Αν έχεις συναντήσει στη ζωή σου Ικαριώτη, τότε γνωρίζεις ήδη ότι στο νησί που πρόκειται να επισκεφθείς δεν θα συναντήσεις και τους πιο νορμάλ κατοίκους. Αν πάλι όχι, τότε σε καλωσορίζω στο θαυμαστό κόσμο των Καριωτών (όπως αυτοαποκαλούνται).

Χειροκρότημα σε slow motion.

Βρέθηκα στην Ικαρία όταν ήμουν 13 ετών και έμεινα εκεί ένα μήνα. Από εκείνες τις διακοπές, θυμάμαι τρία εντελώς διαφορετικά πράγματα: Ένα rave πάρτι. Ένα γάμο, κατά τη διάρκεια του οποίου έμαθα ικαριώτικο (όχι πολύ γρήγορα). Και το γεγονός ότι παρότι έμεινα όπως προείπα έναν ολόκληρο μήνα, μπορώ να μετρήσω τις ημέρες που έκανα μπάνιο με τα δάχτυλα του ενός χεριού. Δεν είναι και το καλύτερο πράγμα ενώ κολυμπάς να μαθαίνεις ότι λίγα εκατοστά πίσω, μπροστά, δεξιά ή αριστερά σου κάποιος πνίγηκε (οι πνιγμοί που μετρούνται ανά ημέρα στο νησί είναι -δυστυχώς- περισσότεροι από τα πανηγύρια)

Με την τελευταία αυτή πρόταση, την οποία παρότι μπήκε σε παρένθεση θα ήθελα να της δώσεις μεγάλη σημασία οποτεδήποτε και αν σκοπεύεις να πας στο νησί, ολοκληρώνουμε τα μειονεκτήματα της Ικαρίας και περνάμε στα πλεονεκτήματα. Τα οποία πρέπει να παραδεχτώ και να σημειώσω κάπου εδώ, ότι συλλέχθηκαν χάρη στην πολύτιμη βοήθεια του Θέμη Καίσαρη, της Τζένης Μελιτά και ενός ακόμα πιστού του νησιού που επέλεξε να μείνει στη σκιά και να χάσει μία παρτίδα τάβλι.

Φτιάξε βαλίτσα με τα πιο χαλαρά και άνετα ρούχα σου, πάρε τουλάχιστον ένα βιβλίο για να σκοτώσεις την ώρα σου στο καράβι και ξεκίνα για το νησί που "έχει βρει το νόημα της ζωής". Και συγκεκριμένα, της μακροζωΐας. Παρεμπιπτόντως, αν δεν το έχεις και πολύ με τα μεγάλα ταξίδια, μπορείς να πας στο νησί και με αεροπλάνο. Ωστόσο, το βιβλίο, πάρτο όπως και να έχει μαζί για τις ώρες που ίσως λόγω κυμάτων δεν μπορείς (και δεν πρέπει, το ξανατονίζω) να βουτήξεις.

Μιας και είπα βουτιά, ας ξεκινήσουμε από τις παραλίες. Η Ικαρία συγκαταλέγεται μεταξύ των νησιών που όταν τα πιάσει ο άνεμος, τα παίρνει και τα σηκώνει. Κυριολεκτικά. Σε περίπτωση που πετύχεις μία από εκείνες τις ημέρες, τότε οι Σεϋχέλλες είναι η πιο safe επιλογή σου.

Όχι ότι ούτως ή άλλως δεν θα πήγαινες στις Σεϋχέλλες. Αλλά εντάξει, ο αέρας σου δίνει έναν ακόμη λόγο να πας. Προσοχή, μην παρασυρθείς από το όνομα και περιμένεις άμμο. Η παραλία είναι υπέροχη, με τα βοτσαλάκια της. Μόλις τη δεις, θα συμφωνήσεις και εσύ.

Αφού πιάσαμε τις ακτές που προτείνονται -και- ως οι πιο βατές σε περίπτωση ανέμου, να αναφέρουμε κάπου εδώ και τη λύση των παραλιών που βρίσκονται προς την πάνω πλευρά του νησιού, στον Άγιο Κήρυκο. Πρόκειται για μεγάλες λείες αμμουδερές παραλίες που ενδείκνυνται σε περίπτωση που θέλεις κάτι πιο χαλαρό και λιγότερο άγριο.

Στα άγρια τώρα. Στη Μεσακτή για να σερφάρεις αλά Καλιφόρνια Ντριμ. Σημειωτέον, εκεί είναι και η "φωλιά" των πιο trendy του νησιού. Σε αυτούς που θέλουν και το beach bar τους ρε παιδί μου.

Παρεμπιπτόντως, αυτό είναι ίσως και το μοναδικό σερφάρισμα που θα κάνεις στο νησί. Δεν στα πα: Στην Ικαρία, οι λέξεις wifi, 3G, ίντερνετ είναι λίγο πιο δυσεύρετες από ντόπιους που σε εξυπηρετούν χωρίς καθυστέρηση.
 
Στον Αρμενιστή, για να "παίξεις" όσο αντέχεις με το κύμα και στο Λιβάδι για να "λιώσεις" πάνω στην καυτή άμμο.

Και ήρθε η ώρα του Να.

Στο Να τα αρχαία χρόνια τα παλιά, ζούσαν οι Ναϊάδες, ενώ τα πιο σύγχρονα, οι καμπίστες. Παρά το γεγονός ότι οι βροχές έχουν διαβρώσει κάπως το φαράγγι καθιστώντας το δύσβατο για πεζοπορία, εγώ συνεχίζω να σου προτείνω να κάνεις μία προσπάθεια. Αξίζει τον κόπο.

Επίσης, φρόντισε να μείνεις εκεί για το ηλιοβασίλεμα. Δεν είναι πρόταση αυτή. Είναι εντολή.

Μόλις τελειώσεις με μπάνιο και ηλιοβασίλεμα, ανέβα προς τα πάνω για ψαράκι. Ψηλά στο Να υπάρχουν ταβέρνες με πιάτα που θα τα κάνεις "να" (δεν κρατήθηκα).

Το "αθάνατο νερό" θα το πιεις στον Ξυλοσύρτη.

Μην το παρακάνεις με τα "εβίβα" ωστόσο, γιατί περιέχει ράδιο. Μέχρι πέντε φλιτζάνια, είσαι καλά. Μετά, δεν υπόσχομαι.

Σε άλλα ιαματικά νέα, να βάλεις στο πρόγραμμα και μία βόλτα από Θερμαί. Εκεί πέρα από το υπέροχο τοπίο, θα βρεις και ιαματικές ραδιούχες πηγές που δεν μυρίζουν και "κάνουν καλό".

Καιρού επιτρέποντος, μια εκδρομούλα στους Φούρνους για βουτιά και φρέσκο ψαράκι είναι ό,τι πρέπει. Αν σκοπεύεις να πας και θέλεις να ζητήσεις περισσότερες πληροφορίες, σε προετοιμάζω ότι οι Ικαριώτες, τους κατοίκους των Φούρνων, τους λένε νησιώτες. Μην πάρεις περίεργη φάτσα. Δεν θα το εκτιμήσουν.

Τα πανηγύρια είναι η παράδοση της Ικαρίας. Αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίζεις γι αυτά είναι ότι άπαξ και πας, θα χορέψεις. Ξέρεις δεν ξέρεις. Θα μάθεις. Μπορεί να βρεις και παραπάνω από ένα πανηγύρια την ημέρα. Μην πτοείσαι. Μπορείς να πας και στα τρία. Χρόνο, έχεις.
Προσοχή, προσοχή: Στο πανηγύρι της Λαγκάδας το Δεκαπενταύγουστο, δεν προτείνεται να πας, επιβάλλεται.

Υ.Γ.: Για να μην σε πιάσουν αδιάβαστο, οι χίπηδες του νησιού, είναι οι γκρούβαλοι. Ή τέλος πάντων, έτσι τους αποκαλούν οι ντόπιοι. Μην το πάρεις για βρισιά.

Διαβάστε ολόκληρο το αφιέρωμα στο oneman.gr