Η Ελένη Πέτα δε θέλησε ποτέ να επαναπαυτεί, της άρεσε και της αρέσει να δοκιμάζεται και να ψάχνεται στη μουσική. Απαρνήθηκε τη δημοσιότητα και τα χρήματα γιατί της προέκυψε η αναζήτηση ως προσωπική ανάγκη. Πέρασε πολλές δυσκολίες και μια δεκαετία με μεγάλο κόστος. Η φωνή της όμως, το ταλέντο της και η επιμονή της έφεραν αποτέλεσμα. Δημιούργησε το δικό της κοινό που πλέον την ακολουθεί πιστά ακόμα και στους δύσκολους πειραματισμούς της. Είναι χαρούμενη για το δρόμο που διένυσε αλλά κυρίως για το σημείο που έχει φτάσει. Εμείς, επίσης είμαστε χαρούμενοι για εκείνη και άλλους ερμηνευτές που διαλέγουν τα δύσκολα, που δεν συμπορεύονται με το λεγόμενο star system, που δεν παίζονται από τα ραδιόφωνα και παρόλα αυτά δίνουν αξία και ομορφιά στην ελληνική μουσική σκηνή.

Ούτε ο Μάργαρης χρειάζεται συστάσεις. Ξεκίνησε τυχαία, η μητέρα του τον πήγε στο ωδείο της γειτονιάς κι εκεί του πρότειναν να μάθει κιθάρα επειδή μεταφέρεται εύκολα. Έχει πλέον καθιερωθεί ως ένας από τους κορυφαίους κιθαρίστες με πολλά ρεσιτάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ έχει προσκληθεί πολλές φορές σε διεθνή μουσικά φεστιβάλ.

Η άφιξη τους συζητιόταν μέρες πριν τη συναυλία τους αλλά λίγοι ήξεραν ότι δεν υπήρχε τεχνική υποστήριξη στον ήχο. Οι παρέες που έφταναν στο ρέμα του Κουζίνου είδαν μόνο δύο σκαμπό κι ένα αναλόγιο. Εξέφραζαν την απορία για την ικανότητα του ντουέτου να «σκεπάσει»,  χωρίς ενίσχυση, το θρόισμα των φύλλων στα πανύψηλα πλατάνια της ρεματιάς και τον ήχο του νερού που κυλούσε. Δεν χρειάστηκε καθόλου χρόνος, ήδη από το δεύτερο τραγούδι οι δύο καλλιτέχνες έδειξαν ότι έχουν όλα τα εφόδια να εναρμονιστούν με το φυσικό τοπίο και να μονοπωλήσουν τις αισθήσεις μας.

Ήταν ένα όμορφο ταξίδι από την αρχή ως το τέλος, μία μουσική περιπλάνηση σε όλη τη Μεσόγειο. Ο Μάργαρης εντυπωσίασε με την δεξιοτεχνία του και μας θύμισε ότι η κιθάρα είναι ένα πολυφωνικό όργανο σαν το πιάνο. Όταν έπαιξε το «τα λόγια και τα χρόνια» του Μαρκόπουλου εισέπραξε το πιο παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού. Ήταν ένα διαμάντι, τόσο στην έμπνευση της διασκευής του όσο στην εκτέλεσή και στο μέρος του solo.

Η Ελένη, με την αλάνθαστη φωνή της, ερμήνευσε με συγκινητική ευαισθησία, αλλά και με δύναμη όπου χρειαζόταν, με φλόγα σαν το κόκκινο φόρεμά της, τραγούδια διαφόρων χωρών και εποχών. Όλα τα τραγούδια που ακούστηκαν είναι τόσο δυνατά συνθετικά, τόσο εμπνευσμένα που ακύρωσαν αμέσως το μειονέκτημα του ξενόγλωσσου στίχου.

Η συνεργασία τους απρόσμενη, αλλά και μία ευτυχής συγκυρία ταυτόχρονα. Το ηχόχρωμα της φωνής της έδεσε πολύ με τον ήχο της κιθάρας. Επίσης, η φωνή της συνδυάζει πολλά στοιχεία, διότι έχει ευρεία ερμηνευτική γκάμα και πολλές τεχνικές δυνατότητες. Αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να βγαίνει αυτό το ιδιαίτερο αποτέλεσμα στις φετινές τους εμφανίσεις.

Ακόμη δύο ξεχωριστές παρουσίες προστέθηκαν στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Πολιτισμικών Διαλόγων Ίκαρος και χάρισαν ψυχαγωγία και συγκίνηση. Στο επόμενο ραντεβού θα είμαστε πάλι εκεί.

ikariamag

Διαβάστε σχετικά: Duende…από την Ελένη Πέτα & τον Παναγιώτη Μάργαρη στην Ικαρία