19/06/2012 - 01:24Όμορφη ζωή
Την πρώτη μου πραγματική μνήμη από την Ικαρία την έχω περιγράψει σε κάποια άλλη ελεύθερη πτήση. Η αλήθεια είναι όμως πως η λέξη «Ικαρία» δεν φέρνει στο μυαλό μου εκείνη την πρώτη, «άχαρη» μνήμη.
14/06/2012 - 23:58κόκκινο
Ένα κόκκινο σακ βουαγιάζ (από δερματίνη όπως θα μάθαινα αργότερα) ακουμπισμένο στο μωσαϊκό, η πρώτη εικόνα… μέσα στο καφενείο που, χρόνια αργότερα, θα το δούλευε ο Γιάννης, στην πλατεία του χωριού. Θα ξημέρωνε σύντομα, αλλά όχι ακόμα… η Μάγδα πήγε να φέρει μια λάμπα πετρελαίου να ανάψει στο καφενεδάκι, να μη φοβηθώ, μάσαλά του το μωρό, η μάνα μου φοβόταν μην πάει κανάς σκόρφης κάτω από τις τσάντες, πήγαινε να δεις Μανώλη, θα μπορέσει να μας πάει ο Αθηνόδωρος με την βάρκα;
14/06/2012 - 13:12κίτρινη μικρή κουβέρτα
H πρώτη μου μνήμη ήταν ένα μικρό κίτρινο κουβερτάκι. Το πιο όμορφο του κόσμου! Ο κόσμος όλος. Και ένα παιδί να κρατάει αυτό το κουβερτάκι και να το σέρνει παντού. Έπαιρνε πάνω του την μυρωδιά απ’ τα χώματα, σερνόταν στις λάσπες, μπλεκόταν στις τριανταφυλλιές, γέμιζε αθαράπους, ξερόχορτα, λερώνοταν.
12/06/2012 - 23:59Ταξίδι στο Άγνωστο
Σαν το μετέωρο βήμα, που δεν γνωρίζεις πού θα προσγειωθεί. Σαν την τυφλή ανίχνευση μέσα στο σκοτάδι που προσμένει την αυγή για να γνωριστεί και να συστηθεί με το Άγνωστο. Η κάθε στιγμή ύφαινε την επόμενη στιγμή, χωρίς σχέδιο και πλάνο. Έτσι θυμάμαι την πρώτη μου γνωριμία με τη Νικαριά.
12/06/2012 - 02:27Θυμάμαι και μαθαίνω
Σπάω το μυαλό μου μέρες να θυμηθώ την πρώτη μου μνήμη από το νησί...όλο μονολογώ..."σίγουρα έχει και πιο πίσω". Ένα βράδυ λοιπόν, όπως χαλάρωνα, πριν με πάρει ο ύπνος...κατάλαβα...Η πρώτη μου μνήμη από το νησί,δεν είναι εικόνα...είναι μυρωδιά...η μυρωδιά της θείας Σοφίας.
11/06/2012 - 00:10Ικαλία
-Ιταλία;
-Ι Κ Α Λ Ι Α !
Τα χέρια στη μέση κι ένα θυμωμένο μουτράκι που και το ρο να έλεγε πάλι Ιταλία θα άκουγαν. Η Ικαρία δεν ήταν και τόσο δημοφιλής προορισμός στο νήπιο.
08/06/2012 - 00:38Το φυλάκι
Πω πω…. τι μου θυμίσατε τώρα! Η πρώτη μνήμη μου, μάλλον ήρθε ετεροχρονισμένα ….και σίγουρα με την βοήθεια της μητέρας και της γιαγιάς μου (καλά ‘ναι και οι δυο τους).
07/06/2012 - 00:01το κολύμπι
Καλοκαίρι. Παραλία. Ζέστη. Η θάλασσα, όπως πάντα βαθιά, μα θαρρώ πως σήμερα το μπλε της είναι πιο σκούρο και πιο φοβιστικό. Η καρδιά μου χτυπάει σαν δαιμονισμένη μέσα στο μικρούτσικό μου στήθος.
06/06/2012 - 00:01Στάχυα που ταξιδεύουν
Δεν ήταν τότε που είδα την υπόλοιπη οικογένεια να ετοιμάζεται για τη θάλασσα αλλά εμένα με άφηναν στο πάρκο να παίζω μόνος, και βρέθηκα να φωνάζω στη γειτόνισσα «Ζωή, παπέλο!», να μου φορέσει δηλαδή το καπελάκι για να πάω κι εγώ μαζί. Ούτε τότε που η Αργυρούλα μου πήρε το κουβαδάκι, στο αμμουδάκι μπροστά στου Γιατροκωσταντή.
05/06/2012 - 05:53Ήχος πλάγιος δεύτερος
Για πολλούς και διάφορους λόγους, βαφτίστηκα λίγο μεγάλος. Δηλαδή μπήκα στην κολυμπήθρα σε ένα στάδιο ανάπτυξης που δεν μπορούσα πλέον να χαρακτηριστώ ως μωρός. Είχα γεννηθεί και ζούσα στην Αθήνα αλλά οι γονείς μου αποφάσισαν να με βαφτίσουν στον Ξυλοσύρτη.
