαρτύρονται οι φορείς της. Υπάρχουν όμως και άλλες πραγματικότητες όπως:
a) Η πράξη ΠΝΠ είναι προσωρινή. Ως εκ τούτου η όποια προσβολή της αυτοτέλειας αίρεται με το τέλος της ισχύος της.
b) Στο παρελθόν υπήρξαν μόνιμες νομοθετικές προσβολές της αυτοτέλειας της τοπικής αυτοδιοίκησης όπως:
• Η κατάργηση της δυνατότητας που είχαν οι Δήμοι για συμβιβαστική επίλυση των διαφορών με εργαζόμενους και υποχρεώθηκαν να ασκούν όλα τα ένδικα μέσα ακόμα και αν διαφωνούσαν τα δημοτικά συμβούλια.
• Οι περικοπές και οι παρακρατήσεις των νομοθετημένων πόρων της με αποφάσεις της τότε κυβέρνησης που αισίως στα χρόνια του Μνημονίου έφτασε στο 70% περίπου.
• Οι καταργήσεις των δομών της τοπικής αυτοδιοίκησης (σχολικοί φύλακες, δημοτική αστυνομία) με αποφάσεις της τότε κυβέρνησης.
• Η υποχρεωτική ένταξη των Δήμων στο Οικονομικό Παρατηρητήριο και η επιβολή ποινών παρακράτησης θεσμοθετημένων πόρων.
• Η παρουσία αρμοδίου για την Ελλάδα υφυπουργού της Γερμανίας, ο οποίος δρούσε στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης προωθώντας τα γερμανικά συμφέροντα.
• Η λήψη αποφάσεων που περιόριζαν τα θεσμοθετημένα ίδια έσοδα των Δήμων, όπως η μείωση του τέλους διαφήμισης από 6% σε 2%.
• Η υποχρεωτική απόλυση κάθε είδους προσωπικού με σχέση εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου ακόμα και αν κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και τα δημοτικά συμβούλια είχαν ομοφώνως ταχθεί υπέρ της παραμονής τους.

Οι σημερινοί διαφωνούντες (Κ.Ε.Δ.Ε., Ένωση Περιφερειών Ελλάδας, σύσσωμα τα αντιπολιτευόμενα την κυβέρνηση κόμματα) και κηρύσσοντες την καταδίκη και την μη τήρηση της πράξης ΠΝΠ ελέγχονται για την τότε σιωπή τους και την προθυμία τους να υλοποιήσουν τις σχετικές επιλογές. Το μόνο που άλλαξε τώρα και φωνασκούν είναι η κυβέρνηση. Άλλοι για αντιπολιτευτικούς και μόνο λόγους και άλλοι γιατί σκέφτονται καριέρα στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Παραμένει όμως ένα μεγάλο ερώτημα:
Μπορεί η αυτοτέλεια της τοπικής αυτοδιοίκησης να είναι ανεξάρτητη από την ανεξαρτησία της χώρας και την δυνατότητα της να διαπραγματευθεί ένα καλύτερο μέλλον για τους πολίτες της;

Υποχρεούται η τοπική αυτοδιοίκηση να συμβάλλει σε αυτή την προσπάθεια ή προτιμά να κοπούν συντάξεις, μισθοί, να απολυθούν και άλλοι υπάλληλοι της, να καθιερωθούν ομαδικές απολύσεις σε μια χώρα με 26% ανεργία, να αυξηθεί ο ΦΠΑ σε φάρμακα κτλ., να συνεχιστεί ο ΕΜΦΙΑ, να περικοπούν ακόμα περισσότερο οι νομοθετημένοι πόροι της;
Ας το πουν ευθέως ότι προτιμούν να γίνουν αυτά και οι πολίτες θα τους κρίνουν.

Μετά από τα παραπάνω κυρίες και κύριοι καταψηφίζω την εισήγηση του Διοικητικού Συμβουλίου της Κ.Ε.Δ.Ε. για καταγγελία της ΠΝΠ και της κυβέρνησης πιστεύοντας ότι η εισήγηση είναι υποκριτική και δεν συμβάλλει στην απαιτούμενη ενότητα των πολιτικών δυνάμεων σε αυτή την δύσκολη οικονομική συγκυρία για την χώρα μας.

iii. Για το θέμα των προσφύγων-μεταναστών:
Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, κάθε τέσσερα δευτερόλεπτα προστίθεται ένας νέος πρόσφυγας στο ατελείωτο κύμα των προσφύγων. Όπως ανακοίνωσε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ που παρέχει στοιχεία σε ετήσια βάση ως το τέλος του 2012 οι πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο ξεπερνούσαν τους 45 εκατομμύρια, ενώ με βάση τα στοιχεία του Σεπτεμβρίου του 2013 μετακινούνταν 235 εκατομμύρια μετανάστες σε όλο τον κόσμο σε αναζήτηση καλύτερης ζωής.

Πρόκειται για ένα ζήτημα παγκόσμιο με πολλαπλές διαστάσεις, δύσκολο και πολύπλοκο, το οποίο τα τελευταία 25 χρόνια αντιμετωπίστηκε από τους ισχυρούς της γης σχεδόν αποκλειστικά με την συνταγή της καταστολής, των περιορισμών, των διωγμών, ακόμα και των εγκλημάτων σε βάρος των απελπισμένων. Η συνταγή αυτή απέτυχε παταγωδώς. Οι φράχτες, τα εθνικά λιμενικά σώματα, οι FRONTEX, ακόμα και η απειλή του θανάτου δεν αποτελούν εμπόδιο για όσους αναζητούν την ελπίδα.

Πιστεύω ότι στο επίκεντρο της κριτικής μας πρέπει να βρίσκεται ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός, που διέλυσε χώρες, νομιμοποίησε τον πόλεμο, έδιωξε τους ανθρώπους από τα σπίτια τους και την γη τους. Είναι αυτός που αξιώνει σήμερα την υπερεκμετάλλευση των μεταναστών και την ίδια στιγμή οργανώνει πόλεμο εναντίων τους στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης, έναν πόλεμο που κοστίζει εκατοντάδες ζωές αλλά και πολλά δισεκατομμύρια ευρώ.

Όπως και η οικονομική κρίση έτσι και το μεταναστευτικό ρεύμα και οι μικτές μεταναστευτικές ροές δεν αποτελούν Ελληνικό αλλά Ευρωπαϊκό και διεθνές ζήτημα. Καμιά χώρα δεν μπορεί να το λύσει μόνη της και κυρίως κανείς δεν μπορεί να το λύσει μέσω της ποινικοποίησης και της καταστολής. Το μεταναστευτικό αποτελεί ένα μεγάλο υποκεφάλαιο του κοινωνικού ζητήματος στην Ευρώπη στα χρόνια της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.

Τι θα κάνει η Ευρώπη με τους διωγμένους και τους ξένους φτωχούς; Πως θα τους υποδεχθεί, σε τι εγκαταστάσεις θα τους στεγάσει, πως θα τους περιθάλψει, σε ποιους τομείς της οικονομίας θα εργαστούν, ποια δημόσια διοίκηση μπορεί να καλύψει τις ανάγκες και να διευθετήσει τις υποχρεώσεις τους, ποια σχολεία θα εκπαιδεύσουν τα παιδιά τους; Όλα τα παραπάνω ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν.

Οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα για την αντιμετώπιση του προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος είχαν ενσωματώσει σε μεγάλο βαθμό στο λόγο και στις πρακτικές τους την ατζέντα της Χρυσής Αυγής που σήμερα ξορκίζουν. Είναι για αυτό που σε όλες τις πτυχές που αφορούν το μεταναστευτικό πριμοδοτούσαν την καταστολή, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την κοινωνική βαρβαρότητα.

Πιστεύω ότι η σημερινή κυβέρνηση πρέπει:
• Άμεσα να αναδείξει την ευρωπαϊκή διάσταση του μεταναστευτικού και προσφυγικού ζητήματος και να διατυπώσει αίτημα για αναλογική κατανομή των προσφύγων και μεταναστών στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό βέβαια σημαίνει να καταργηθούν οι κανονισμοί Δουβλίνο II και III στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου που εγκλωβίζει τους χιλιάδες πρόσφυγες στο ελληνικό έδαφος.
• Να προτείνει ένα συνολικό πλαίσιο ρεαλιστικής μεταναστευτικής πολιτικής στηριγμένο στην αναγνώριση και την καταγραφή προβλημάτων αλλά και την υπεράσπιση των αξιών της αλληλεγγύης και της ισότητας δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως φυλής, φύλου, θρησκείας, εθνικής ή κοινωνικής καταγωγής.

Διότι αυτά αποτελούν και τον πυρήνα της ιδεολογίας της αριστεράς.