Ξανάρθε στην Ικαρία το καλοκαίρι που μας πέρασε, εικοσιδύο χρόνια μετά από την τελευταία φορά. Είχε κάμποσα να δει και να θυμηθεί, και υπήρξαν κάμποσοι που ήθελαν να τον δουν και να τον θυμηθούν. Ορισμένοι σαν κάτι το αξιοπερίεργο (Καριώτης μοναχός στο Άγιο Όρος, κάπως σπάνιο πράγμα ακούγεται), άλλοι από ειλικρινή διάθεση να κουβεντιάσουν μαζί του, να δουν και να ακούσουν.
Κάποιες νύχτες σαν και απόψε, ο χρόνος κολλά… στο μυαλό γίνεται χορός μνήμης και ονείρων. Και ο Μορφέας αδιάλλακτος, δεν έρχεται ποτέ να με βρει... Η μόνη μου παρηγοριά… οι Ικαριακές διαδρομές. Άλλες πραγματικές… με εικόνες, που ζωντανεύουν, εμπρός μου και άλλες φανταστικές… που το να τις κάνω αλήθεια, μετατρέπεται σε στόχο.
Την άνοιξη του 1947, ενώ η σύγκρουση μεταξύ εθνικιστών και των κομμουνιστών στα βουνά της βόρειας Ελλάδας είχε εξελιχτεί σε σκληρό εμφύλιο πόλεμο που φαινόταν ότι θα διαρκούσε πολύ, η εθνικιστική κυβέρνηση της Αθήνας, θέλοντας να εμποδίσει την ανάπτυξη κινημάτων στις πόλεις, διέταξε τη σύλληψη χιλιάδων υποστηρικτών της Αριστεράς και τη μεταφορά τους σε απομονωμένα, δυσπρόσιτα νησιά του Αιγαίου.
… και αφού (η Αλίκη) διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει καμία μυστική κουφάλα ή τουλάχιστον μια μαγεμένη ηλεκτρική σκούπα να τη ‘ρουφήξει’ και να τη στείλει αυτόματα στον επόμενο προορισμό της, που τυχαίως επέλεξε την Ικαρία, και έχοντας τις εξής μόνες επιλογές «ή κολυμπώντας ή με το Ιεράπετρα», αποφάσισε, έστω και για λίγο, να αναβάλλει το ταξίδι της.
Η μνήμη της πτήσης, φτερό στον άνεμο
–στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον…-
Σιωπηλή ευχή…
Διαδικτυακές αντανακλάσεις ενός φωτεινού οχήματος,
μωσαϊκό πιλότων με ντοπιολαλιά περήφανη,
αλαργινοί ταξιδευτές
στους λούρους, στους ατσίρους,
στα ρουμάνια και στ' αγρέλλια…
Αρχιτέκτονες δεσμών με λόγο
«από, για και με αφορμή…»
Ο καθρέφτης είναι ένα πολύ καλό μέσο από πολύ παλιά για να ερχόμαστε σε επαφή με την ομορφάδα μας. Βοηθάει πολύ να μην βγαίνουμε από το σπίτι μας σαν τους μουρλούς… αναμαλλιασμένοι, ντυμένοι όπως να ‘ναι και μακιγιαρισμένοι όπως να ‘ναι, [ασχέτως αν κάποιοι δεν τον συμβουλεύονται αρκετά (άσχετο και αυτό)].