28/09/2012 - 12:10Σιέστα

Κοιμάμαι με το παράθυρο ανοιχτό στη λεωφόρο. Αργά το απόγευμα, για μεσημέρι. Ο ήλιος δύει στα σεντόνια μου και οι μηχανές περνάνε κάτω απ’ το κρεβάτι. Κοιμάμαι και συνεχίζω ενεργά να παίρνω μέρος στην κίνηση της πόλης. Και έρχεται κι αυτή μαζί μου. Τρυπώνει μες τον ύπνο μου και μπαίνει στα όνειρά μου:

Υποσχέθηκα στον Κωνσταντίνο η πτήση μου να μην αναφέρεται στο πώς πέρασα το καλοκαίρι μου στην Ικαρία, έστω και αν αυτό ήταν το πρώτο μου! Επίσης, υποσχέθηκα να γράψω μία πτήση 300 λέξεων και να μαζέψω τις αμέτρητες σκέψεις και εικόνες που είχα στην Ικαριά σε μερικές παραγράφους.

26/09/12, Απεργούμε Όλοι. Οι συγκεντρώσεις στην Ικαριά θα είναι δύο. Μία στον Εύδηλο και μία στον Άγιο Κήρυκο. Κάποιος θα αιτιολογούσε το γεγονός αυτόως μια σοφή πράξη των συλλόγων και των σωματείων να δώσουν την ευκαιρία σε βορρά και νότο να βγει να διαδηλώσει δίχως να αναγκαστεί να διανύσει αρκετά χιλιόμετρα.

Την ιστορία την άκουσα στον Κακαρόκαμπο. Αυτό το περίεργο όνομα έχει ένα πανέμορφο οροπέδιο στο κέντρο του νησιού. Γύρω-γύρω πανύψηλα πεύκα και στη μέση μια όαση που έχει όλο τον πλούτο της γης. Μελίσσια, αμπέλια, ελιές, κήπους κι ένα μικρό σπιτάκι στη μέση με τους πιο φιλόξενους ανθρώπους. Πάω για ν’ αγοράσω μέλι, κυρίως όμως για ν’ απολαύσω μοναδικές στιγμές χαλάρωσης.

Μπορεί να έχει το κάθε χωριό της Νικαριάς το καφενεδάκι του για να «καφενεδίζει». Ο Γλαρέδος τον καφενέ του Λιάρη, και πιο παλιά τον ένδοξο εκείνο του Φίλιππα και της Ελένης, και τα άλλα χωριά τον δικό τους. Επειδή από παιδί γνώριζα αυτό το καφενεδάκι, του χωριού μου, το καφενεδάκι του Καντούνη, επίθετο του Στράτου, θ’ ανοίξω έναν διάλογο μαζί σας γι αυτό.

Τον είδα στο πανηγύρι της Προεσπέρας πριν από έξι χρόνια. Από τότε εύχομαι να τον συναντήσω ξανά κάπου τυχαία, όμως μέχρι σήμερα δεν έχω σταθεί τυχερή. Καθόμουν σ’ έναν πάγκο και υπέφερα γιατί για πρώτη φορά στη ζωή μου είχα φορέσει φακούς επαφής, όμως δεν είχα υπολογίσει τη σκόνη που θα έτρωγα μέχρι να φτάσω στο πανηγύρι με το μηχανάκι.

Είναι γνώστη σε όλους η αγάπη μου για το νησί και αδιαπραγμάτευτη.... Και μόνο η σκέψη της με γαληνεύει. Όταν δε, βρίσκομαι στη ζεστή αγκαλιά της νοιώθω άλλος άνθρωπος. Μερικές φορές νοιώθω σαν την μάνα κουκουβάγια, που βλέπει τα παιδιά της πανέμορφα, χωρίς κανένα ψεγάδι!!!!

Φέτος ήταν προφανές… όπως και πέρσι άλλωστε… το έπιαναν στον αέρα όσοι έχουν βρεθεί στο νησί τα τελευταία χρόνια… ναι, δεν μπορεί να κρυφτεί… η συντριπτική πλειοψηφία των επισκεπτών έρχεται το καλοκαίρι για να ζήσει το μύθο της Ικαρίας: ήμουν κι εγώ εκεί που τα μαγαζιά ανοίγουν μετά τις 12...

Βρίσκεσαι σε κάποιο από τα πολλά πανηγύρια της Ικαριάς, έχεις πιει τα κρασιά σου και πλησιάζει η στιγμή που θα σηκωθείς να χορέψεις τον πρώτο καριώτικο. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Για να πάρεις τον τίτλο του άξιου χορευτή αλλά και για να το χαρείς χρειάζεσαι οδηγίες και συμβουλές συμπεριφοράς:

Στις 15/7/2011 η Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ) ενέκρινε άδεια (877/11/15-7-2011) για εγκατάσταση 110 τεράστιων ανεμογεννητριών στο όρος Αθέρας. Οι ανεμογεννήτριες αυτές θα τοποθετηθούν κατά μήκος της κορυφογραμμής διανύοντας σχεδόν όλο το μήκος της Ικαρίας και αλλάζοντας δραματικά την όψη του νησιού. Το σχέδιο έχει παγώσει μετά από προσφυγές κατά της απόφασης της ΡΑΕ από έναν ιδιώτη αλλά και από τον Δήμο Ικαρίας.

Σελίδες

ikariastore banner