photo: Kaz NL

Στον Άγιο είναι 4 το πρωί. Δεν κυκλοφορεί κανένας. Μια παρέα ξενυχτάει σε ένα από τα μπαρ της πλατείας. Το μόνο που ακούγεται, ανακατεμένο με τον υπόκωφο ρυθμό της μουσικής, είναι το μονότονο τραγούδι μιας κουκουβάγιας από τους ευκαλύπτους. Η θάλασσα είναι απίστευτα ακίνητη σε μια από τις ωραιότερες βραδιές της άνοιξης, λίγο πριν αρχίσουν τα μελτέμια. Η μαρίνα έχει γεμίσει βάρκες και μεγαλύτερα σκάφη, όλα έχουν πέσει ήδη στο νερό.

Στο άλλο ημισφαίριο, στην επόμενη μέρα, ο κόσμος είναι και πάλι ζωντανός. Τα χρηματιστήρια καταγράφουν κέρδη ή απώλειες. Οι Ινδοί αυτοκτονούν γιατί δεν μπορούν να ξεχρεώσουν τους σπόρους της MONSANTO. Οι γείτονές τους στο Πακιστάν πραγματοποιούν δοκιμαστικές εκτοξεύσεις πυραύλων (με πυρηνικά εννοείται). Στην Ταϊλάνδη και στη Μαλαισία φορτώνουν τεράστια πλοία με εμπορευματοκιβώτια που προορίζονται για τις αγορές της Ευρώπης. Στην Αυστραλία προσπαθούν να περιορίσουν το παράνομο ψάρεμα του μαύρου μπακαλιάρου της Ανταρκτικής.

Μετά το προχθεσινό βύθισμα των αμερικανικών χρηματαγορών ο Ομπάμα δήλωσε ότι στηρίζει σθεναρά την προσπάθεια για την ανάκτηση της σταθερότητας στην Ελλάδα. Στους δρόμους της Αθήνας μετράμε νεκρούς και στο «μαγαζάκι» του Συντάγματος  μετράμε αποστάτες και απολυμένους.

 

 

Το ξυπνητήρι χτυπά με τον ίδιο μονότονο ρυθμό. Όποια μελωδία κι αν διαλέξω, τη στιγμή της έγερσης είναι πάντα αποκρουστική. Είναι φορές που μου λείπει το παλιό μου ρολόι. Εκείνο που μου είχε χαρίσει ένας θείος λησμονημένος. Η ιστορία για την οποία δεν μιλάει κανείς τον έστειλε πέρα μακριά, πέρα από τη σιδερένια κουρτίνα, σε χώρα που δεν υπάρχει πια. Ρολόι με καμπανάκια δύο, που όταν λειτουργούσε ακουγόταν σε όλο το σπίτι και όταν σε καλούσε να ξυπνήσεις, ξυπνούσε μαζί όλη η πολυκατοικία. Εκείνο τουλάχιστον το εκσφενδόνιζα κατά βούληση, χωρίς ενδοιασμούς. Έφυγε ο θείος , έφυγε και το ρολόι. Τέλος εποχής…; Τώρα σε αυτό το κινητό πρέπει να φέρομαι με τρόπο ακόμα πιο τρυφερό απ’ όσο θα φερόμουν στις όμορφες υπάρξεις της σκανδιναβικής χώρας που αντιπροσωπεύει.