Μια τόση δα κουτσουλίτσα ακριβώς δίπλα στην Ικαρία. Κανονικά δεν θα τους έδινες καμία απολύτως σημασία γιατί είσαι υπερβολικά απασχολημένος να φαίνεσαι cool στη Μεσαχτή, στα πανηγύρια και στο τάδε μπαράκι ως το πρωί ανεβάζοντας φωτογραφίες στο instagram και στο facebook, ταγκάροντας την τυχαία, ανέμελη παρέα των τριανταδύο ατόμων "που είναι όλα γαμώ τα παιδιά και πολύ ψαγμένα!".

Αν όμως στρίψεις το κεφάλι σου μερικές μοίρες πιο πέρα, αν το κρατήσεις στριμμένο προς τα κει για μερικά λεπτά, αν το βουλώσεις για λίγο, συγκεντρωθείς και ακούσεις τον ψίθυρο των Φούρνων, αν μπεις στο καράβι για  το λιμάνι τους, αν περπατήσεις εκεί κοιτώντας με περιέργεια το καινούριο νησί και αν τελικά αφεθείς μέσα του για μερικές μέρες, τότε ίσως –ΙΣΩΣ- καταλάβεις για ποιο λόγο κετέφευγαν εκεί όλοι οι κατατρεγμένοι του Αιγαίου...

Ίσως τελικά οι πειρατές να μην αγκυροβολούσαν εκεί μόνο και μόνο επειδή έχει αμέτρητους απάνεμους κολπίσκους που προστάτευαν τα πλοία τους από το βάναυσο Ικάριο Πέλαγος, αλλά επειδή είναι πραγματικά μαγικά εκεί, επειδή η θάλασσα με όλες τις αποχρώσεις του πράσινου και του γαλάζιου και η άμμος η καφεχρυσωπή ήταν τόσο υπέροχες που τους παγίδευαν σε μια φυλακή ομορφιάς και κάλλους, απομονωμένη και προσωπική, δική τους για πάντα, νόμιζαν…

Ίσως είσαι κι εσύ κατατρεγμένος. Ίσως η πόλη, η ζωή, οι σκέψεις, η θλίψη, η μοναξιά σε έχουν πανικοβάλει και χρειάζεσαι ένα γλυκό ταξίδι. Ίσως οι Φούρνοι να είναι το μέρος που ζητούσες γιατί δεν είναι loud, δεν είναι κραυγαλέο, δεν είναι δήθεν, δεν είναι απολύτως τίποτα. Είναι οι Φούρνοι της καρδιάς του κάθε Ανθρώπου, του παππούλη που θα σου μιλήσει ενώ θ’ αναρωτιέσαι αν ο πατέρας του ήταν πειρατής, που η καρδιά του όμως γέμισε αγάπη και ηρεμία, που μπόρεσε να μοιραστεί, να δουλέψει και να ζήσει με αξιοπρέπεια και ηρεμία σ’ ένα νησί γεμάτο σεμνή ομορφιά…

Ίσως να πρέπει να πας να δεις και τους Φούρνους αυτή τη φορά, φίλε μου.

Αλεξία Παλαιστή
alexpalester@yahoo.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Αλεξίας Παλαιστή.