Σχολιάζοντας τους ισχυρισμούς του κ. Γιλμάζ για «αντίποινα στα ελληνικά δάση», ο Ümit Şahin εκπρόσωπος Τύπου του Πράσινου κόμματος της Τουρκίας Yeşiller και οι Ελεάννα Ιωαννίδου και Τάσος Κρομμύδας, εκπρόσωποι Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, έκαναν την ακόλουθη κοινή δήλωση:

«Κάθε επίθεση σε δάση αποτελεί οικολογικό έγκλημα. Ακόμα πιο σοβαρό είναι αυτό το είδος εγκλήματος αν διαπράττεται από κυβερνήσεις ή μυστικές υπηρεσίες. Εμείς οι Πράσινοι της Τουρκίας και της Ελλάδας καταδικάζουμε με τον πιο έντονο τρόπο την καταστροφή της φύσης ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής και κρατικών συμφερόντων.

Στο πλαίσιο αυτό, οι πρόσφατοι ισχυρισμοί του πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας κ. Γιλμάζ για «αντίποινα σε ελληνικά δάση» τη δεκαετία του ’90 πρέπει να ερευνηθούν απόλυτα και με ανεξάρτητο τρόπο και στις δυο πλευρές του Αιγαίου και να αποδοθούν αποζημιώσεις ανάλογα με τα αποτελέσματα της έρευνας.

Η ενίσχυση της δημοκρατίας, της δημόσιας λογοδοσίας και της ειρήνης αποτελεί τον καλύτερο τρόπο για να εξασφαλίσουμε πως κυβερνήσεις και μυστικές υπηρεσίες δεν θα μπορέσουν να διαπράξουν ξανά τέτοια εγκλήματα.

Σε μια εποχή οικολογικής κρίσης που οι περιβαλλοντικές απειλές δε γνωρίζουν σύνορα, είναι επιτακτική ανάγκη για χώρες που μοιράζονται τα ίδια σύνορα, να μοιράζονται επίσης κοινές προσπάθειες  για την προστασία των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος. Η Τουρκία και η Ελλάδα πρέπει να συνεργαστούν στο σχεδιασμό και την υλοποίηση επαρκών πολιτικών δασοπροστασίας που θα κάνουν τις δασικές πυρκαγιές λιγότερο πιθανές, τα δάση λιγότερο ευάλωτα και την αναγέννηση των καμένων δασών πιο αποτελεσματική.»

Οι Ελεάννα Ιωαννίδου και Τάσος Κρομμύδας πρόσθεσαν:
«Πρέπει να χυθεί άπλετο φως στους ισχυρισμούς του κ. Γιλμάζ. Αν αληθεύουν, πρόκειται για πρωτοφανές έγκλημα σε βάρος του διεθνούς δικαίου και του περιβάλλοντος από σκοτεινούς κύκλους της Τουρκίας που αντιλαμβάνονται πως ο μεγαλύτερος μας πλούτος είναι τα δάση μας και το φυσικό μας περιβάλλον. Τα σχέδια παρακρατικών εμπρησμών δεν μπορούν όμως να αποτελέσουν άλλοθι για τη διαχρονική αποτυχία των κυβερνήσεών μας να προστατέψουν τον εθνικό αυτό πλούτο και να εξασφαλίσουν εγγυήσεις για την αποκατάσταση της καμένης δασικής γης.

Αν ήταν όντως «πράκτορες του εχθρού» αυτοί που έβαλαν φωτιές πριν 15 χρόνια, τότε τι είναι αυτοί που σήμερα προσπαθούν να επωφεληθούν εις βάρος των καμένων εκτάσεων;»