Μιλήσαμε για λίγο μαζί της πριν την έναρξη της συναυλίας. Ο επόμενος δίσκος βρίσκεται σε διαδικασία επιλογής και επεξεργασίας των τραγουδιών και πιθανότατα θα κυκλοφορήσει λίγο πριν το τέλος της χρονιάς, πάλι από το γνωστό πλέον δίδυμο στιχουργού και συνθέτη.

Έχει γράψει και τα δικά της τραγούδια που όμως θεωρεί ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, ώστε να τα περάσει στον κόσμο. Προσγειωμένη και συνειδητοποιημένη, μας είπε ότι είναι πρωτίστως ερμηνεύτρια και προτιμάει να εμπιστεύεται πραγματικούς δημιουργούς που έχουν την ικανότητα και την ευαισθησία να καταγράφουν τη ζωή. Πάντως, αν το αποφασίσει, θα ήθελε να τα κυκλοφορήσει πριν τα τριάντα της επειδή θεωρεί τη συγκεκριμένη ηλικία ως ορόσημο, ως ένα σκαλοπάτι που διαχωρίζει την εφηβική – φοιτητική ζωή της ανεμελιάς, των ανακαλύψεων και του έρωτα από ό,τι ακολουθεί αργότερα, από την επόμενη φάση που, όλοι λίγο ή πολύ, αλλάζουμε οπτική γωνία.

Τραγουδήσαμε μαζί της όλα τα τραγούδια, από την αρχή μέχρι το τέλος. Η Νατάσσα τα έχει όλα, έχει ταλέντο και φωνή, δένει θεατρικά τις κινήσεις της με τον κάθε στίχο, με το νόημα ή την εικόνα του. Σε μαγνητίζει, σε φέρνει κοντά της, σε κερδίζει και στο τέλος σε αφοπλίζει. Μένεις δίχως λόγια και θυμάσαι να αντιδράσεις τη στιγμή που χειροκροτείς, νιώθοντας  μεγάλη συγκίνηση και απέραντο θαυμασμό. Δεν μπορεί να περιγραφεί ακριβώς με λόγια γιατί είναι κάτι πέρα από την ερμηνεία. Η σκηνή είναι δική της, την γεμίζει με την παρουσία της και την ώρα που απλώνει τα χέρια, αυτά επεκτείνονται μέχρι τον θεατή της τελευταίας σειράς.

Με το Θέμη Καραμουρατίδη συζητήσαμε στο τέλος, όταν κατέβηκε από το πιάνο του, για το θολό τοπίο της δισκογραφίας και τους νέους καλλιτέχνες. Δήλωσε προβληματισμένος για την αβέβαιο μέλλον της μουσικής λόγω της ποιοτικής της υποβάθμισης και της κάθετης πτώσης των πωλήσεων δίσκων. Είναι όμως αισιόδοξος, πιστεύει ότι οι νέοι δημιουργοί, πιο ευέλικτοι και ανοιχτοί στις προκλήσεις της εποχής, βρίσκουν διεξόδους, παρακάμπτουν τις δισκογραφικές εταιρίες και έχουν τη δυνατότητα να ξεχωρίσουν. «Όσοι έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν θα καταφέρουν να αναγνωριστούν, πλέον δεν προωθούνται κάποιοι για συγκεκριμένους λόγους, σε βάρος κάποιων άλλων. Κάποτε υπήρχαν περιορισμοί, δεν χωρούσαν όλοι, κάτι που τώρα δεν ισχύει.» Εν μέσω θαυμαστών και θαυμαστριών δε θέλαμε να τον κρατήσουμε απασχολημένο και απλώς του ευχηθήκαμε να είναι πάντα πρωτότυπος.

Μοναδικό μας παράπονο που δεν μπορέσαμε να γνωρίσουμε το απόν πρόσωπο της παρέας, το Γεράσιμο Ευαγγελάτο. Το ikariamag όμως αγαπάει τη μουσική. Εκτός από τη Νικαριά, βρίσκεται σε πολλά στέκια της Αθήνας, σε κάποια μέρη που η μουσική γεννιέται και σε άλλα που αυτή ταξιδεύει. Ίσως μελλοντικά να τον συναντήσουμε.

Γιάννης Κέφαλος για το ikariamag