Στα Θέρμα πήγαμε ένα μεσημέρι, σ’ ένα διάλειμμα από μια υποχρέωσή μας στον Άγιο Κήρυκο.

Η παραλία ήταν άδεια. Το ίδιο και οι ταβέρνες τριγύρω. Βουτήξαμε, βγήκαμε για να στεγνώσουμε. Χαζεύαμε τα εγκαταλελειμμένα, ετοιμόρροπα κτήρια πάνω απ’ την αμμουδιά.

Έπειτα ο ήλιος έπιασε να χαμηλώνει. Και σταδιακά η παραλία γέμισε. Ηλικιωμένοι, οι περισσότεροι άνω των 70, άρχισαν να κατεβαίνουν από τα ξενοδοχεία, ν’ απλώνουν ψάθες. Και να βουτούν, με ολόσωμα μαγιό, με καπελάκια (κάτω τους φαινόταν η περμανάντ των κυριών). Έμπαιναν στο νερό και κολυμπούσαν αργά, σαν περίεργα υπερμεγέθη έμβρυα. Εδώ κι εκεί έβλεπες μικρές παρέες, επέπλεαν και συζητούσαν.

Ξαναμπήκαμε στη θάλασσα και τους πλησιάσαμε με τρόπο, ωτακουστές:

«Σας είδα το πρωί στη ρεσεψιόν, κα. Φωφώ μου, ήσασταν έκτακτη»
«Κι εσείς το ίδιο»
«Η πάθησή σας πώς πάει;»
«Ξέρετε πώς είν’ αυτά τα πράγματα»
«Ο γιατρός που έχετε φέτος είναι καλός;»
«Ελαφροχέρης».

Ξαναβγήκαμε. Και πιο πάνω, στο δρόμο, είδαμε ανθρώπους με λευκά μπουρνούζια περπατούσαν ξυπόλυτοι, πηγαινοέρχονταν από τα ξενοδοχεία τους στα λουτρά.

Κι όπως ο ήλιος έπεφτε, τα υπερφυσικά έμβρυα, τόσο κοντά χρονικά στην ανυπαρξία απ’ όπου κάποτε, κανονικά έμβρυα, ξεπήδησαν, τα παρατημένα κτήρια, τα λευκά μπουρνούζια-φαντάσματα – όλα μπλέκονταν παράξενα. Και πέρα από τα πανηγύρια και τον Καριώτικο, και πέρα από το Να και τους γκρούβαλους και την Αριστερά και όλη τη μυθολογία της Ικαρίας, που πρέπει κανείς να απεκμάθει και γυμνός να προσεγγίσει το νησί και τους ανθρώπους του– πέρα απ’ όλ’ αυτά, κρατάω εκείνο το ηλικιωμένο ζευγάρι που είδαμε ανηφορίζοντας για να γυρίσουμε στον Άγιο: εκείνος ή εκείνη, δε θυμάμαι, με το πι, αργά, ένα βήμα το λεπτό, κι εκείνη (ή εκείνος) δίπλα, αγκαζέ, να τον/την υποβαστάζει καθώς παραμέριζαν αργά για να περάσει το αυτοκίνητό μας.

Να περάσει και, τώρα, με τον ήλιο σχεδόν στη δύση, να κατηφορίσουν και πάλι προς το απέραντο γαλάζιο αμνιακό υγρό.

Γιάννης Παλαβός
giannispalavos@yahoo.gr

ΥΓ: Η φωτογραφία είναι από την υπέροχη ταινία «Επίγειες μέρες που γοργά κυλούν» (1979), του Goran Paskaljevic (πιθανώς το πιο όμορφο φιλμ γύρω από τους ηλικιωμένους).