Το τραπέζι του Αντώνη ήταν πάντα το μικρό με τη μια καρέκλα, μπαίνοντας αριστερά, το σφηνωμένο ανάμεσα στην πόρτα και το ψυγείο με τα γλυκά και τους μεζέδες του ούζου. Άνοιγε η πόρτα του καφενέ το καλοκαίρι και το χτυπούσε ο ήλιος και ο λίβας, άνοιγε το χειμώνα και έμπαινε ο αέρας και η κρύα θάλασσα, αλλά ο Αντώνης εκεί, δεν το άλλαζε. Κάθε μεσημέρι, κατά τις τρεις κατηφόριζε αργόσυρτα προς την πιάτσα, άνοιγε την πόρτα, κοίταζε λοξά μην και έχει τολμήσει κανείς να κάτσει στο τραπέζι του, μια καλησπέρα για το Δημήτρη, μετά μια καλησπέρα για τους υπόλοιπους και καθόταν.

Ατσίδα (η): χαριτωμένη διασταύρωση κουναβιού με νυφίτσα που συχνάζει στα κοτέτσια των ντόπιων.
Βαρελόσκυλο (το): έρμο ζωντανό που μοιάζει με σκυλί μέσα σε βαρέλι. Ζει σε άθλιες συνθήκες και ευτυχώς είναι είδος προς εξαφάνιση.

Φαντάσου τώρα, λέει, πως είσαι μέσα στο λεωφορείο και γυρνάς στο σπίτι από τη δουλειά. Είναι γεμάτο κόσμο και θόρυβο.

Γιαγιάδες που χτυπάει το κινητό τους – ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΝ ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΝ, ΣΤΑ ΠΕΝΤΕ ΡΙΧΤΕΡ Η ΔΟΝΗΣΗ - και ψάχνουν πέντε λεπτά μέσα στην τσάντα για να το βρουν και όταν τελικά το βρίσκουν, αρχίζουν να φωνάζουν γιατί νομίζουν ότι δεν ακούγονται.

Το νησί μας η Ικαρία, έχει αδιαμφισβήτητα ένα πλούσιο και ιδιαίτερης ομορφιάς φυσικό περιβάλλον. Σημαντικό στοιχείο σ αυτό αποτελεί η ύπαρξη του δάσους και των δασικών εν γένει εκτάσεων. Το κυρίαρχο δασοπονικό είδος είναι η τραχεία πεύκη (Pinus brutia) που σχηματίζει εκτεταμένες συστάδες με υπόροφο από αείφυλλα πλατύφυλλα κυρίως στο κεντρικό και βορειοδυτικό τμήμα του νησιού.Στο ανατολικό τμήμα κυριαρχούν οι δασικές εκτάσεις αειφύλλων πλατυφύλλων.

Θέλω να σου μιλήσω για ένα νησί που βρίσκεται δίπλα από την Ικαρία που λατρεύεις. Το νησί αυτό λέγεται επίσης Ικαρία. Όμως οι ομοιότητες σταματούν εδώ. Από εκεί και πέρα, τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μεταξύ των 2 αυτών νησιών δεν είναι απλώς διαφορετικά, είναι ακριβώς τα αντίθετα!

Εχω καιρό που δεν τόχω κάνει... είναι τώρα κάμποσα χρόνια που δεν έχω γράψει ερωτικά γράμματα... και δεν έχω εμπειρία στο να μιλάω για την αγάπη μου δημόσια. Μα τώρα πρέπει να το κάνω....

Τον συνάντησα αναπάντεχα, στο αρχαιολογικό μουσείο της παλιάς πόλης του Αμμάν, στο Citadel, στην Ιορδανία. Περπατούσα στις λιγοστές, μικρές αίθουσες του μουσείου, με βήμα αργό και βαρύ, καθώς η ξενάγηση που είχε προηγηθεί κάτω από τον καυτό ήλιο μας είχε κουράσει όλους – όλη η παρέα γύριζε στα δωμάτια με μια αίσθηση «αγγαρείας», να ρίξουμε μια γρήγορη ματιά για να μην πούμε ότι φτάσαμε μέχρι εκεί και φύγαμε άπραγοι...

08/06/2015 - 00:14God save the Queen

Της είχαν πει πως ήταν βασίλισσα, γιατί ήταν γυναίκα της Σαουδικής Αραβίας. Πως δεν θα έπρεπε να σκέφτεται ή να αμφισβητεί τίποτα. Πως έπρεπε να είναι υπάκουη. Ήταν μια βασίλισσα που δεν κυβερνούσε κανέναν, ούτε καν τον εαυτό της. Δεν έπρεπε να εργάζεται ούτε να φιλοδοξεί για τίποτε παραπάνω. Είχε γεννηθεί με αυτόν τον τίτλο, τον οποίο δεν απέκτησε ούτε απαίτησε.

Λίγα λόγια για την πρώτη παράσταση «ΙΚΑΡΙΑ το νησί των θεών», αρκετές ώρες μετά το τέλος της, σε μια προσπάθεια να καταλαγιάσει ο αρχικός ενθουσιασμός.

Ρεπό την Παρασκευή από την επιτήρηση στις Πανελλήνιες Εξετάσεις για δουλειές σε Υπηρεσίες και φρόντισα ο δρόμος μου να περάσει από το Σύνταγμα.

Σελίδες

ikariastore banner