Την εποχή που τα λουτρά των Θερμών ανθίζανε και ο κόσμος κατέκλυζε την περιοχή του Αγίου για τα ιαματικά μπάνια, κυκλοφορούσε ένα ανέκδοτο. Είχε βάλει, λέει, ο τότε δήμαρχος τα «λατάρια» της περιοχής να «προωθούν» τα λουτρά. Ως γνωστό, η Σπηλιά στα Θέρμα βοηθούσε στα γυναικολογικά προβλήματα και την τεκνοποίηση. Έτσι, πολλές γυναίκες που είχαν πρόβλημα γονιμότητας ή δεν μπορούσαν να ολοκληρώσουν την κύησή τους, έρχονταν για λούσεις στη Σπηλιά. Έρχονταν για να μείνουν έγκυες! Ασυνόδευτες...!!!

Μεγάλη Παρασκευή, όπως κάθε χρόνο, στο νεκροταφείο του Kαραβοστάμου για τη δίκη μας μέρα των νεκρών. Μόνο που φέτος όλα είναι διαφορετικά, πολλές απώλειες για το χωριό, κάποιος άλλαξε τη σειρά, κάποιο λάθος έγινε. Γλυκύτατο μου τέκνο, ο πόνος λένε της μάνας ειναι μια πληγή που δεν κλείνει ποτέ. Ίσως μαθαίνει μόνο να ζει με το μαχαίρι στην καρδιά, σε κάθε αναπνοή, σε κάθε ύπνο, σε κάθε ξύπνημα είναι εκεί και δε φεύγει.

Ο Πάμπλο Πικάσο πέθανε, σαν προχτές στις 8 Απριλίου το 1973. Εκείνο τον καιρό, ήμουν στο Λονδίνο, είχα πάει στο τέλος του Δεκεμβρίου του 1972 για μεταπτυχιακά. Ζούσα σε ένα μικρό χωριό το Wye, 100 χιλιόμετρα από το Λονδίνο στο Κεντ.

Ήμασταν στο νησί από αρχές Ιουνίου. Η μαμά, τα αδέρφια μου κι εγώ. Ο μπαμπάς που δεν είχε πολλή άδεια καθυστερούσε να έρθει. Δεν ξέρω για ποιο λόγο εκείνο το καλοκαίρι τον περίμενα με τόση ανυπομονησία. Ίσως βέβαια και να ήταν όλα τα καλοκαίρια έτσι, αλλά να θυμάμαι αυτό γιατί τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς όπως τα ήθελα.