26/06/2010 - 22:03Προσκλητήριο
Τέτοια εποχή, τέλος του Ιούνη, φτιάχναμε τις βαλίτσες, σε κλίμα απίστευτης αδημονίας και λαχτάρας, για να έρθουμε στο νησί και να περάσουμε τις καλοκαιρινές διακοπές με τη γιαγιά και τον παππού. Ο μπαμπάς μας συνόδευε, έμενε μόνο λίγες μέρες και περίμενε τη σειρά του για να προστεθεί αργότερα στις υπόλοιπες αφίξεις του Αυγούστου, μαζί με πάρα πολλούς συγγενείς.
26/06/2010 - 21:58Ψιτ…πάμε για ορθοπεταλιές;
Στην προσπάθειά μου να κρατηθώ σε φόρμα και να δραπετεύω όποτε με πνίγει η πόλη, απόκτησα το νέο μου ποδήλατο. Προς μεγάλη μου έκπληξη…διαπίστωσα ότι το ποδήλατο κερδίζει έδαφος καθημερινά και από πολλούς, ως προς τη χρήση του μέσα στην πόλη. Τα πολλαπλά «καλά» που προσφέρει είναι αμέτρητα. Ξεκινώ λοιπόν από την επαφή με τη φύση και τη σωματική άσκηση, τη μείωση της ρύπανσης (χημική και ηχητική) και τον περιορισμό του κυκλοφοριακού προβλήματος –ευελιξία μετακίνησης & στάθμευσης. Με λίγα λόγια, σε πολλαπλά επίπεδα αποτελεί το φιλικότερο για το περιβάλλον μέσο μεταφοράς. Αφήστε που η συντήρησή του είναι απλή και ελάχιστη.
Μεταξύ άλλων, ανακάλυψα και τις πιο απολαυστικές ποδηλατικές διαδρομές εντός Αθηνών…Τατόϊ, βασιλικά κτήματα –με αμέτρητα μονοπάτια και χωματόδρομους για κάθε γούστο, Υμηττός –προϋποθέτει τεχνική ικανότητα και φυσική κατάσταση, Άλσος Συγγρού, Χαϊδαρίου, Νέας Φιλαδέλφειας –πανεύκολες διαδρομές που μοιάζουν σαν μικρές οάσεις, γήπεδο Τaekwondo-ΟΛΠ –διαδρομές ανάμεσα σε μαρίνες, κότερα και κανάλια!!!
21/06/2010 - 21:48Τι σημαίνει μεγαλώνω!
Όταν ήμουν πιτσιρίκα, έπαιζα καμιά φορά τυχερά παιχνίδια αλλά πίστευα -τότε τουλάχιστον- ακράδαντα ότι ακόμη και αν γίνω εκατομμυριούχα θα εξακολουθήσω να εργάζομαι! Η δουλειά πίστευα είναι αναγκαία «τροφή» για τον άνθρωπο και η δημιουργία μέσω αυτής, απαραίτητη προϋπόθεση για την δήλωση και επιβεβαίωση της ύπαρξης.
16/06/2010 - 21:31της ζωής μου τα νούμερα
γεννήθηκα 3,5 κιλά κάπου στην Αθήνα
16/06/2010 - 21:17Εμβρυακή στάση
Θηλαστικό μου είπανε πως είμαι,
μα κέλυφος αβγού ο ουρανός μου
13/06/2010 - 13:33Η φωτιά ας επιστρέψει στη φωτιά
Ικαρία. Αρχές Αυγούστου 2004. Φοιτητής σε διακοπές. Χτυπάει το κινητό:
13/06/2010 - 13:25Τυχαίο; Ο Μπαμπινιώτης δε νομίζει!
Μιμούμαστε τα πάντα. Από τις τελευταίες τάσεις της μόδας μέχρι τις συμπεριφορές των άλλων, τις κινήσεις τους, τις εκφράσεις τους. Οι περισσότεροι δεν έχουμε ως ζητούμενο να διαφέρουμε ή έστω να προβάλουμε τη δική μας άποψη και αισθητική.
07/06/2010 - 20:33Των Αγίων Πάντων
Ευτυχία είναι οι παλιοί καριώτες με τη γλύκα τους, αυτοί που επιτέλους είδα και φυσικά δεν χόρτασα σε αυτό το πανηγύρι. Κυριάρχησαν στα τραπέζια, στις παρέες, στο φλερτ, στον χορό, στα ευρωπαϊκά (τα όμορφα βαλσάκια μας), στον ικαριώτικο.
07/06/2010 - 20:27Κάντε κάτι. Μη συζητάτε άλλο.
Συζητήσεις επί συζητήσεων. Λόγια μεγάλα. Υποσχέσεις μάταιες. Σχέδια ανεφάρμοστα.
31/05/2010 - 19:46Πρώτα χόρεψε….
Κάνει ζέστη. Το καλοκαίρι φέτος ήρθε γρήγορα, απότομα, όπως απότομα έφυγε η άνοιξη, όπως απότομα ήρθε, η μήπως δεν ήρθε(;) και όπως απότομα ήρθε και έφυγε ο χειμώνας. Ένας χειμώνας φλατ, περίεργος, δύσκολος. Ένας χρόνος δύσκολος. Ισοπεδωτικός. Εξουθενώθηκες. Απώλειες ανθρώπινες, απώλειες αναντικατάστατες, απώλειες συναισθηματικές, απώλειες ψυχικές, απώλειες υλικές.
