18/07/2012 - 11:25«(Δ)ούλοι εμείς εφέντη»: Από την επανάσταση στην επανάπαυση
Δεν υπάρχει πιο αντεπαναστατικό πράγμα από την επέτειο μιας επανάστασης. Αν μπορούσαμε να ρωτήσουμε τους εξεγερμένους Ικαριώτες του 1912, θα μας έλεγαν πως η ίδια η φύση της επανάστασης διόλου δε συνάδει με την ιδέα της επετείου. Στην ουσία είναι άκρως αντίθετες έννοιες, τόσο στην Ικαρία όσο κι αλλού. Η ριζική αυτή αντίθεση αναδεικνύεται σχεδόν σε κάθε επίπεδο.
17/07/2012 - 00:07100 Χρόνια μετά: Γράμμα στον Χαράλαμπο Παμφίλη
Αγαπητέ Παναή, Πέρασαν ήδη 100 χρόνια από την Ικαριακή Επανάσταση και τη συνένωση με τη ‘μητέρα’ Ελλάδα και τόσα έχουν αλλάξει όσα έχουν μείνει και ίδια. Αρκετά από αυτά που ονειρευόσουν για τον τόπο μας έγιναν. Σχεδόν όλα τα χωριά της Ικαρίας έχουν ηλεκτροδοτηθεί • η «εθνική οδός Ικαρίας» έγινε, και πλέον έχουμε όλων των λογιών τους δρόμους –από ασφαλτόδρομους των 8 μέτρων, μέχρι στενούς, κακοκτράχυλους χωματόδρομους
16/07/2012 - 11:28Ποιος θα σβήσει τα κεράκια;
Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι βρίσκονται σε μία φάση της ζωής τους που είναι λιγότερο ενεργοί και σχεδόν καθόλου παραγωγικοί. Ανατρέχουν λοιπόν νοσταλγικά στο παρελθόν τους, σε εποχές δόξας που κατά τη γνώμη τους διέπρεπαν. «Τις πέτρες έστυβα, και πού ‘σαι, μετά, όλη τη νύχτα γλέντι» ή «αχ, καημένη να μ’ έβλεπες εμένα να χορεύω!».
13/07/2012 - 01:16Πορτοκαλί τέντα
«Γαμώτο, η τέντα που αγόρασα δεν είναι καλή, δε μας χωράει και κλείνει με μεγάλη δυσκολία!! Δεν έκανα καλή επιλογή… Σκατά…!!!» Είχες τα νεύρα σου. Αμέσως σε κατάλαβε. Σε ήξερε πια. Για να βρίζεις σημαίνει ότι ήσουν τσατισμένος. Είχες αγοράσει μια πορτοκαλί τέντα για τον ήλιο, αντί για ομπρέλα. Για τις διακοπές σας. Δώδεκα μέρες, δώδεκα νύχτες στην Ικαρία μαζί της. Και ήθελες όλα να είναι τέλεια, να μη βρεθεί τίποτα να σας χαλάσει τη μαγεία.
11/07/2012 - 09:31Ο ξένος
Δεν είχα προλάβει να πιω 3-4 γουλιές από τον ελληνικό μου ούτε να καπνίσω ένα ολόκληρο τσιγαράκι, όταν τον είδα να μπαίνει αγουροξυπνημένος στην κουζίνα. Κουλουριασμένη σα σκόρφης πάνω στη ριγέ καρέκλα, αναμαλλιασμένη μέσα στο άσπρο νυχτικό μου έμοιαζα με καλομοίρα...
10/07/2012 - 01:11Η Ικαρία είναι μουσική
«Το πνάστηκες, ε; Για το πανηγύρι ήρθες!» Με ελαφρό μειδίαμα η ερώτηση. Ποτέ πρώτα, το «καλώς όρισες». Κι εγώ απαντώ πάντα με πλατύ χαμόγελο, κρύβοντας λίγο απ την αλήθεια: «Λείπει ο Μάρτης απ τη Σαρακοστή; Καλώς σας βρήκα!»
09/07/2012 - 08:04Οι μέρες του φωτός
Το πρωί το ημερολόγιο θα γράφει 21 Ιουνίου, θα χαράξει η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου και επιλέγεις να είσαι σ’ ένα χώρο που να ξεχωρίζει, που να έχει συμβολισμό αλλά κυρίως να έχει ενέργεια. Ο ορίζοντας είναι ακόμα μαύρος, νυχτερινός. Φυσάει και έχει ψύχρα. Ο αέρας κάνει το δέρμα να ανατριχιάζει και τη μύτη να καίει από τη μυρωδιά της σκοινιάς και της θρίμπης. Σιγά σιγά η νύχτα παραμερίζει διακριτικά.
06/07/2012 - 00:01Το σπίτι της καρδιάς μου
Όταν μου σφίξεις το χέρι, συνήθως λέω απλά το όνομα μου. Αν με γνωρίσεις λίγο καλύτερα όμως θα ακούσεις το «Αγύριστο κεφάλι, καριώτικη καρδιά» που μου προσάπτουν και τα περιγράφει όλα. Οι φίλοι μου, λένε ότι είμαι από την Ικαρία σαν χαρακτηριστικό βιογραφικού. Άλλοι λένε για την δουλειά τους, όχι εγώ. Όσοι έχουν έρθει στο νησί το έχουν αγαπήσει. Από τη δεύτερη φορά κιόλας το λένε σπίτι τους και έχουν αποκτήσει συνήθειες καριώτικες.
05/07/2012 - 04:00Δύο λόγια για το ikariastore.gr
Βήμα το βήμα κάθε φορά. Σταθερά. Πράγμα περίεργο για την ανήσυχη, αλλόκοτη και συχνά κυκλοθυμική φύση των συμμετεχόντων (ημών δηλαδή). Τι είναι αυτό που μας σπρώχνει σε όλη αυτήν την προσπάθεια; Που επιμένουμε; Έλα ντε! Μάλλον εσείς.
04/07/2012 - 11:45Άμοιρη στο Σιάτλ
Το ενδιαφέρον μου κεντρίστηκε όταν άκουσα για πρώτη φορά να μιλούν γι’ αυτό το μοναδικό και πανέμορφο νησί τότε, το Φεβρουάριο του 2009. Η φαντασία μου είχε σαγηνευτεί από τις κρυφές ματιές στο νησί, με τις οποίες με τροφοδοτούσαν οι εικόνες και οι λέξεις που απεικόνιζαν την άγρια ομορφιά, τη μητριαρχική κοινωνία, τα πανηγύρια, τις έγνοιες, τις απολαύσεις ...
