O Κωστής Αβυσσινός βρέθηκε στην Ικαριά για μία ανοιχτή πρόβα και τρεις συναυλίες. Στην πραγματικότητα και οι τέσσερις εμφανίσεις του ήταν κάτι ανάμεσα σε πρόβα και αυτοσχεδιασμό αφού δεν υπήρχε αυστηρό πρόγραμμα και συγκεκριμένη επιλογή τραγουδιών. Στη σκηνή τον συνόδεψαν ο σπουδαίος κιθαρίστας Βαγγέλης Φάμπας που είναι και η ψυχή του Φεστιβάλ Πολιτισμικών Διαλόγων, ο Χρήστος Σόφτσης, ο ηχολήπτης όλων των παραστάσεων που έπαιξε κρουστά και μπορεί πλέον να πολιτογραφηθεί ως Καριώτης αφού τα τελευταία χρόνια περνάει όλα του τα καλοκαίρια στο νησί μας. Άλλη ξεχωριστή παρουσία ήταν εκείνη του «Ολλανδού» (Νίκος Πλάκας) που ακολούθησε διακριτικά ή «προηγήθηκε» με το βιολί του. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι συγκρατήθηκε για τις τρεισήμισι σχεδόν ώρες που διήρκεσε η συναυλία, έμεινε στην καρέκλα του και δεν ανέβηκε στα πλατάνια.

Ο Αβυσσινός ερμήνευσε τραγούδια δικά του και φίλων, Κρητών και μη, κάποιες φορές με το μαντολίνο και άλλες  με το μπουλγαρί ή το λαούτο. Ξεκίνησε από το Σκαλάνι του Ηρακλείου και ακολούθησε το μουσικό δρόμο του πατέρα του, του σπουδαίου βιολιστή κι ενός από τα μεγαλύτερα κεφάλαια της κρητικής μουσικής, του Γιώργη Αβυσσινού. Έχει συνεργαστεί με πλήθος καταξιωμένων μουσικών, τόσο σε παραδοσιακά όσο και σε ρεμπέτικα σχήματα, κουβαλώντας πάντοτε τις καταβολές της παράδοσής του.

Τα ταμπαχανιώτικα (ή μανέδες) που μας παρουσίασε είναι μη χορευτικά τραγούδια που δημιουργήθηκαν στις αστικές περιοχές της δυτικής Κρήτης. Όσα έχουν διασωθεί προέκυψαν από το πάντρεμα του χριστιανικού και μουσουλμανικού στοιχείου των περιοχών αυτών ή από τη δημιουργική σύγκρουση της κρητικής αστικής μουσικής με την αντίστοιχη της Μικράς Ασίας. Ονομάστηκαν έτσι γιατί παίζονταν αρχικά από τους εργάτες στους ταμπαχανέδες, τα αμέτρητα βυρσοδεψία της εποχής εκείνης. Βαριά τραγούδια του πόνου όπως τα "τα βάσανά μου χαίρομαι", "σαν είχες άλλον στην καρδιά", «όσο βαρούν τα σίδερα», «το μερακλίδικο πουλί»,  «όσο σιμώνει ο καιρός", «στ’ αραχνιασμένο μνήμα μου», «σαν δεις αγάπης δάκρυα» και άλλα πολλά. Από μουσικής απόψης πρόκειται για μελωδίες άλλοτε πρωτότυπες και άλλοτε βασισμένες σε επεξεργασμένα μικρασιατικά πρότυπα.

Πολλή όμορφη ήταν η σύμπραξη του Αβυσσινού με το Σκάτζακα στο πανηγύρι του Φίδος. Και εκεί χωρίς προγραμματισμό, τα τραγούδια έφυγαν από τη συνηθισμένη σειρά των νησιώτικων και του βαλς και «βάρυναν» με τον πιο ευχάριστο τρόπο.

Το τοπίο του νησιού μας άλλα και η ενέργειά του ταίριαξαν απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία του Κωστή κι έτσι θα παραμείνει για ακόμη μία εβδομάδα. Τ’ αυτιά σας ανοιχτά γιατί κάπου τριγύρω θα ακούσετε το μπουλγαρί του να κελαηδάει.

Χορηγός Επικοινωνίας των συναυλιών ήταν το ikariamag.gr

ikariamag.gr|η Ικαρία…αλλιώς!