Μια πολύ ευχάριστη ανακάλυψη με περίμενε στις διακοπές μου στην Ικαρία φέτος το Πάσχα. Οι διακοπές στην Ικαρία είναι μια ευκαιρία να συναντήσεις παλιούς φίλους και γνωστούς. Η κοινωνία μας είναι μικρή και έτσι όλοι πάνω κάτω συχνάζουν στα ίδια μέρη. Βγαίνεις μια βόλτα και θ’ ανταλλάξεις κουβέντες με πάνω από πέντε ανθρώπους τη φορά.
Ο επίμονος κηπουρός, δηλαδή ο Σαμαράς που λύσσαξε να ψηφίσουμε, δε θα δρέψει τους πολυπόθητους καρπούς. Η Διαμαντοπούλου και ο Παπουτσής έβαλαν στο αυτοκίνητο κουβαδάκι, φτυάρια και ρακέτες και ετοιμάζονται για εκδρομή. Ούτως ή άλλως δεν έχουν αντικείμενο, μόνο λίγο πονοκέφαλο. Στον αργόσχολο πλέον Πάγκαλο δεν έχουν πει κουβέντα, πρώτον δε χωράει στο αυτοκίνητο και δεύτερον θα τους φάει όλο το κολατσιό.
Εκεί που το «φεύγω» σημαίνει. ξεφεύγω. Από ανάγκη να αδειάσω. Να μπω στο ρυθμό τους. Στην κουζίνα, στο χωράφι, στον γυαλό, στον αέρα. Η Ικαρία, το Πάσχα, οι άνθρωποι. Σα σταγόνα βυθίζομαι σε τούτο το χώμα. Σε μια βροχή που όλα τα ξεπλένει. Άδειες μέρες, τσέπες, βλέμματα. Και όπως κουρνιάζω ράθυμα σα σε μητρική αγκαλιά, ακούω ξανά την αναπνοή μου. Καθαρός πια. Γέμισα.
Με το που φτάνουμε εκεί μάς φάνηκαν όλα τόσο ακριβά που πήραμε το πρώτο πλοίο που περνούσε για να πάμε σε άλλο νησί και φτάνουμε τυχαία στη Νάξο. Εκεί δε βρίσκαμε δωμάτιο διαθέσιμο και μπαίνουμε πάλι στο πρώτο πλοίο που περνούσε με άγνωστο προορισμό, έτσι φτάνουμε στον Άγιο Κήρυκο. Μέσα στο πλοίο γνωρίσαμε μια γαλλίδα που μας πρότεινε να πάμε στους Φούρνους.
... το 52,46% έβαλε βενζίνα και οδήγησε, βρήκε εισιτήρια και ταξίδεψε, έβαλε τα καλά του και πήγε στο εκλογικό κέντρο του νησιού να ψηφίσει αυτό που πιστεύει ότι θα τον βγάλει από τα αδιέξοδα και να "τιμωρήσει", να ρίξει Χ σε αυτούς που τον οδήγησαν σε αυτό. Το 47,54% εν ηφάνει (για πολλούς και διάφορους λόγους).