Μπήκα στο αεροπλάνο Κουλίτσα μου κι ορκίστηκα να μην ξαναμπώ. Μου φύγανε, τα ‘κανα πάνω μου. Να δεις, σκέφτηκα, ότι γερνάω κι έπαθα ακράτεια. Τελικά ο οργανισμός μου ήταν μια χαρά, το μόνο που έφταιγε ήταν το αεροδρόμιο. Με πείραξε το αεροδρόμιο της Σκιάθου. Το πώς και το γιατί μην το ρωτάς, θα στο πω άλλη φορά. Όταν σιγουρεύτηκα πως είμαι σώα και αβλαβής (μόνο λίγο βρεμένη), θυμήθηκα τον πρωθυπουργό που είναι μόνιμα σ’ ένα αεροπλάνο. Θυμήθηκα τη Γερμανία, τα παρακάλια και τις ερωτήσεις.

Εντάξει, πάντα είναι χαμηλών τόνων, δεν εξάπτεται, δεν θυμώνει. Όταν όμως τον ρωτούν αν προτίθεται να πουλήσει μερικά νησιά οφείλει να αντιδράσει. Όχι βέβαια επειδή μας θίγουν. Κανένας δε θίγεται από ένα γελοίο δημοσιογράφο. Πρέπει όμως να του απαντήσει ανάλογα χωρίς να μπει καν στην ουσία της ερώτησης γιατί απλώς δεν έχει ουσία. Μπορεί όμως να του απαντήσει τονίζοντας την ανοησία του. Γιατί εκείνος είναι ο πρωθυπουργός μιας χώρας και όχι ο πρόσφατος διάττοντας αστέρας στο χώρο του τραγουδιού που απαντάει σε όλες τις ερωτήσεις (αφελείς ή εκ του πονηρού). 

 «…Και τολμώ να πω ότι θέλουμε να είναι ανεξάρτητα ελληνικά νησιά, και τα αγαπάμε. Οπότε το να τα πουλήσουμε είναι κάτι το οποίο δεν σκεφτόμαστε καν.» Αυτή ήταν η απάντησή του, «τολμώ να πω…». Γιατί; Θέλει τόλμη για να πει στο δημοσιογράφο ότι είναι καραγκιόζης; Είναι άλλο πράγμα η ευγένεια και οι καλοί τρόποι και κάτι εντελώς διαφορετικό η αυστηρότητα και η αδιαλλαξία.

Ας τον δικαιολογήσουμε όμως. Ταξιδεύει συνεχώς στο εξωτερικό και είναι πολύ πιθανό να υποφέρει από jet lag.

Είπε επίσης ότι κάποιος τον σταμάτησε για να του προσφέρει τον 14ο μισθό του. Σίγουρα υπάρχουν ακόμα «πατριώτες». Για το μόνο που αμφιβάλλω είναι ο τόπος συνάντησης. Πού τον βρήκε ο πολίτης αφού λείπει διαρκώς; Επιστρέφει εδώ, ανακοινώνει ένα μέτρο και φεύγει ξανά. Το πιο πιθανό είναι να συνάντησε τον ευσυνείδητο πολίτη στο αεροδρόμιο.

Δε λέω Κουλίτσα μου, καλά κάνει και ταξιδεύει, πρέπει να το κάνει. Θέλω όμως να τον ακούνε. Θυμάσαι τον Παναγιώτη μου όταν φώναζε; Τρίζανε τα ντουβάρια Κουλίτσα μου. Ε, αυτό θέλω μόνο.

Α! Και κάποιος να με πάρει από τη Σκιάθο, να με πάει στην Αθήνα, με περιμένει ο ανιψιός μου στα Σπάτα.

Γιάννης Κέφαλος
jianniskefalos@yahoo.gr

Υ.Γ. Μετά από μια επικίνδυνη απογείωση και μια περιπετειώδη πτήση, από το Φάρο προς το «Βενιζέλος», το αεροπλάνο προσγειώθηκε στη Σκιάθο. Η πλειοψηφία των επιβατών αρνήθηκαν να συνεχίσουν το ταξίδι πετώντας και αργά το βράδυ μεταφέρθηκαν στην Αθήνα με λεωφορείο.

photo: crpdst2003