Στην δεκαετία του ’50,στον πευκώνα  του Χριστού στις Ράχες υπήρχε μία «πίστα», όπως την έλεγαν τότε, για χορό.

Ο Πέτρος, που του ανήκε και το κτήμα, ήταν ένας Καρούτσος. Είχε φτιάξει στη μέση του πευκώνα μία μεγάλη τσιμεντένια στρογγυλή  πίστα και είχε δημιουργήσει τον μοναδικό τόπο συνάντησης για χορό, εκείνη την εποχή.

Το γλέντι στηνόταν κάθε Κυριακή βράδυ και μόνο το καλοκαίρι, μετά την καθιερωμένη βόλτα μέσα στο χωριό του Χριστού.

Οι ικαριώτες με τις οικογένειές τους ή νέοι και νέες σε παρέες, φορούσαν τα καλά τους και πήγαιναν για χορό…και όχι μόνο! Εκεί παιζόταν και όλο το ερωτικό παιχνίδι. Οι ματιές έδιναν και έπαιρναν ,όλοι  έβρισκαν την ευκαιρία να φλερτάρουν και οι κοπέλες…περίμεναν με αγωνία ποιος θα τις σηκώσει να χορέψουν.

Όλοι  χόρευαν  τανγκό, foxtrot και σίγουρα τον ικαριώτικο ,στους ρυθμούς  του βιολιού του Τσεπέρκα. Το μενού ήταν κρασί και αχνιστές πατάτες που προορίζονταν για τηγανιτές αλλά από την βιασύνη έβγαιναν πάντα απλώς αχνιστές!

Το ξημέρωμα πια, η κυρία Μελή χόρευε ένα χασαποσέρβικο, όλοι ξεσπούσαν σε χειροκρότημα και καταλάβαιναν ότι αυτό ήταν το κλείσιμο της βραδιάς.

Αξαρλή Μυρτώ
mirtax_gr@yahoo.gr

*Ευχαριστώ την θεία μου,Ελευθερία Τσιμπίδη-Καλπία,για τις πολύτιμες πληροφορίες που μου έδωσε!

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Μυρτώς Αξαρλή.