Και μπορεί το ikariamag να συνεχίζει απτόητο, όμως τα πετούμενα του, όπως κάθε χρόνο, πρέπει να ξεκουραστούν, να πάρουν δυνάμεις, να γεμίσουν εικόνες, ήχους, λόγια, σκέψεις, φιλιά, αγάπη και αφορμές έμπνευσης!

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, λίγο πριν ξεκινήσω για τις «μεγάλες διακοπές» στο νησί, προβληματίζομαι αρκετά... Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, όλο και κάποιος νέος μουσαφίρης ή και περισσότεροι από ένας, είναι έτοιμοι να με ακολουθήσουν....

Στην πόλη τα καλοκαίρια ξημερώνει αλλιώς. Ακόμη πριν βγουν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου, βγαίνουν τα πρώτα αυτοκίνητα. Κάτι ξεχασμένα πουλιά προσπαθούν να συμβάλουν στη μαγεία της ανατολής αλλά τα προλαβαίνει η βοή των μηχανών. Ο ήλιος σκάει ξεθωριασμένος κι ας είναι καινούριος, πασχίζει να περάσει τις πρώτες ακτίνες του ανάμεσα από πολυκατοικίες και τα αποκαλυπτήρια είναι θλιβερά.

Θυμάμαι ήμουν στην ταβέρνα, την Κληματαριά στον Άγιο. Καθόμασταν εκεί μ’ έναν φίλο της αδερφής μου, τον Αντώνη, που πάντα με έπαιρνε μαζί του στο ψάρεμα. Έτσι κι εκείνη τη μέρα, ετοιμάζαμε τα δολώματα και τα καλάμια για να κατέβουμε στο λιμάνι.

Κολλημένη στην πόλη... περιμένοντας κάτι λεφτά για να εξαφανιστώ με ελαφρά, ήρθε η πρόταση...όχι τόσο σημαντική,αλλά ιδιαίτερη,απλή και αυθόρμητη: «Δεν κοιμόμαστε έξω σήμερα το βράδυ;» Το παιδί της πόλης εντυπωσιάστηκε...πώς; Πού; Ξέρω να κοιμάμαι σε ντιβανάκια στην εξοχή...μεσημεράκι...αλλά στο μπαλκόνι; Στρωματσάδα; Με τους γείτονες απέναντι; Περίεργο... Και άμα μας την πέσουν; Και άμα μας χαζεύουν από απέναντι;

Η ζέστη κάτω από το Ηρώδειο είναι πηχτή. Κοιτάω μαγνητισμένη ένα νεράντζι, πέφτει σ' ένα σκονισμένο καπό. Κοιτάω το δρόμο κάτω από το μπαλκόνι.. αχνίζει… σαν εφέ..σαν ανάμνηση: Εγώ σου είπα… κι εσύ είπες γιατί όχι… Ικαρίααααα!! Οι αναμνήσεις γλιστρούν δροσερές σαν παγάκια στον καύσωνα!

24/07/2012 - 01:07Η ανεμόσκαλα

Σα νιόφερτη, σε ξένο τόπο, που περιδιαβαίνει τα σοκάκια του και κρυφοκοιτάζει τους ανθρώπους του και τις συνήθειές τους.... έτσι κι εγώ, μέρες τώρα ξεφυλλίζω τις σελίδες του ikariamag και κρυφοκοιτάζω τους ανθρώπους και τα γραψίματά τους...

Η πρώτη μνήμη; αυτό ήταν, ένας μύθος, ένας μύθος με φτερά. Ένας νέος κάπου ανάμεσα στο κυανό και στο γαλάζιο, κάπου ανάμεσα στον ουρανό και στη θάλασσα, κάπου ανάμεσα στα όνειρα, πετούσε. Αλλά τα ‘πρέπει’, φωτεινά και ύπουλα, όρμησαν και κάηκαν τα όνειρα, θάφτηκαν στα νερά.

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιορτάστηκαν στην πρωτεύουσα του νησιού τα 200 χρόνια από την Έκτακτη Επαναστατική Συνέλευση του 1912. Υπενθυμίζεται ότι, στην τότε Συνέλευση, τρεις μέρες μετά την απελευθέρωση του νησιού, είχε εκλεχθεί η πρώτη Προσωρινή Διοικητική Επιτροπή με αποστολή να διοικήσει και οργανώσει το νησί έως την προκήρυξη κανονικών εκλογών.

Οδηγίες χρήσης: Τοποθετείστε το παιχνίδι στην κονσόλα και κρατήστε το joystick με το ένα χέρι (με το άλλο, συνεχίστε να κάνετε αυτό που κάνατε και πριν…). Συμμετέχοντες: Εσύ και μόνο εσύ. Γιατί κανείς άλλος δεν είναι ηθικός, αγωνιστής, ελεύθερος, μαχητής, ιδεολόγος, με συνείδηση αλλά και ικανότητες. (Εξαιρούνται φυσικά όσοι ανήκουν στη δική σου ομάδα παιχνιδιού: κομματική, συντεχνιακή, συλλογική, και κάθε είδους).

Σελίδες

ikariastore banner