Salon de Beaute.  Σάββατο πρωί στην καθιερωμένη μηνιαία επίσκεψη συντήρησης της κεφαλής και των άνω και κάτω άκρων.  Βαφή, κοπή, λιμάρισμα, ενυδάτωση και γυάλισμα. Κάθομαι στα αναπαυτικά δερμάτινα καθίσματα του Salon de Beaute και έμπειρα χέρια άλλοτε με χαϊδεύουν, άλλοτε με τραβολογούν και άλλοτε πάλι με ψεκάζουν με απόλυτο συντονισμό και μαεστρία.  Σκέφτομαι ότι θα μπορούσαν να διευθύνουν κρατική ορχήστρα.  Λίγο πριν ξεκινήσει το «ρεκτιφιέ» μου φέρνουν ένα ζεστό ρόφημα με αντιοξειδωτικές και χαλαρωτικές ιδιότητες –προσφορά του καταστήματος!  Σκέφτομαι ότι η προσφορά αυτή πέρα από το τελετουργικό της ιστορίας, μπορεί και να’ χει σκοπιμότητα, τουτέστιν να σε κρατούν σε καταστολή για να ανταπεξέλθεις στη δίωρη καθιστή σαδομαζοχιστική ταλαιπωρία. Το βλέμμα μου αναζητά διέξοδο.  Με αντιλαμβάνονται…

-Θέλεις κάποιο περιοδικό;
Το σκέφτομαι λίγο και απαντώ:
-Ναι, γιατί όχι…

Ευθύς αμέσως τοποθετούνται μπροστά μου οι λεγόμενες κουτσομπολίστικες φυλλάδες OK, HELLO και CIAO.  Σκανάρω με ταχύτατα τους τίτλους των πρωτοσέλιδων «Οι νύχτες των διάσημων ζευγαριών» και αναρωτιέμαι…

-Τι να έχουν άραγε οι νύχτες των διάσημων ζευγαριών, που δεν έχουν οι δικές μου;
Αποφεύγω να το αναλύσω υποψιαζόμενη την καταστροφή των εγκεφαλικών μου κυττάρων και τη διπλή τρομάρα της ερμηνείας των ανερμήνευτων. Πάρα δίπλα διαβάζω «Όλο το παρασκήνιο της επιστολής της Ελένης Μ.».  Αναρωτιέμαι με σύγχυση πλέον για την ωραία Ελένη…

- Πού είσαι βρε Πάρη να σώσεις την -όχι και τόσο- κακομοίρα Eλένη από την επιτηδευμένη προσπάθειά της να παραμείνει η εν λόγω κυρία, πανταχού παρούσα social persona.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και διαπιστώνω ότι η μουσική που παίζει στο χώρο έχει συντονιστεί απόλυτα με τα «πιστολάκια» που μαρσάρουν ακατάπαυστα.  Κοιτώ των χρονοδιακόπτη. Απομένουν 6 λεπτά ταλαιπωρίας. Τικ τακ τικ τακ.  Ξαφνικά εμφανίζεται ο Ρενιέ ο «ψαλιδοχέρης», έτοιμος να κλαδέψει.  Ακονίζει τις λεπίδες των ψαλιδιών του και αρχίζει να κουρεύει ταχύτητα με χειρουργική ακρίβεια.  Αμέσως μετά ακολουθούν οι πιστολέρο.  Με γεια το μιζανπλί! Ψεκάστε, σκουπίστε, «τελειώσαμε» μου ανακοινώνουν.  Καταϊδρωμένη φτάνω στο ταμείο και πληρώνω.  Ανακουφισμένη αναφωνώ λυτρωμένα «είμαι ελεύθερη, ραντεβού τον επόμενο μήνα»!  

Ελπίζοντας να τύχω κατανόησης, αφιερώνω το κείμενο αυτό σε όλες τις γυναίκες και άνδρες (!)  που αδυνατούν να απολαύσουν το λεγόμενο ρεκτιφιέ από οποιονδήποτε Monsieur Ρενιέ…

Στέλλα Κυριακού
thejackalsk@gmail.com