Πριν λίγο καιρό είδε το (διαδικτυακό) φως του νησιού μια επιστολή με τίτλο " Η ανακάλυψη της Αμερικής" που, ούτε λίγο ούτε πολύ, αποκάλυπτε ότι όλος αυτός ο κόσμος που, όπως κι εγώ,  συμμετέχει στην Επιτροπή Αγώνα για την Υγεία ή στηρίζει τις κινητοποιήσεις της,  στην πραγματικότητα ζούμε για να ξυπνάμε αργά  το πρωί και να κάνουμε πιάσματα σε ξένα "οικόπεδα". Στεναχωριέμαι στ' αλήθεια και μόνο που το σκέφτομαι ότι μπορεί να μπήκα στην περιουσία κάποιου που του' χουν αφήσει -ο παππούς του; η γιαγιά του;- κληρονομιά. Το να είμαι ιδιοκτήτης (από κληρονομιά, προίκα ή πιάσμα) ειδικά στα οικόπεδα του κινήματος είναι κάτι που ποτέ δεν θα' θελα γιατί με τα ακίνητα γενικώς δεν έχω καλή σχέση.

Ώστε στην κινηματική "Αμερική" ξεμπάρκαρα λοιπόν! Δεν το'χα πάρει είδηση –όντας βλάχος- ότι εκείνο το πλεούμενο ονόματι "ΜΙΛΕΝΑ", που με ξεφόρτωσε, ήταν υπερωκεάνειο του Ατλαντικού κι όχι μια μπακατέλα του καπτάν-Μάκη (ή ένας τροφοδότης των ωκεανών που λέει κι ο φίλος μου ο Νίκος). Αυτό μάλλον εξηγεί και γιατί κατέληξα μέλος μιας Επιτροπής Λαθρεπιβατών του Κινήματος, χωρίς άδεια παραμονής και σφραγίδα γνησιότητας απ' τις "Αρχές" και τις αποκλειστικές αντιπροσωπείες.

Ντρέπομαι που το λέω αλλά δεν μπορώ να κρύψω ότι, πρωτοδιαβάζοντας την "προς λαθροκινηματίες επιστολήν", αυθόρμητα σκέφτηκα ότι την πραγματική αφορμή που γράφτηκε (και τον πραγματικό καημό του κειμένου) την διαλαλεί το ίδιο, στην τελευταία του γραμμή : ΕΚΛΟΓΕΣ! Γιατί φαίνεται ότι κάθε σωστός "Αμερικάνος" και "Αμερικάνα", αντί να ασχολείται αυτιστικά με τον κοινωνικό χειμώνα που μας έχουν επιβάλλει, μυρίζεται την "άνοιξη" της κάλπης από χιλιόμετρα κι από μήνες μακριά. Χωρίς άλλα σχόλια θα μπορούσα να κλείσω μ' αυτό την απάντησή μου στην επιστολή κι ανεξάρτητα απ' τον λόγο που αυτή γράφτηκε : είτε δηλαδή από κακιά πρόθεση είτε απ' αυτό που στην Ψυχολογία ονομάζεται ΠΡΟΒΟΛΗ, να "βλέπεις" δηλαδή στους άλλους αυτό που εσύ κρύβεις μέσα σου.

Δεν ξέρω επίσης γιατί υπήρξε παρανόηση (αν ήταν τέτοια) με το αφισάκι για την 1η συγκέντρωση της Επιτροπής στο ΙΚΑ. Μετά όμως την 2η συγκέντρωση κι αυτές που ακολούθησαν το επόμενο διάστημα ελπίζω ότι λύθηκε οριστικά κάθε παρανόηση. Και δεν νομίζω να μας πείραξε που βρεθήκαμε στο ΙΚΑ, παλιοί και νέοι "Αμερικάνοι" μαζί (κι από νωρίς το πρωί μάλιστα), έστω κι αν αυτό δεν έγινε με συμφωνία κι απλώς συνυπήρξαμε, όσο συνυπήρξαμε.

Με την ανάλυση στο πρώτο μισό του κειμένου θα μπορούσα να συμφωνήσω σε πολλά. Παρακάτω όμως σκίζεται το ωραίο περιτύλιγμα και βγαίνει η ουσία, με πολλή χολή μάλιστα. Κι άντε εμένα δεν με πολυνοιάζουν αυτά που γράφονται διότι εγώ πράκτορας -της Δεξιάς- γεννήθηκα, πράκτορας -του ΠΑΣΟΚ- και θα πεθάνω (κατά πως έχει γνωματεύσει ο "Σύλλογος Ιδιοκτητών" ανάλογα με τα δικά του κατά καιρούς πάρε-δώσε με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ). Για πολύ άλλον κόσμο όμως που, αντί να κλειστεί στο σπίτι του και την αδιέξοδη γκρίνια, σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς αποφάσισε να βγει στο δρόμο, κόντρα στις επιθυμίες και τα συμφέροντα του συστήματος, θεωρώ ότι το κείμενο είναι πολύ άδικο και μισαλλόδοξο.

Για μένα δεν μπορεί να υπάρχει αριστερός, πόσο μάλλον κομμουνιστής, άνθρωπος ο οποίος να θυμώνει που ο κόσμος βγαίνει στον δρόμο κι αγωνίζεται! Και να του κουνάει και το δάχτυλο συμπεριφερόμενος σαν να διαθέτει πνευματική ή κληρονομική ιδιοκτησία στο δικαίωμα του καθενός να παλεύει και χρειάζεται πρώτα να δώσει την άδειά του αυτός (ο "ιδιοκτήτης")! Και να του ζητάει τα ρέστα γιατί δεν χωράει στο καλούπι που του'χει ετοιμάσει!

Αν ήταν έτσι τότε ο Λένιν ακόμα θα' πρεπε να ζητάει συγγνώμες απ' τον αποστάτη Κάουτσκι που είχε προλάβει να βγει πρώτος στο μαρξιστικό κουρμπέτι.

Αν ήταν έτσι τα πεινασμένα Ελληνόπουλα, που "με την λαμπρή της νιότης πανοπλία" έδωσαν σάρκα στην ΕΠΟΝ και την Αντίσταση, δεν θα' πρεπε ποτέ να 'χαν τολμήσει να κάνουν αυτό που έκαναν γιατί, κανά δυο χρόνια πριν, τα περισσότερα απ' αυτά ήταν γραμμένα στην φασιστική ΕΟΝ του Μεταξά.

Μ' αυτή την πολιτική αντίληψη περί κινηματικής "επετηρίδας" δεν θα 'θελα να' χω ποτέ καμία σχέση. Ίσα ίσα θεωρώ ότι ο καθένας από μας, που θέλει να λέει ότι κουβαλάει μια φιλεργατική-φιλολαϊκή άποψη και μια κινηματική εμπειρία, πρέπει να κάνει ότι μπορεί για να βγει ο κόσμος απ' τα σπίτια του όπου τον έχουν κλείσει ο φόβος, τα ξεπουλήματα και η απογοήτευση. Πρέπει να τον βοηθήσει να σταθεί στα πόδια του και ν' αναλάβει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί. Να του ανοίξει δρόμους στη σκέψη και την δράση του. Να τον κάνει να νιώσει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του. Να τον στηρίξει για να φτιάξει τα εργαλεία και να βρει τους τρόπους για να παλέψει. Ή όπως έλεγε κι ο Γκόρκι (και αναπαρήγαγε και μια προπέρσινη αφίσα της ΚΝΕ) "Δίνε το χέρι σ΄όποιον σηκώνεται" -και μην τον φτύνεις γιατί δεν πήρε την άδεια σου πριν το κάνει, θα'λεγα εγώ. Μετά από κάτι τέτοιες επιστολές άντε να πιστέψει κανείς τον Γ.Γ. του ΚΚΕ που στα μπλόκα των αγροτών μιλούσε για μια "μεγάλη λαϊκή συμμαχία που έχει ανάγκη ο τόπος… που δεν θα χωρίζει τους ανθρώπους…ούτε με το ποιες ήταν οι πολιτικές τους πεποιθήσεις μέχρι χτες, αλλά θα πρέπει να τους ενώνει σε έναν κοινό αγώνα" (Ριζοσπάστης, 8/2/2014). Συγγνώμη, αλλά με τέτοια μυαλά, μπορούμε να' μαστε όλοι σίγουροι ότι  βοηθάμε κι εμείς -πέρα απ' την στήριξη που με κάθε τρόπο τους δίνει το σύστημα- να βρίσκουν οι Χρυσές Αυγές το έδαφος να αλώνουν τις συνειδήσεις κομματιών της νεολαίας και του λαού.

Αυτό που προέχει σ' αυτούς τους καιρούς είναι να οικοδομηθούν οι όροι για κίνημα αντίστασης  στην επίθεση, για ανατροπή των πολιτικών που εφαρμόζονται και του συστήματος που εξυπηρετούν. Να δοθούν μικρές και μεγάλες μάχες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας και την εξυπηρέτηση των αναγκών μας. Σε περιοχές σαν την δικιά μας, που πλήττονταν απ' την εγκατάλειψη ακόμα και τις καλές εποχές, οι αρνητικές συνέπειες αυτών των πολιτικών πολλαπλασιάζονται. Τα σπασμένα της κατάστασης στην Υγεία, στην ακτοπλοΐα, το κλείσιμο της ΔΟΥ, το κλείσιμο των 2 παραρτημάτων του ΙΚΑ κλπ τα πληρώνουμε όλοι και πολύ ακριβά. Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό! Οι απαιτήσεις των καιρών πολλές κι ο χρόνος όλων μας λίγος. Γι' αυτό ξεκαθαρίζω ότι δεν σκοπεύω να εμπλακώ περαιτέρω σε κανένα σήριαλ ανταλλαγής ανακοινώσεων. Μικρός τόπος άλλωστε η Ικαριά και γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας.

Απ' την άλλη όμως πιστεύω πως θα'ταν κακό να μην σταλεί –έστω και αργά- μια απάντηση και να αφήναμε όσους αισθάνονται παλιοί και πλήρεις κινηματικών "ενσήμων" να σχηματίζουν λάθος εικόνα για μας. Να καταλάβουν δηλαδή πως, παρότι "λαθραίοι" στα χωράφια τους, έχουμε κι εμείς την δικιά μας -κατώτερη ίσως- γλώσσα, τον δικό μας -κατώτερο ίσως- πολιτισμό, την δικιά μας -κατώτερη ίσως- αξιοπρέπεια. Να ξέρουν πως προσπαθούμε να βελτιωθούμε. Μέχρι να γίνουμε πάντως καλύτεροι, εμείς αυτά έχουμε, αυτά βγάζουμε προς τα έξω κι απ' αυτά κρινόμαστε. Έτσι είναι η ρημάδα η ζωή. Ας βγάζουν αυτοί καλύτερα!

Υ.Γ. Όπως είναι γνωστό, η Αμερική για πολύ καιρό ταυτιζόταν με την Ινδία γιατί ο Κολόμβος και λοιποί θαλασσοπόροι αυτήν πίστευαν ότι είχαν ανακαλύψει. Ο χρόνος απέδειξε όμως ότι ζούσαν μια μεγάλη πλάνη. Γι' αυτό χρειάζεται να δείξουν προσοχή όλοι οι "ιδιοκτήτες" της δικιάς μας κινηματικής "Αμερικής" για να μην την πατήσουν τελικά απ' την ανάποδη κι ενώ νομίζουν ότι τόσα χρόνια ανακάλυψαν την "Αμερική" στην πραγματικότητα να βρίσκονται σε καμιά …"Ινδία"!

Άλλος ένας έψιμος Κολόμβος που δυσκολεύεται να ξυπνάει το πρωί
ή ένας καρπός του γάτου
ή κατά κόσμον Σωτήρης Λέγγας