Εχοντας την εικονα της Ικαριας που μεγαλωσα και τα τελευταια χρονια την εικονα των νησιων που εχουν εντονο τουρισμο και ακομα περισσοτερο της Κω στην οποια ζω, ειναι ντροπη ακομα να υπαρχει το θεμα του ελευθερου καμπινγκ χωρις περιορισμους και ορια. Ιδιαιτερα το περασμενο καλοκαιρι, το θεαμα ηταν ντροπιαστικο και ακομα περισσοτερο για τους επισκεπτες που εμεναν σε ξενοδοχεια και καταλυμματα.

09/04/2015 - 17:11Αγία Νοσταλγία

Είναι αυτό που σε πιάνει, όπου κι αν βρίσκεσαι, ακόμα και σε χώρες πιο πλούσιες, πιο δίκαιες, πιο αναπτυγμένες απ' τη δική σου, να ξυπνάς και να κοιμάσαι με την έγνοια του τόπου σου.

Ένα συγκριτικό πλεονέκτημα, μα ταυτόχρονα θνησιγόνα πέδη τουριστικής ανάπτυξης και υποδομών για την Ικαρία, αποτελεί το σπάνιο ανάγλυφό της και η αραιή της δόμηση. Αν κοιτάξουμε παραδίπλα, στη Νάξο φερ’ ειπείν, ένα νησί σχεδόν διπλάσιας έκτασης - πληθυσμού και σαφώς ηπιότερου αναγλύφου, θα συναντήσουμε πολλούς λιγότερους οικισμούς. Το ίδιο συμβάινει και με την Κω: Σχετικά παρόμοιο εμβαδόν της Ικαρίας, τριπλάσιος ο πληθυσμός της, υποδεκαπλάσιοι οικισμοί.

Η συζήτηση για τον τουρισμό στην Ικαρία ανοίγει, δυστυχώς, όταν προκύπτει κάποια κατάσταση προβληματική ( π.χ. κατασκήνωση σε πολυσύχναστες παραλίες), για να προτείνει συνήθως κατασταλτικές λύσεις και εκεί τελειώνει, χωρίς να λύνει το πρόβλημα το οποίο επανεμφανίζεται την επόμενη τουριστική περίοδο. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να συζητήσουμε πρώτα αν θέλουμε τουρισμό και δεύτερον τι τουρισμό θέλουμε.

Η Ικαρία έχει μια περίεργη "ενέργεια". Aν καταφέρεις να τη νοιώσεις, περνάς αξέχαστα. Ο χρόνος δεν έχει καμμία σημασία και όλα είναι σε πιο αργούς ρυθμούς. Πρωτοήρθα τη δεκαετία του 90. Αν και κάνω ελεύθερο κάμπινγκ πάνω από 20 χρόνια, δεν μου δόθηκε η ευκαιρία όμως να κάνω ποτέ στο νησί. Εχω επισκεφτεί τις παραλίες που αναφέρετε. Μέχρι τώρα νόμιζα ότι κατασκηνωτές είναι μόνο στην παραλία Να και απο πίσω. Τέλος πάντων.

Η ιδεολογία και η βασική αρχή του ελεύθερου κάμπινγκ είναι ότι ο κατασκηνωτής είναι μια αμελητέα ποσότητα στη φύση, απλά συνυπάρχει στο σύνολό της. Το αποτέλεσμα των 200, 300 και 400 σκηνών σε μια παραλία δεν είναι τίποτα άλλο από βεβήλωση της γύρο περιοχής και ουσιαστικά μια εφηβική τουριστική μόδα. Προφανώς και όλο το βάρος πέφτει και πρέπει να πέφτει στις δημοτικές αρχές του νησιού για τα αποτελέσματα αυτά.

Τη στιγμή που η Δημοτική Αρχή προσπαθεί καθημερινά να επουλώσει τις πληγές που άνοιξε ο ιδιαίτερα βαρύς χειμώνας φέτος στο νησί μας, σε βασικές υποδομές του, λόγω των βροχοπτώσεν, των παγετων και των θυελλωδών ανέμων, ταυτόχρονα σχεδιάζει και προγραμματίζει τα βήματά της για το επόμενο διάστημα.

Πριν κάνα μήνα έκατσα κι έκανα μια λίστα με θέματα που θα ήθελα να γράψω στις ελεύθερες πτήσεις. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη. Είχα πολλές ιδέες που μου φαίνονταν όλες τους υπέροχες και επιπλέον, θεωρούσα ότι είχα κάνει ένα πολύ σημαντικό βήμα, εφόσον δεν είναι πάντοτε εύκολο να βρεις ένα ενδιαφέρον θέμα. Κι εγώ είχα βρει πολλά!

Μια εικόνα του φίλου ταξιδευτή εικονολάτρη: το πετρόκτιστο σπιτάκι με συντροφιά την άνοιξη. Στο νησί! Δε θέλει και πολύ ο νους να σαλπάρει...

26/03/2015 - 00:42Το δάχτυλο

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τα δάχτυλα. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Άλλες φορές προσβάλουν και άλλες στοχοποιούν. Τα “βλέπουμε” στις τηλεοράσεις, σε περιοδικά και εφημερίδες, στα χέρια πολιτικών, σε “σοβαρές” συζητήσεις, σε σατυρικές εκπομπές, στα σχολεία, στην οδήγηση, σε κάθε είδους εκφοβισμό… παντού. Κάποτε επικοινωνούσαμε με τις λέξεις. Τώρα επικοινωνούμε με τα δάχτυλα.

Σελίδες

ikariastore banner