ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - του Βασίλη Δουρή

Ο Βασίλης Δουρής είναι μεσήλιξ, μετανάστης, μπλόγκερ και βιολόγος. Επιχείρησε να περάσει στον πάπυρο της διατριβής του τη φράση «εξ Ικαρίας ορμώμενος», αλλά τον ξανάκαναν «εξ Αθηνών» κατά τα επίσημα έγγραφα. Απασχολείται στην επιστημονική έρευνα ταλαιπωρώντας κατά καιρούς διάφορα μαμούνια, σε Αθήνα, Κρήτη, Ολλανδία, Πορτογαλία, ξανά Αθήνα και εσχάτως ξανά Κρήτη. Θεωρεί επίτευγμα ζωής το ότι ταξίδεψε στο μακρινό Τραπάλου· ελπίζει κάποτε να φτάσει και σε άλλους εξωτικούς προορισμούς όπως τα Νέγια και η Εριφή. Σκέφτεται ενδεχομένως να «επιστρέψει» στην Ακαμάτρα κάποια στιγμή – κατά προτίμηση πριν γκρεμιστεί ολοσχερώς το πατρικό του σπίτι.

του Βασίλη Δουρή

Τις προάλλες που είχε καύσωνα εμφανίστηκε άξαφνα μια κοπελίτσα από το γραφείο σε κακό χάλι· ζαλάδες, τάση για εμετό, πονοκέφαλος. Είχε περπατήσει κάμποσο για να φτάσει μέσα στη ζέστη. Της δώσαμε ντεπόν και νερό, τη βάλαμε στο δροσερότερο κλιματιστικό, κι όταν συνήλθε κάπως, της έβαλα λίγο πάγο επιπλέον· ψυχολογικό κυρίως.

23/11/2015 - 00:20Καλή Αρχή

Λιμάνι δεν είχαμε ακόμα, αλλά είχαμε καραβάκι. Όχι επιβατικό· αυτά πιάνανε μονάχα στον Άγιο όσο καιρό ο Εύδηλος ήτανε μαντρωμένος από τα μπλόκια και χτιζόταν σιγά σιγά ο μώλος, άλλο που πιο παλιά έμεναν αρόδου και τους επιβάτες τους άφηναν να πηδάνε στις βάρκες και να πιάνουν οι βαρκάρηδες μπόγους, καλάθια, μωρά, γέρους, όλα ανάκατα.

Το γεγονός ότι περιφέρομαι ανά τον κόσμο εξασκώντας την επιστήμη της Βιολογίας, κατά καιρούς μου έχει δημιουργήσει κάποια θεματάκια, ειδικά σε ικαριακά περιβάλλοντα. Μερικοί, ας πούμε, με συστήνουν σε άλλους με τρόπο ελαφρώς παρεξηγήσιμο:

27/05/2014 - 00:35Συγχρονισμός

Αν κρίνω από την ημερομηνία του αρχείου που διασώθηκε στον υπολογιστή, ο διάλογος πρέπει να έγινε 29 Ιουλίου του 2010 ή κάπου εκεί γύρω. Πάντως ήταν αργά τη νύχτα ή νωρίς το ξημέρωμα και ήταν καλοκαίρι.

16/04/2014 - 01:26Άρατε πύλας

Έχουνε που έχουνε μια ορισμένη θεατρικότητα οι ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας από μόνες τους, ήτανε κι ο συχωρεμένος ο παπα-Νικόλας κάπως επιρρεπής στη σκηνοθεσία, οπότε στα χρόνια της εφημερίας του στον Εύδηλο, το Πάσχα είχε μερικά στοιχεία λίγο πιο θεαματικά από ό,τι αλλού.

Όταν ο Κωνσταντίνος μού ζήτησε πρώτη φορά να γράψω κάτι για τις Ελεύθερες Πτήσεις ζούσα ακόμα στην Ολλανδία και βρισκόμουν σε μια κάπως γκρίζα φάση ζωής. Από μια σκοπιά η πρόσκλησή του ήταν τότε για μένα σαν ενώ είσαι κάπου ξενιτεμένος, να βρίσκεσαι άξαφνα ανάμεσα σε φίλους – κι αυτό χωρίς να ξέρω προσωπικά ούτε τον ίδιο ούτε κανέναν άλλον από τους ανθρώπους του ikariamag και των Πτήσεων.

Πρέπει να πάμε με το μπαμπά στο ΚΕΠ να υπογράψει μια υπεύθυνη δήλωση. Με την ταυτότητά του. Δοξάζω το Θεό που έχει ΚΕΠ δυο βήματα από το σπίτι και δε θα ταλαιπωρηθεί, στα ογδονταοχτώ του πλέον, με τις γραφειοκρατίες. Εκσυγχρονισμός και ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Περί του πρακτέου τώρα:

Η κάπως ιδιότυπη σχέση των Καριωτών με το χρόνο είναι πλέον παγκοσμίως γνωστή, και έχει νομίζω συζητηθεί και διερευνηθεί αρκετά, ειδικά τώρα που η Ικαρία ακούγεται όλο και περισσότερο «παραέξω».

Το χέρι της είχε βγάλει φούσκες.
- Πώς το έπαθες αυτό;
- Ε, από το κλάδεμα. Πήγα με τον πατέρα μου να κλαδέψουμε το αμπέλι.

Ήταν μια μέρα Δεκέμβρη πριν εφτά-οχτώ χρόνια, και στο Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών διεξαγόταν το ετήσιο συνέδριο της Ελληνικής Εταιρίας Βιοχημείας και Μοριακής Βιολογίας. Μεταξύ των προσκεκλημένων υπήρχαν αρκετοί επιστήμονες διεθνούς κύρους και ένας τουλάχιστον κάτοχος βραβείου Νόμπελ.

Σελίδες