Τη μέρα της γιορτής οι περατικοί ήρκουνταν από νωρίς για ν’ ακούσουν και τη λειτουριά. Οι πιο μακρινοί ξενοχωρίτες ηπόσωναν αργότερα κι η μυρωδιά απ’ το βραστό σπούσε τη μύτη τους, μπορεί να πορπατούσαν πολλές ώρες. Ηλέαμε τα νέα, ητρώαμε, ηπίναμε τα κρασά μας. Μα  ηθέλαμε και λίγη ξεκούραση. Τα σπίθκια ούλα ανοιχτά. Μια κοιμητέ για τον καθένα, ακόμα και στρωματσάδα. Λίγο η κούραση, λίγο το κρασί, ηθέλαμε κάποια στιγμή ν’ αποθέκουμε. Κι οι σέρφες για ύπνο, καταής, στις αυλές, ακόμα και στην εκκλησά. Το βιολάκι να παίζει κι όποιος ηξυπνούσε, ανέφανε πάλι στον αυλόγυρο, ηχάβουνταν ένα φελλίν από το κρέας κι ήπιανε πάλιν το χοροστάλισμα.

ikariamag.gr