ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - του Μενέλαου Μανώλη
του Μενέλαου Μανώλη
Θα ξεκινούσε μια βόλτα στηv πόλη, στη μέση της νύχτας, ναι, μια άσκοπη βόλτα στηv πόλη είπε, μπας και μπει σε τάξη ότι υπήρχε στο μυαλό σκέφτηκε, αν υπάρχει τίποτα εκεί, απάντησε δυνατά στον εαυτό του και με τα κλειδιά του αυτοκινήτου στο χέρι, θα φορούσε το παλτό, το κασκόλ στο λαιμό και θα έφευγε με την μοναξιά του...
Δεκαετία του 70. Στα μέσα. Μόλις αρχίζεις να θυμάσαι με σήματα αδύνατα και μπερδεμένα, τον εαυτό σου εκεί, στον τόπο σου. Ξαπλωμένο τον συναντάς το βράδυ στρωματσάδα δίπλα σε θολές μορφές παιδικών συντρόφων, μ’ ένα αδύναμο του δωματίου φως που τρεμοπαίζει, μάλλον από κάποια λάμπα πετρελαίου και μια γνωστή φωνή, ξαφνικά, με τόνο προστακτικό να προκαλεί σιγή. Έλα, κλείσε τα μάτια, κοιμήσου, συνάντησε ό,τι διασώζεται. Από τη πρώτη, τη πρώτη πρώτη μνήμη.