Είχε φτάσει ο Αύγουστος (18) και ενώ είχα σκοπό να φύγουμε μετά το πανηγύρι του Αϊ-Στάθη απ' το νησί, έσπασε ο διάολος το ποδάριν του και η μάνα μου ήμπλασε στα καλά των καθουμένων κι έσπασε τον κλούδον της!

Η επιλογή μου μία και μοναδική: Νοσοκομείο Αγίου Κυρήκου Ικαρίας. Και ενώ ήμουν σχεδόν βέβαιη ότι Κυριακάτικα και Αυγουστιάτικα θα μας περίμενε το χάος, αντιθέτως υπήρχε προσωπικό που της έκανε ακτινογραφίες, εξετάσεις αίματος και βέβαια ο ορθοπεδικός που μας εξήγησε την κατάσταση (ότι θα χρειαζόταν χειρουργείο το οποίο μπορούσε να αντιμετωπιστεί στο εν λόγω νοσοκομείο και για το οποίο παρήγγειλε αμέσως το μόσχευμα αλλά και μετάγγιση αίματος γιατί η μητέρα μου είχε πρόβλημα με χαμηλό αιματοκρίτη η οποία ξεκίνησε με το που πήγαμε στο δωμάτιο). Το νοσηλευτικό αλλά και το βοηθητικό προσωπικό πολύ εξυπηρετικό, μας αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή και είχαν πάντα μια καλή κουβέντα να μας πουν και ένα χαμόγελο να μας χαρίσουν. Το χειρουργείο έγινε τη μέρα που εξ' αρχής μάς είχαν ορίσει. Όταν τελείωσε οι γιατροί βγήκαν περιχαρείς, συνόδευσαν οι ίδιοι την επίσης περιχαρή μητέρα μου μέχρι το δωμάτιο, μας ενημέρωσαν ότι όλα είχαν πάει τέλεια και περίμεναν και την αναισθησιολόγο για να την δει.

Οι επισκέψεις των γιατρών ήταν καθημερινές και τις πρώτες μέρες έρχονταν πρωί και απόγευμα μα κάθε φορά που έβρισκαν την πόρτα του δωματίου κλειστή, δεν έμπαιναν χωρίς πρώτα να χτυπήσουν!!!!

Ένα βράδυ που η μητέρα μου παραπονέθηκε για ζαλάδες, κλήθηκαν και σε δέκα λεπτά (!) ήρθαν και παθολόγος και ωριλά για να την εξετάσουν.

Όταν ο γιατρός της ζήτησε ακτινογραφίες, 2-3 μέρες μετά το χειρουργείο, και η μητέρα μου αδυνατούσε να ανέβει στο ειδικό κρεβάτι με τη βοήθεια μόνο της τραυματιοφορέα, ήρθε ο ίδιος ο γιατρός της και τη σήκωσε!!!

Μείναμε ακόμα δέκα μέρες σε ένα υπέροχο, πεντακάθαρο δωμάτιο με τέλειο κλιματισμό, τηλεόραση και μια θέα που κάθε φορά που βλέπαμε τον ήλιο να βγαίνει από τη θάλασσα ξεχνούσαμε ότι ήμασταν σε νοσοκομείο. Αν ζούσε ο Μπονάτσος θα ήμουν σίγουρη ότι θα ξεπρόβαλλε από κάποια γωνιά και θα φώναζε "άλλα κόλπα" και όλα θα αποδεικνυόντουσαν μια καλοστημένη φάρσα!

Είχε δίκιο η μάνα μου που έλεγε ότι ήθελε να χειρουργηθεί στον Άγιο και να βλέπει τις κωλοσταυρίδες παρά σε κανένα μεγάλο Αθηναϊκό και να βλέπει κατσαρίδες!!

Α! και να μην ξεχάσω, πριν 2-3 μέρες μάς πήραν τηλέφωνο οι νοσηλεύτριες για να μάθουν νέα μας!!

Όλια (& Βάσω) Σαλλά
oliasalla@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.