ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - του Μενέλαου Μανώλη
του Μενέλαου Μανώλη
03/07/2017 - 00:05Οι λέξεις του καλοκαιριού
Οι λέξεις! Οι λέξεις έχουν κίνηση. Έχουν ενέργεια και ζωή. Οι λέξεις θεραπεύουν! Αυτό κάνουν οι λέξεις. Όταν κάποιος τις έχει ανάγκη, έρχονται κοντά του, ξαπλώνουν με ηδυπάθεια και χάρη και αρχίζουν να χορεύουν, ανασταίνοντας απουσίες.
14/06/2017 - 21:14Το δικό μου '87: Ένας "Γκάλης" στο Καρκινάγρι!
Ένα ντελίριο ενθουσιασμού σε όλη την επικράτεια, σε βαθμό που όπως έχει γραφτεί, δεν είχε ζήσει η χώρα από την εποχή της απελευθέρωσης. Είναι για την δική μου γενιά, εκείνη η βραδιά του '87, σημείο αναφοράς, καταγεγραμμένη πια στη συλλογική μνήμη.
07/12/2016 - 00:16Άποψή μου, εντάξει;
Μπορεί να ήταν έτσι και παλιά. Δε θυμάμαι. Για τη βία λέω, τη λεκτική βία, τις βρισιές, τις προσωπικές επιθέσεις, τις απόψεις που έχουμε όλοι πια για τα πάντα. Τα χρόνια των σόσιαλ μίντια έχει αναδειχτεί πια η αγένεια, σε άκρατη μαγκιά και η διάθεση να ειπωθεί η άποψη μας, ως ανάγκη έκφρασης και υπεύθυνης τάχα μου στάσης σκεπτόμενου πολίτη.
28/09/2016 - 08:43Θα σε κλέψω! #IstoriesErota
Χρήστο τον έλεγαν μα λίγοι, και κυρίως άνθρωποι σε μεγάλη ηλικία, θα τον θυμούνται. Ήταν ένας ψηλός και όμορφος νέος άντρας. Ευγενικός και με λεπτούς τρόπους για την εποχή του, σα να μην ήταν αυτός ο άνθρωπος από τα μέρη τούτα. Σαν να μην τον άγγιζε τίποτα από τα μικρά. Πέρναγε σού έδινε την εντύπωση πάνω από τα πράγματα.
19/05/2016 - 00:03Η ανάγκη να ειπωθεί το αυτονόητο
Θα έχεις ακούσει τελευταία, για έναν νέο δρόμο, παραλιακό που έχει ολοκληρωθεί - ακόμα όχι ο καλύτερος δυνατός είναι η αλήθεια - που ενώνει την νοτιοδυτική πλευρά του νησιού, τα χωριά του Πάπα, με την υπόλοιπη Ικαρία.
07/04/2016 - 00:18Θα ‘ρθω. Θα ‘ρθω να σέβρω
Μπάρκαρα το '53 με το Ολύμπια. Υπερωκεάνιο, μεγάλο βαπόρι τότε. Έκανε το Νέα Υόρκη - Πειραιάς εκείνη την εποχή. Ξενιτεμένοι χιλιάδες που ανέβαιναν τις σκάλες του. Έμπαινε και έβγαινε στο λιμάνι και γινόταν χαλασμός κόσμου!
09/10/2015 - 10:15μια ιστορία που δεν τελειώνει
To 48 έφυγα από το νησί. Με λύπη, σχεδόν οδύνη. Έξι ακόμα αδέλφια είχα, που να μας θρέψει ο καημένος ο πατέρας τότες... δύσκολα χρόνια εκείνα. Έφυγα και πήγα στο Κογκό, 17 χρονών παιδί στο Κογκό, βάλε με το νου σου!
17/07/2015 - 10:57Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα (από τα θεωρεία της Βουλής)
Δημοσιογράφοι, κάμερες και φωτογραφικές μηχανές υπερσούπερ, που πατάς το κουμπί και κάνουν διαπλανητικά κόλπα. Πολιτικοί που περνούν στον προαύλιο χώρο της βουλής καθισμένοι πίσω από φιμέ παράθυρα πολυτελών βουλευτικών αυτοκινήτων.
20/02/2015 - 00:22Τα λόγια
Πάνε χρόνια, μα το θυμάται εκείνο το απόγευμα ο Σιδερής. Τον θυμάται. Θα ταν κοντά στα ογδόντα πια ο θείος του. Από του πατέρα του το σόι. Καλός συγγενής, καλός άνθρωπος και παντρεμένος με μια όμορφη καριωτίνα από το διπλανό χωριό που είχε σταθεί δίπλα του, όλα εκείνα τα δύσκολα χρόνια.
10/11/2014 - 00:01Ο μεγάλος γυρισμός
Καθώς πλησιάζαμε με το βαπόρι την Ικαριά, που μέσα στο λαμπύρισμα της θάλασσας, εκείνο το πρωί της άπνοιας, ήταν σαν να ταξιδεύαμε βουτηγμένοι μέσα στο λάδι, ένιωσα πως η ζωή μου έπαιρνε οριστικά τη μεγάλη στροφή.
