Κολλημένη στην πόλη... περιμένοντας κάτι λεφτά για να εξαφανιστώ με ελαφρά, ήρθε η πρόταση...όχι τόσο σημαντική,αλλά ιδιαίτερη,απλή και αυθόρμητη: «Δεν κοιμόμαστε έξω σήμερα το βράδυ;» Το παιδί της πόλης εντυπωσιάστηκε...πώς; Πού; Ξέρω να κοιμάμαι σε ντιβανάκια στην εξοχή...μεσημεράκι...αλλά στο μπαλκόνι; Στρωματσάδα; Με τους γείτονες απέναντι; Περίεργο... Και άμα μας την πέσουν; Και άμα μας χαζεύουν από απέναντι;
Βραδάκι Πέμπτης, εν μέσω καύσωνα, αποφασίσαμε να ανταποκριθούμε στην πρόσκληση και να επισκεφθούμε τον…. Παράδεισο. Είχαμε φανταστεί ότι θα ήμασταν μόνο μια μικρή παρέα που γνωρίζαμε.. Αλλά λαθέψαμε!!!! Το νέο είχε μεταδοθεί με ταχύτητα από στόμα σε στόμα… και κάπως έτσι βρεθήκαμε οκλαδόν στη μέση του κήπου.