Ο Ευάγγελος Πλακίδας είναι ένας νέος άντρας που διανύει την τέταρτη δεκαετία της ζωής του. Χαμογελαστός, ήρεμος και απαλλαγμένος από τους σκληρούς ρυθμούς της πρωτεύουσας τα τελευταία χρόνια ζει τη δική του ζωή με απόλυτη ηρεμία στο νησί της μακροζωίας την Ικαρία. Γεννημένος στην Αυστραλία, αλλά πολύ μικρός ήρθε με την οικογένειά του στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο νησί της μακροζωίας την Ικαρία.
Ένας μοναχός, ένας σέρφερ, μια καθηγήτρια Αγγλικών, μια κεραμίστρια, μια μαγείρισσα και μια «καντινιέρισσα» που ζουν στην Ικαρία, εξηγούν. Έξι άνθρωποι που ζουν στην Ικαρία, διαφορετικών ηλικιών και ιδιοτήτων μιλούν στις ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ για τη ζωή τους στο νησί και αναλύουν τα μυστικά και τους μύθους του ιδιαίτερου αυτού τόπου.
Οι μύθοι και τα στερεότυπα για την Ικαρία είναι πολλά. «Κανείς δεν φοράει στο χέρι του ρόλοι» λένε πολλοί, «όλοι οι Ικαριώτες δεν έρχονται ποτέ στην ώρα τους» ενώ πολλοί «δουλεύουν τη νύχτα και κοιμούνται το πρωί». Και «τα μαγαζιά στην Ικαρία ανοίγουν το βράδυ και το πρωί πέφτει σιγή». Θα ξεκινήσω καταρρίπτοντας αυτούς τους ανόητους μύθους.
Τα ξέφρενα πανηγύρια και η χαλαρή και αργή καθημερινότητα είναι από τις πρώτες σκέψεις που θα κάνει κάποιος όταν ακούσει για την Ικαρία. Ισως και να φταίει η λάθος προβολή της από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά η Ικαρία, αυτό το νησί που πολεμήθηκε, στιγματίστηκε αλλά αγωνίστηκε και αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο, αξίζει να είναι γνωστό πρώτα απ' όλα για την ιστορία του, τα λουτρά, αλλά και για τον άξιο και παράδειγμα προς μίμηση τρόπο ζωής των κατοίκων του.