Η 4η πεζοπορία του Συλλόγου Νέων Αγίου ΚΗρύκου πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία. Στο Μονοκάμπι έδωσαν το παρόν 30 περίπου άτομα, μέλη του συλλόγου νεολαίας και πολλοί φίλοι τους. Υπήρχε και συμμετοχή από το βόρειο μέρος του νησιού. Η Ξένια και η Σουζάνα ήρθαν από τις Ράχες μαζί με το μικρό Ορφέα που αποτέλεσε και τη μασκότ της παρέας.

Από το χώρο του πανηγυριού κατέβηκαν στο ρέμα με τα θεόρατα τυλιγμένα με κισσό πλατάνια και ακολούθησαν το μονοπάτι μέχρι την παραλία. Σε κάποια σημεία η βλάστηση αρχίζει να το κλείνει. Αυτό όμως δε δυσκόλεψε τους περιπατητές. Συνεχίζει να είναι ευδιάκριτο. Σε περίπου μία ώρα η παρέα βρέθηκε στην ακρογιαλιά και οι περισσότεροι βούτηξαν στη θάλασσα για να δροσιστούν.

Πόλο έλξης και παρατήρησης αποτέλεσε το πέτρινο γεφύρι στην εκβολή του ρέματος. Κατασκευάστηκε τη δεκαετία του ’30 και διατηρείται σε άριστη κατάσταση. Μετά τη θεομηνία του 2010 είναι από τα τελευταία άθικτα γεφύρια της Ικαριάς. Σύμφωνα με μαρτυρίες των χωριανών το γεφύρι χρηματοδότησε Μονοκαμπίτισσα που ζούσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου μετά τον χαμό κάποιου στην περιοχή. Ο Αύλακας ήταν το επίνειο του χωριού με αξιοσημείωτη εμπορική κίνηση. Ο άτυχος άνδρας, με φορτίο στην πλάτη, έχασε την ισορροπία του, έπεσε στο ρέμα και πνίγηκε αφού δεν πρόλαβε να ελευθερωθεί εγκαίρως.

Μετά το μπάνιο και το κολατσιό συζητήθηκε η ιδέα ενός μεγαλύτερου περιπάτου - εκδρομής με διανυκτέρευση. Τα παιδιά θα δουν αν υπάρχει ενδιαφέρον για κάτι τέτοιο, θα μελετήσουν τις οργανωτικές δυσκολίες κι αν όλα πάνε καλά θα περιμένουμε την 5η τους πεζοπορία, πιθανόν μέσα στον Ιούνη.

«Παπούτσια μη λυπάστε» λοιπόν, όχι μόνο για χορό αλλά και για περπάτημα. Η Νικαριά έχει πολλές ομορφιές που (δυστυχώς ή ευτυχώς, αναλόγως) θέλουν προσπάθεια για να τις προσεγγίσει κάποιος. Τα παιδιά αρχίζουν, αργά αλλά σταθερά, να τις ανακαλύπτουν. Μαζί μ’ αυτά κι εμείς.

ikariamag.gr