Καλοκαίρι και πάλι όλοι με ρωτούν: «Πού πας; Ικαρία πάλι;» Ξέρουν την απάντηση: «Ναι, φυσικά!» Δεν έχω κάτι άλλο να πω, άλλωστε. Ίσως να μου αποσπάσουν ένα επιπλέον χαμόγελο, αλλά σίγουρα δεν έχω να προσφέρω περισσότερες εξηγήσεις, ούτε καν την τυπική πρόσκληση να με συνοδεύσουν.

Θεωρώ τον εαυτό μου μια ανοικτή προσωπικότητα, μου αρέσει να καλομαθαίνω τους ανθρώπους, να μοιράζομαι και να προσκαλώ, αλλά μου αρέσει, επίσης, να κρατάω τα  μυστικά μου και τους θησαυρούς μου.

Ο εγωϊσμός μπορεί να είναι αρκετά χρήσιμος σε αυτή την περίπτωση, γιατί μπορεί να αποτελέσει τον τρόπο να θεραπευτεί η ψυχή μας. Μου αρέσει να δημιουργώ έναν θετικό ορισμό του «εγωισμού», με την έννοια της αναζήτησης του εαυτού μου, της προσωπικότητας και των συναισθημάτων μου.

Η αλήθεια είναι πως τα είχα ξεχάσει όλα τα για ένα διάστημα, δίνοντας προτεραιότητα στην οικογένειά μου, στην καριέρα, στους φίλους, συντηρώντας σχέσεις και εκπληρώνοντας όλα εκείνα τα καθήκοντα που όλοι περίμεναν από μένα. Στο τέλος, όμως, δεν έμειναν και πολλά για τον εαυτό μου, τουλάχιστον όχι εκείνα που με εξέφραζαν.

Φαίνεται, όμως, πως το πεπρωμένο έκανε καλή δουλειά όταν με έφερε σ' αυτό το νησί, σ’ ένα μέρος που μ' έμαθε να με αντιμετωπίζω. Να ανακαλώ  τις ενέργειές μου, να δίνω  χρόνο στις  σκέψεις μου να αναπτύσσονται..

Πρόκειται για ένα μακρύ ταξίδι που είχα αναβάλει για πολύ καιρό. Στο δρόμο πέταξα ένα ένα όλα τα εμπόδια που είχα βάλει στα συναισθήματά μου, στα συμφέροντα και  στις επιθυμίες μου για να επιβιώσω σε μια ζωή που είχα ελπίσει να ζήσω.

Αλλά η Ικαρία είναι ένας καλός δάσκαλος: η φύση είναι πλούσια και με καλόμαθε. Όταν είμαι  εκεί, πάνω  στα βουνά, μπορώ να κάθομαι για ώρες, απλά κοιτώντας τα βράχια και τη θάλασσα.

Όταν πάω  βόλτα στα γύρω  χωριά και νοιώθω πως οι άνθρωποι χαίρονται να μου μιλούν, ξαναβρίσκω την ομορφιά των μικρών πραγμάτων, όπως το να κόβω πορτοκάλια απευθείας από το δέντρο για να τα φάω όσο περπατάω. Κατά τη διάρκεια των πανηγυριών απολαμβάνω την ευχαρίστηση των συγκεντρώσεων, των γέλιων και των χωρισμών.

Όλες αυτές οι εμπειρίες δημιουργούν νέες διαστάσεις στις απόψεις μου, με βοηθούν να τις αναδιαμορφώσω και να δημιουργήσω περισσότερο χώρο για την ψυχή μου. Έτσι, κάθε επίσκεψη στην Ικαρία, με σπρώχνει  βαθύτερα στο ταξίδι μου και εντείνει την περιέργεια μου ως προς την κατάληξή του. Όμως αυτό είναι ένα ταξίδι που πρέπει να κάνω μόνη μου. Πρέπει να του αφιερώσω όλη μου την  προσοχή, αλλιώς θα χάσω  τον στόχο.

Έτσι έμαθα να λέω «Όχι». «Όχι» στους φίλους μου, που θέλουν να έρθουν, γιατί ψάχνουν για μια ξενάγηση στην Ικαρία. Γιατί δεν μ’ ενδιαφέρει να τους «παρουσιάσω» ή να τους «εξηγήσω» το νησί. Άλλωστε, καθένας έχει τον δικό του ορισμό του τί σημαίνει η Ικαρία. Δεν με ενδιαφέρει να μοιράζομαι τη γνώμη μου, δεν θέλω καν να το συζητήσω ή να το εξηγήσω. Θέλω να το κρατήσω για τον εαυτό μου. Είμαι «εγωίστρια».

Έμαθα επίσης ότι ο χρόνος είναι ένα πολύτιμο δώρο. Γι’ αυτό υπερασπίζομαι το χρόνο μου στο νησί ενάντια στους «χρονοβόρους» και στους «χρονοκατακτητές».  Ο χρόνος μου εδώ σημαίνει ελευθερία και απολαμβάνω και τις δύο πλευρές του:  μερικές φορές απολαμβάνω το μοναχικό μέρος της ύπαρξής μου και άλλες τις αυθόρμητες προσκλήσεις. Το νησί μου διδάσκει την θετική πλευρά του να ζεις  χωρίς σχέδιο, να πηγαίνεις με το κύμα,  χωρίς προσδοκίες και να ανακαλύπτεις τι θα συμβεί στην επόμενη στροφή.

Σ' αυτό το νησί αναπτύσσεται η περιέργειά μου. Αλλά και η ικανότητά να αντιδρώ αυθόρμητα γίνεται πιο βαθιά. Νιώθω όλο και περισσότερο ζωντανή. Μαθαίνω να αναπνέω και πάλι. Μπορώ να νιώθω την καρδιά μου και πάλι. Γίνομαι όλο και πιο ευαίσθητη στις  δράσεις και τους ανθρώπους.

Και δεδομένου ότι όλα αυτά είναι τόσο φρέσκα και νέα για μένα, δεν είμαι ακόμη έτοιμη να τα εμφανίσω στους άλλους. Είναι οι θησαυροί μου και πρέπει να προφυλαχθούν. Έτσι ο εγωισμός μου μεγαλώνει, όσο περισσότερο οι άνθρωποι μου ζητούν να τους καλέσω εδώ.

Είμαι εγωίστρια και μου αρέσει:  η Ικαρία (προς το παρόν) είναι για μόνο μένα και δεν θέλω να τη μοιράζομαι.

Birgit Urban
urbanb27@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Birgit Urban.