Είναι  πρωί  Κυριακής… ψάχνω  τις  παλιές  φωτογραφίες… αρχίζουν  τα χέρια  μου να μυρίζουν  παλιωμένο  υγρό  εμφάνισης…

Το κουτί στον πάτο του έχει ένα κιτρινισμένο  βιβλιαράκι… «ΑΙ  ΡΑΧΑΙ ΤΗΣ  ΙΚΑΡΙΑΣ-ΕΞΟΧΟΣ ΤΟΠΟΣ ΘΕΡΙΝΗΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ»

Η σφραγίδα πάνω…Τουριστική  Επιτροπή  Ραχών  Ικαρίας …στο πρώτο φύλλο… 20 Απριλίου 1932.

Είχα πάντα στο μυαλό μου από αυτά που άκουγα και ήξερα,πως  οι ικαριώτες είχαν πάντα μία ανεξαρτησία και μία πρωτοπορία μέσα στην ιστορία… δικό τους νόμισμα… δικό τους σύνταγμα…

Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι αυτός ο τουριστικός οδηγός εκδόθηκε τουλάχιστον δύο  γενίες πίσω…

δηλαδή,όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που με έμαθαν για το νησί και που με έκαναν να το αγαπήσω, δεν είχαν γεννηθεί καν… ή τότε ήταν πολύ νέοι…

…ξέφευγε από τα όρια των οικογενειακών αναμνήσεων.

Ένιωσα ότι εκείνο το πρωί της Κυριακής…είχα ραντεβού με την ιστορία…

Αρχείο οικ.Γκιουρέμου

Αξαρλή Μυρτώ για το ikariamag