Ακόμα κι εδώ που βρίσκομαι, θα το έβλεπα, αργά ή γρήγορα, γέμισε ο τοίχος μου στο φέισμπουκ, έτρεξα κι εγώ να δω τι ήταν αυτό που τάχα είπε η Δημουλά και ξεσήκωσε τον περήφανο λαό, δεν πρόλαβα και να το δεύτερο κύμα, αυτή τη φορά με το πλήρες κείμενο της συνέντευξης, στη συνέχεια το τρίτο κύμα με τις συγκρίσεις, φαντάζομαι σε κάνα μήνα θα το δώσουν σε σι-ντι σε κάποια από τις κυριακάτικες εφημερίδες!

Διαβάζω και σκέφτομαι ότι τα παλιά τα χρόνια την κατάσταση την έσωζε η απόσταση… όλους μπορούσες να τους κατηγορήσεις για κάτι, μα δεν ήταν χειροπιαστή μια τέτοια λεπτομέρεια… «άκουσες το είπε ο τάδε; Μια ξαδέρφη μου που ξέρει τον οδηγό του πεθερού του… είπε ότι… τι λες βρε παιδάκι μου;» και κάπου εκεί τελείωνε, μέσα στην αμφιβολία, την αμφιβολία του γεγονότος αλλά και της τελεσίδικης κρίσης «ποιος ξέρει τι εννοούσε…», του φορέα της είδησης «μπορεί και η ξαδέρφη σου να μην άκουσε καλά… την ξέρουμε κι αυτήν τι είναι» και τελικά της παραδοχής της άγνοιας για κάποια πράγματα: «δεν ξέρω εγώ από αυτά τα πράγματα» που λέει και ο παππούς μου.

Ήταν αυτή η τριπλή απόσταση… μια λαϊκή σοφία που στρογγύλευε τις αντιδράσεις, ακόμη κι αν πολλές φορές αυτή η σοφία γύρναγε εναντίον του εαυτού της.
Ο Ελύτης; Δεξιός… Ο Σεφέρης; Αστός πρέσβης… Ο Καβάφης; Ελαφρών ηθών… Ο Ρίτσος; Κομμούνι… Ο Καζαντζάκης; Αφορισμένος… Ο Μπιθικώτσης; Τραγουδιστής της Δέσποινας… Ο Θεοδωράκης; Υπουργός του Μητσοτάκη… Ο Χατζιδάκις; Όλα τα παραπάνω…

Η Ιστορία βέβαια με μια σχετική δικαιοσύνη θυμάται αυτούς που πρέπει, αλλά την σήμερον ημέρα η καθημερινότητα φαίνεται πεδίο απροσπέλαστο… Πρέπει κανείς να υποκύπτει στην σοβαροφάνεια των ημερών, ειδικά αν πρέπει να μιλήσει δημόσια: αριστερός στην καρδιά και φιλελεύθερος στη δουλειά, φιλόζωος και αντιρατσιστής, ισότητα των δύο φύλων, ζήτω η οικολογία, κάτω οι βιομήχανοι, κατανόηση στα προβλήματα του κόσμου, αλληλεγγύη και αγάπη για όλους, κάτω ο πόλεμος, μαζί με την Παλαιστίνη, όχι στον αντισημιτισμό, και αρχαία Ελλάδα και χριστιανισμός, αγαπώ τη μάνα μου, λατρεύω τη σύζυγό μου, όχι στο κέρατο, ναι στην ποιότητα ζωής, η Ελλάδα είναι η ομορφότερη χώρα του κόσμου, πότε θα καταφέρουμε να φύγουμε από εδώ, υψηλά νοήματα στην τέχνη, ζήτω ο νέος γαλλικός κινηματογράφος…

Είναι πολύ εύκολο πλέον… όλα καταγράφονται και παραδίδονται σε ένα κοινό που μπορεί να διαφωνήσει με το οτιδήποτε γιατί είναι το οτιδήποτε… δηλώνεις 33% αριστερός; Ο 45% θα σε καταγγείλει σύντροφε! 55% Ολυμπιακός; Ετοιμάσου να προσκυνήσεις τον 87%, γιατί εδώ μόνο Ολυμπιακός! Ανακυκλώνεις 95%;Το νου σου και η 99% πράσινη συνείδηση θα σε βρει εκεί που δεν το περιμένεις! Έτσι, χωρίς νόημα, να πούμε κι εμείς ότι κάτι καταλάβαμε, ότι κάτι ξέρουμε και κάπου πιστεύουμε… δεν στοιχίζει το να ακουστούμε!

Κι έτσι βρίσκονται άνθρωποι να σχολιάζουν και να αναμεταδίδουν απόψεις για ένα πρόσωπο που κυριολεκτικά αγνοούν… τη φάτσα του, το έργο του και τη ζωή του… Κι αν η «Δημουλά» ήταν πάντα δεξιά και φασίστρια; Κι αν ήταν μισάνθρωπος; Το ήξερες και χθες, αγαπητέ μου συνάνθρωπε; Είχες διαβάσει τα έργα της ή τις προηγούμενες δηλώσεις της και ξαφνικά αποφάσισες ότι πρέπει να πεις την αλήθεια με το όνομά της; Λάβρος και σταυροφόρος; Κάνε μας τη χάρη… τράβα να ασχοληθείς με το ποδοσφαιρικό γήπεδο της ομάδας σου, το πώς έχασε τα κιλά της εγκυμοσύνης η αγαπημένη σου τηλεπαρουσιάστρια ή το πόσο κάνει το μπουκάλι το ουίσκι και μετά μας λες και για την «Δημουλά» και την κάθε «Δημουλά» που σε απασχόλησε 12:34-12:35 ανήμερα της Τρίτης του Πάσχα, το σωτήριο έτος 2013… Άντε μήπως σωθείς κι εσύ, σωθούμε κι εμείς…

Προσωπικά, η «απόσταση» που με σώζει από αυτή την υστερία είναι άλλου τύπου και μετριέται σε χιλιόμετρα… Αναρωτιέμαι όμως πόση δειλία χρειάζεται για να κατηγορείς με κραυγές αυτόν που απάντησε σε αυτά που εσύ τον ρώτησες (ενώ εσένα δεν σε έχουμε ακούσει ποτέ να μας λες την άποψή σου!)… στην τελική, αν δεν σου αρέσει, κάψε τα βιβλία του, πέταξε τους δίσκους του, γύρνα του την πλάτη, σπρώξε τον στην αφάνεια… στοιχίζει πιο πολύ!

Νικόλας Κοντινάκης
nkonti@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Νικόλα Κοντινάκη.