Βρέθηκα αυτό το καλοκαίρι στη Μέσα Μάνη. Υπέροχη, ανεξερεύνητη και άγριας ομορφιάς. Πριν φτάσω όμως,εκεί, αναγκαστικά έπρεπε να περάσω από τη Σπάρτη. Με θλίψη σκέφτομαι ότι αυτή η πόλη, μόνο λόγω ονόματος προκαλεί δέος. Γιατί κατά τα άλλα, παρακαλάς να μη σε πιάσει φανάρι ώστε να φύγεις όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Δεν μπορείς να επιστρέψεις κάπου που δεν ανήκεις και τίποτα δεν είναι δικό σου. Γι’ αυτό, ανάμεσα σε σένα και το λιμάνι δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε καν θάλασσα. Σας χωρίζουν μίλια κενού … διαστημικού. Κάθεσαι στο κατάστρωμα και γεμίζεις ετούτο το κενό με σκέψεις κυματόμορφες. Σιγά σιγά, η ρότα στρώνεται με θάλασσα.
Καλή σας μέρα, πατριώτες και φίλοι του νησιού. Το τελευταίο διάστημα σε διάφορα έντυπα, ηλεκτρονικά και μη, γίνεται αναφορά για τους "γκρούβαλους". Προσωπικά αγνοώ την ετυμολογική ρίζα αυτής της λέξης αλλά καταταλαβαίνω ότι έχει τη σημασία επιθέτου και μάλιστα επιθέτου που αποδίδει αρνητική σημασία σε άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων. Θυμάμαι να την πρωτοάκουσα στο νησί όπου μεγάλωσα και σε κάθε ευκαρία επισκέφτομαι.