ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - της Δώρας Τεμπέλη

Η Δώρα Τεμπέλη γεννήθηκε σε λάθος εποχή και λάθος πόλη και παρόλο που μεγάλωσε σωστά, έκανε το σφάλμα και σπούδασε γραφιστική με την οποία παιδεύεται μέχρι και σήμερα. Θα ήθελε να είναι χορεύτρια, κριτικός κινηματογράφου, συγγραφέας στο Lonely Planet ή σχεδιάστρια μόδας. Χορεύει, βλέπει ταινίες, κάνει εκδρομές και σχεδιάζει ρούχα εκνευριστικά ερασιτεχνικά. Στον ελεύθερό της χρόνο ταξιδεύει στην Ικαρία κι εκτός από τα πηγαινέλα σε λιμάνια και αεροδρόμιο δε φεύγει σχεδόν ποτέ από το χωριό της μαμάς, το εξωτικό Καραβόσταμο. Έχει εμμονή με τον Elvis Presley, τα χαβανέζικα μοτίβα, τα υπέροχα παιδικά καλοκαίρια στο νησί, τους γονείς της και το κάπνισμα.

της Δώρας Τεμπέλη

01/05/2013 - 13:07Μυρωμένες ανάσες

Μεγάλη Παρασκευή. Αν δεν υπάρχει θεός γενικότερα, υπάρχει μόνο εκείνη τη μέρα. Εκείνη τη μέρα καπνίζει και βγάζει την ανάσα του γεμάτη σύννεφα και μυρωδιές λιβανιού και βιολέτας. Εκείνη τη μέρα σκύβει και σε παίρνει αγκαλιά πηχτή και πνιχτή.
18/04/2013 - 11:06η ντροπή

Σε τι κόσμο ζούμε; Βαρέθηκα να μην αναρωτιέμαι! Θέλω να απορήσω, να σκεφτω τι να κάνω, να αντιδράσω, να πράξω. Πώς να πολεμήσεις το έγκλημα με φιλοσοφίες; Πώς να πολεμήσεις τη βία με ανεμελιά και χαμόγελα;
08/04/2013 - 10:4010 ανάσες μια μέρα του Απρίλη

1. Βγάζω εισιτήριο για Ικαρία. Ναι το Πάσχα πλησιάζει.. όμως πριν τη μεγάλη Τετάρτη... βιάζομαι!

2. Παίρνω βαθιά αναπνοή την ώρα που φυσάει αεράκι κάτω από μια ανθισμένη νερατζιά. Άσπρα μικρά μυρωδάτα λουλούδια ξυπνάνε τα μικρά μόρια του μυαλού σε όλο το δρόμο από τη μύτη ως την ψυχή.
29/03/2013 - 10:49Αγάπη είναι

Αγάπη είναι να νιώθω οτι ειμαι σπίτι μου. Αγάπη είναι να σε κοιτάζω στα ματια για ώρες. Δεν είναι να μη δίνω μαχες αλλα αγάπη είναι να τις κερδίζεις εσυ όλες. Δεν είναι να μη φεύγω αλλα αγάπη είναι πάντα να επιστρέφω σε σένα. Δεν είναι να μου έχεις τυφλή εμπιστοσύνη αλλα να με κρατάς με τα αόρατα μεταξενια νήματα της λαχτάρας και της αγωνίας.
11/03/2013 - 10:20Μια αμυγδαλιά στην αυλή μου

H προγιαγιά μου με φώναζε "στοργική μου πελαργίνα' και μου ‘λεγε πως οι αμυγδαλιές ξεκινάνε να ανθίζουν στα τέλη του Γενάρη. Όταν πέθανε, εγώ ήμουν 10 χρόνων κι εκείνη σχεδόν τυφλή, είχε περάσει τα 90, τα είχε όμως 400 και τότε νόμιζα ότι μιλούσε άλλη γλώσσα, αρχαία.

14/02/2013 - 00:26Γράμμα ερωτικό

της έγραψε: Σου στέλνω ένα γράμμα γιατί δε μπορώ να κάνω αλλιώς.. γιατί δε γίνεται αλλιώς. Eίναι ο έρωτας που πρέπει να ακουστεί, που πρέπει να υπάρχει. Πώς αλλιώς να ξυπνήσω το πρωί, αν δε θέλω να σου γράψω, να σου μιλήσω, να σε δω;

02/01/2013 - 15:04Η μελαγχολία της Πρωτοχρονιάς

Tην πρώτη μέρα του χρόνου έβγαλε ήλιο. Μετά από βροχές λασπωμένες και αγχωμένες, μετά από μπόρες και σύννεφα, αναμονές και αγωνίες, ο ήλιος φάνηκε κάπως παράλογα παρήγορος και ψεύτικα ευεργετικός σαν ένα φυσικό χυμό ανάμεσα σε μια κρίση βήχα.
20/12/2012 - 00:28Λίγα λουλούδια για τους πεθαμένους

Με φωνάξανε κι εμένα μαζί με κανα δυο ακόμα να πάρουμε τον πεθαμένο να τον θάψουμε. Είχε πεθάνει από την πείνα, μόλις τον είδα σάστισα, τα γόνατά μου λύγισαν, ένιωσα ένα γαργάλημα πίσω στο σβέρκο και μια αόρατη δύναμη μου γύρισε το κεφάλι από την άλλη. Αναγούλα, το στομάχι μου σφίχτηκε.

15/11/2012 - 00:03Η έμπνευση στα χρόνια της χολέρας

Η έμπνευση έχει χαθεί από καιρό. Δύο μήνες δεν έχω γράψει, δεν έχω σκεφτεί καν τίποτα. Στο τρόλευ έρχονταν οι ωραίες οι ιδέες εκεί στην αναποδη θέση που ξεχνιέμαι και χάνω τη στάση μου. Εδώ και εβδομάδες όμως τίποτα.

16/10/2012 - 00:55Οι διακοπές της Μαίρης

Μαίρη σε κοιτάζω... Σηκώνεις το ακουστικό, 22750... Έρχομαι! Μετά ησυχάζεις, η καρδιά χτυπάει πιο ήρεμα, τα νεύρα ένα ένα τα νιώθεις να χάνονται σ’ ένα ζεστό σώμα, χαλαρό και ήσυχο..

Σελίδες