Άνθρωποι θα ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια, μαθητές θα λιποθυμούν από την πείνα, ο αριθμός των αστέγων θα φθάσει στους 20.000 και θα συμπεριλάβει πρώην ευκατάστατους, η θλίψη, το άγχος και ο φόβος θα διαπεράσουν όλα τα ηλικιακά στρώματα (με μια προτίμηση στα παιδιά) και οι αυτοκτονίες θα αποτελέσουν σημαντικό ποσοστό θνησιμότητας.

Περισσότεροι από χίλιοι εργαζόμενοι θα χάνουν κάθε μέρα τη δουλειά τους, εκτινάσσοντας τον συνολικό αριθμό των ανέργων στο 1,5 εκατομμύριο. Τα ποσοστά ανεργίας θα ανέλθουν στο 25%, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία (57% στους νέους και 65% ειδικότερα στις νέες γυναίκες), ενώ, για όσους ξέρουν την αγορά, τα πραγματικά νούμερα θα είναι μεγαλύτερα.

Μέσα στα σπίτια οι κάτοικοι θα τουρτουρίζουν από το κρύο αφού οι φόροι που θα επιβληθούν στο πετρέλαιο θα καταστήσουν την αγορά του απαγορευτική. Θα καίνε στα τζάκια τους σκουπίδια, ή θα βγαίνουν τη νύχτα να παρανομούν(;), κόβοντας ξύλα. Σε ανεκδοτολογικό επίπεδο, δεν θα γλιτώσει ούτε η «Ιερή Ελιά του Πλάτωνα».

Θα αναβιώσουν τα συσσίτια και η μετανάστευση (κυρίως νέων επιστημόνων), οι θάνατοι θα ξεπεράσουν τις γεννήσεις, ενώ θα μειωθούν οι φαρμακευτικές δαπάνες, καθώς και ό,τι αφορά περίθαλψη και υγεία.

Οι μισθοί και τα μεροκάματα, για όσους τα έχουν, θα κατέβουν στο όριο της στοιχειώδους επιβίωσης, αλλά θα έλθει καπάκι η φορολογία (ρίχνοντας λάγνες ματιές στους πολύτεκνους), καθώς και οι πάσης φύσεως έκτακτες και τακτικές εισφορές, να καταργήσουν και τούτο το όριο.

Ο προσοδοφόρος ΟΠΑΠ θα ξεπουληθεί, το μετρό θα ακινητοποιηθεί από τις απεργίες και οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά θα παραμένουν για πολλούς μήνες απλήρωτοι.
Όλα αυτά, όπως λένε οι ξένοι -άρα και σοφοί-, θα συμβούν αν έλθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ (το εγχώριο, «θά 'ρθει το ΚΚΕ να μας πάρει τα σπίτια», το οποίο γαλούχησε ολόκληρες γενιές, είναι πλέον ντεμοντέ).

Παιδιά που δεν έκαναν του κεφαλιού τους, αλλά άκουσαν γονείς, δασκάλους, την ίδια τη λογική και επένδυσαν χρόνο, χρήμα και ενέργεια σε αξιοζήλευτες σπουδές, θα κοιτάζουν το μέλλον σαν χαμένα.

Νέοι και νέες που ερωτεύτηκαν (αυτό, χωρίς υπόδειξη κάποιου) και ονειρεύτηκαν μια στέγη, ένα παιδί, θα αναρωτιούνται γιατί το εφικτό να αποτελεί ουτοπία...

Δραστική θα είναι η παρέμβαση στο φαινόμενο της μακροζωίας των Ικαριωτών. Η κυβέρνηση, την οποία απεύχονται οι ξένοι, με το πρόσχημα της Ισότητας και της Δικαιοσύνης, θα αποκαταστήσει τα πράγματα. Θα προχωρήσει στο κλείσιμο του ιστορικού Πανικάριου Νοσοκομείου, το οποίο χτίστηκε με εμβάσματα των απόδημων (κατ' ευφημισμόν, θα το συγχωνεύσει με το αντίστοιχο της Σάμου), οπότε, σε συνδυασμό με τις κακές θαλάσσιες συγκοινωνίες, θα μειώσει το προσδόκιμο ζωής στα φυσιολογικά χαμηλά.

Συγγνώμη, ξέφυγα. Μια έμφυτη τάση προς την υπερβολή άφησε τη φαντασία μου αχαλίνωτη. Καμιά πολιτική, κανείς πολιτικός δεν θα αντιμετώπιζε έτσι τους κατοίκους ενός ακριτικού νησιού. Καμιά Κυβέρνηση δεν θα τους έκλεινε το Νοσοκομείο...

Κοσμάς Κέφαλος
avgi.gr