Το λέμε και το ξαναλέμε. Η προσπάθεια μας θέλει να συναντήσει όλους εκείνους τους ανθρώπους που κινούνται ελεύθερα… από, για και με αφορμή την Ικαρία. Μας αρέσουν τα «πειραγμένα» πράγματα που μπλέκουν στοιχεία και πολιτισμούς, οι χειροποίητες προσπάθειες και οι ανάποδες αναγνώσεις. Αποστρεφόμαστε τους «βεβαίως βεβαίως», τις φανφάρες, τους παπάρες και τη ναφθαλίνη.
Εκεί που το «φεύγω» σημαίνει. ξεφεύγω. Από ανάγκη να αδειάσω. Να μπω στο ρυθμό τους. Στην κουζίνα, στο χωράφι, στον γυαλό, στον αέρα. Η Ικαρία, το Πάσχα, οι άνθρωποι. Σα σταγόνα βυθίζομαι σε τούτο το χώμα. Σε μια βροχή που όλα τα ξεπλένει. Άδειες μέρες, τσέπες, βλέμματα. Και όπως κουρνιάζω ράθυμα σα σε μητρική αγκαλιά, ακούω ξανά την αναπνοή μου. Καθαρός πια. Γέμισα.