ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - του Γιάννη Παλαβού

του Γιάννη Παλαβού

Η πρόσφατη επίσκεψή μου στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας μού δημιούργησε την ίδια αίσθηση που είχα το περασμένο καλοκαίρι στην Ικαρία: ότι δεν ήμουν απλώς τουρίστας, περαστικός ενός όμορφου τόπου, αλλά ότι βρισκόμουν μπροστά σε μια εν πολλοίς sui generis κοινωνία, σ’ ένα ποικιλοτρόπως ενδιαφέρον

29/12/2010 - 21:172010-1980

Λίγο πριν εκπνεύσει το 2010, θα γίνουν τριάντα χρονών και οι τελευταίοι εξ ημών που γεννηθήκαμε το 1980. Τα τριάντα, ενώ δεν είναι τίποτα σπουδαίο (ούτε τα ράσα επιβάλλουν αγιοσύνη ούτε οι αριθμοί συμπεριφορές και συναισθήματα), έχουν, ωστόσο, στην κουλτούρα μας ένα ειδικό συμβολικό βάρος.

Τι θα ’πρεπε, κατά τη γνώμη του γράφοντος, να είναι η Καθημερινή; Η έκφραση της έλλογης ελληνικής αστικής τάξης, και ιδίως της «πεφωτισμένης» μερίδας της: της ανοιχτόμυαλης, κοσμοπολίτικης (…τέλος πάντων) και μετριοπαθούς• της ευεπίφορης στο καινοτόμο, της φίλιας προς τη διανόηση και τις τέχνες•

Δεν ξέρω ποια είναι αυτά τα παιδιά που έφτιαξαν τη Γεννήτρια Ανακοινώσεων του ΚΚΕ. Αλλά θέλω να τα γνωρίσω. Πληκτρολογώντας kkeisageek.freehostia.com μπορεί κανείς να διαβάσει μια καινούρια, με κάθε ανανέωση της σελίδας, «ανακοίνωση» του ΚΚΕ.

Σκέφτομαι συχνά, όταν θέλω να διαμαρτυρηθώ για κάτι, τις «Επιστολές ενός Αγρινιώτου» του Εμμανουήλ Ροΐδη. Πρόκειται για τέσσερα γράμματα που o Ροΐδης απέστειλε με ψευδώνυμο στον διευθυντή της «αξιολόγου» εφημερίδας «Αυγή», προκειμένου να υπερασπιστεί τον συγγραφέα της «Πάπισσας Ιωάννας»

Στα Θέρμα πήγαμε ένα μεσημέρι, σ’ ένα διάλειμμα από μια υποχρέωσή μας στον Άγιο Κήρυκο. Η παραλία ήταν άδεια. Το ίδιο και οι ταβέρνες τριγύρω. Βουτήξαμε, βγήκαμε για να στεγνώσουμε. Χαζεύαμε τα εγκαταλελειμμένα, ετοιμόρροπα κτήρια πάνω απ’ την αμμουδιά.