Ήταν να το δω κι αυτό…  τον ΓΑΠ να διακηρύσσει τη σωτηρία της χώρας όπου ο ίδιος στο ηλιόλουστο εκείνο καλοκαίρι, νομίζω στο Καστελόριζο, (ευτυχώς δεν είναι και πολύς ο καιρός… έτσι και το θυμόμαστε!), την παρέδωσε χειροδέσμια σε  ΔΝΤ και Τρόϊκα. Αυτό που μένει είναι να τον δούμε να ρίχνει και κανένα ζεϊμπέκικο και μάλιστα με «παραγγελιά».

Ήταν να το δω κι αυτό… αυτοί που υπέγραφαν φανερά και κρυφά μνημόνια και συμφωνίες με τους τοκογλύφους του παγκόσμιου τρομοκρατικού «λομπιν», να φωνασκούν από τα τηλε-παράθυρα πως θα τα σκίσουν και θα τα ξεσκίσουν πριν τις εκλογές…  ακόμη μας «έπεισαν»  ότι χτύπησαν αποτελεσματικά την τρομοκρατία με τη σύλληψη του τρομοκράτη Ξηρού, τι σύμπτωση! 20 ημέρες πριν τις εκλογές τα λαγωνικά των  Σαμαρά – Βενιζέλου ενώ έκαναν τις βόλτες τους στην Ανάβυσσο σκόνταψαν σ’ ένα ποδηλάτη και Ω! τύχη αγαθή!  ήταν ο δραπέτης Χριστόδουλος!!! Θεέ μου, βοήθα με να μην χάσω ό,τι έχει μείνει απ’ αυτό το μυαλό που μου έδωσες(;)…

Ήταν να το δω κι αυτό… το ΚΚΕ το κόμμα των αγώνων και των θυσιών, μακριά κατά πολύ των σύγχρονων καιρών υπόσχεται μια κραταιά δυνατή σοβιετο-λαοκρατία με το  «όπλο παρά πόδας» απέναντι στους εχθρούς του, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα μολύνει και δηλητηριάζει την ιδεολογική καθαρότητα των λαϊκών – εργατικών μαζών (!)… (για να θυμόμαστε και πάλι… το ΚΚΕ ήταν εκ των πρώτων ιδρυτών του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ)

Τι άλλο μένει να δούμε;… θα δούμε…

Για την δική μας γενιά πολλά συμβαίνουν για πρώτη φορά όπως:  εκλογές μέσα στον Γενάρη, ξέρεις τί είναι να διαπλεύσεις καταχείμωνο το φουρτουνιασμένο Ικάριο;  Εκλογές εν μέσω πολιτικών ανακατατάξεων και ιστορικών αναταράξεων…  εκλογές εν μέσω της πιο βαθιάς μεταπολιτευτικής κρίσης όχι μόνο οικονομικής … Κι όμως θα τα αντέξουμε όλα τούτα, και θα ταξιδέψουμε και θα ψηφίσουμε και θα είμαστε παρόντες την επομένη ημέρα. Νηφάλιοι και ψύχραιμοι θα αποφασίσουμε για την δική μας ζωή και τη ζωή των παιδιών μας. Τα ερωτήματα που μας προσκαλούν και μας προκαλούν να απαντήσουμε δεν είναι δα και πολλά, είναι όμως αιχμηρά και αμείλικτα:                               

• Θα μείνουμε στην ίδια κατάσταση με μικρο-αλλαγές έστω αλλά με τις ίδιες πολιτικές, το ίδιο θεατρικό σκηνικό, τα ίδια πρόσωπα όπου θα αλληλογραφούν με τα πιο ταπεινωτικά mails ή θα τολμήσουμε ένα  «άλλο» διαφορετικό άνοιγμα στο αύριο που ούτως ή άλλως θα έρθει (το μόνο βέβαιον!)                                                                                                                                                                
• Θα μας πιάσει φόβος και πανικός, όπως έντεχνα καλλιεργείται το τελευταίο διάστημα (σπουδαίοι, αλήθεια, αυτοί οι επικοινωνιολόγοι) την ώρα της ύψιστης πολιτικής λειτουργίας μέσα στο παραβάν ή θα α-ψηφίσουμε κάθε είδους και φύσης κινδυνολογίας και με υπευθυνότητα και  θα πάρουμε την απόφαση να αλλάξουμε την πορεία της κοινωνίας μας, μικρής και μεγάλης;

ΕΣΥ είσαι ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων σε αυτό συμφωνούν οι πάντες, όσο μικρός κι αδύναμος κι αν φαίνεσαι κρατώντας μία ψήφο εκείνη ακριβώς τη στιγμή μεταμορφώνεσαι σε γίγαντα γι’ αυτό και πέφτουν όλοι επάνω σου με τόσες υποσχέσεις και θωπευτικά λόγια … ΠΡΟΣΕΞΕ την επιλογή,  μετά δεν υπάρχει η σωτήρια γομολάστιχα «όν γέγονε  γέγονε!!!»                     

Οι κοινωνίες των ανθρώπων αλλάζουν δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, οι δυνάμεις που διεκδικούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο και λόγο είναι εκείνες που σήμερα εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ κατά αποδοχή όλων των σοβαρών πολιτικών αναλυτών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Για τούτο και μόνο η Αριστερά και πρωτίστως οι Αριστεροί οφείλουν σε τούτη την ιστορική συγκυρία να φανούν ώριμοι και αντάξιοι της ιστορικής τους αποστολής… ΝΑ ξέρουν ότι: κουραστήκαμε, βαρεθήκαμε, φτωχύναμε ποικιλοτρόπως και σε πολλά επίπεδα, αηδιάσαμε από πρακτικές και συμπεριφορές που μας οδήγησαν ίσαμε εδώ… Περιμένουμε ετούτη τη φορά λακωνικότητα λόγων, έργα, διάλογο, συμμετοχή μα προπάντων πολιτικό ήθος, περιμένουμε όχι σωτήρες (χορτάσαμε φτάνει!) αλλά σωτηρία, περιμένουμε ναι! και συμμαχίες και συμβιβασμούς και συμφωνίες (μην δαιμονοποιούμε λέξεις), η ιστορική μας παράδοση, μας δείχνει τον δρόμο. Και τα λάθη διδάσκουν…

Περιμένουμε λοιπόν, μόνο περιμένουμε δίνοντας μαζί τον αγώνα όπως σωστά τον λέμε της αξιοπρέπειας με ό,τι μπορεί να κουβαλάει αυτή λέξη για έναν λαό όπως ο ελληνικός!

Ήρθε η ώρα που ο καθένας μας  αναλαμβάνει την δική του προσωπική, επιτέλους, ευθύνη για το ποιούς ή ποιές θα επιλέξει να μας εκπροσωπήσουν και τούτο ισχύει, προφανώς για όλα τα κόμματα… Απαξιώστε, ιδού η ευκαιρία, τους γυρολόγους της πολιτικής, που τόσο εύκολα αλλάζουν πεδία και στρατόπεδα ανάλογα με τον καιρό και τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, απαξιώστε τους αγύρτες και πονηρούς πολιτικάντηδες που κινούνται από προσωπικά και μόνο κίνητρα , απαξιώστε όσους δηλώνουν διαφορετικό κόμμα ανάλογα με την γεωγραφία που κάθε φορά βρίσκονται . (και μην μου πείτε πως δεν αναγνωρίζονται…  ευδιάκριτοι κι από μακριά!!!)

Βρείτε και αξιώστε τους άξιους εκείνους πολίτες με κριτήριο το ήθος, την πολιτική συνέπεια την εντιμότητα, την ανιδιοτέλεια, την εργατικότητα, την κοινωνική τους προσφορά ….

Να ξανα-βάλουμε την Δημοκρατία στη βάση του πολιτισμού μας!  ιδού! Το μεγάλο στοίχημα ετούτης της δοκιμασίας!!!  Στη βάση τον υγιή, περήφανο, αξιοπρεπή Άνθρωπο…

Ας ανατρέξουμε και λίγο στην ιστορία, ίσως κα να μας ωφελήσει. Το πρώτο Ελληνικό Σύνταγμα της Επιδαύρου (1822) είχε με μεγάλη σαφήνεια προσδιορίσει ότι κριτήριο για την κατάληψη ενός αξιώματος είναι η προσωπική αξία του πολίτη.

<< Δοτήρ δέ τούτων μόνον η αξιότης εκάστου>>. Οι άριστοι πολίτες είναι ο χρυσός της πολιτείας και χρέος των πολιτών είναι να αναζητούν τους άριστους και αυτούς να προωθούν στη διαχείριση των κοινών. Πάντοτε ετούτοι είναι οι λίγοι όμως υπάρχουν, όπως λίγος είναι και ο χρυσός που βρίσκεται σε μικρές ποσότητες γι’ αυτό έχει και αξία γι’ αυτό γίνεται κόσμημα! Οι άξιοι πολίτες που πρέπει ο λαός με μόχθο να αναζητεί, είναι ο  κ ό σ μ ο ς, δηλαδή το κόσμημα της πολιτείας.

Η επιτυχία της Αριστεράς θα εξαρτηθεί και από αυτό το σημείο κατά πόσο θα καταφέρει να αναδείξει τις αξίες ενός εκάστου και να αφήσει στα αζήτητα τους  «μικρούς»… οι οιωνοί πάντως είναι με το μέρος της…

Ο μύθος για την Αλκυόνα που γεννάει και κλωσάει τα αυγά της μέσα στο καταχείμωνο του Γενάρη σας είναι γνωστός.. όπως είναι γνωστές και εκείνες οι καλές,  ηλιόλουστες ημέρες όπου ο Δίας - πατέρας θεών  τε και ανθρώπων -  της έδωσε για να τα καταφέρει… οι περιστάσεις το ‘φεραν ώστε φέτος, εκείνες τις ημέρες ν’ αλλάζουμε κεφάλαιο και πορεία…

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΙ!
Χαρούλα Κ.Κοτσάνη
Ιανουάριος 2015