16/10/2015 - 10:41Η συκιά

Η συκιά θα μπορούσε να είναι το σύμβολο του καλοκαιριού για ένα νησί του νοτιά. Μπορεί να ακούγεται τρελό, αλλά αυτό το δέντρο είναι πολύ σημαντικό για μένα. Βλέπετε, δεν το συναντώ συχνά, εκεί που ζω, στη βόρεια Ευρώπη. Κανονικά, ξέρω τα σύκα μόνο από το σούπερ μάρκετ, απ’ όπου μπορώ να τα αγοράσω σε μια πολύ ακριβή τιμή, χωρίς η γεύση τους να ανταποκρίνεται στην τιμή τους. Έτσι, όταν περνώ το καλοκαίρι στην Ικαρία και τριγυρίζομαι από συκιές, νοιώθω όπως η Εύα στον Παράδεισο.

14/10/2015 - 12:14Facepalm

Εδώ και λίγο καιρό έχω κάνει κάποια βήματα ως stand up κωμικός και μπορώ να πω ότι ο χώρος της κωμωδίας είναι ένας χώρος δύσκολος, απαιτητικός αλλά και ψυχοθεραπευτικός! Σε γεμίζει ενέργεια τις καλές βραδιές, αλλά σε ρίχνει όταν δεν πας καλά ή όπως λέμε στην ορολογία μας, όταν «πεθαίνεις» στη σκηνή.

- Δεν ξέρω... καταλαβαίνω αυτό που λες αλλά κάτι δεν μου αρέσει.
- Τι είναι αυτό που δεν σου αρέσει; Πού διαφωνείς;

To 48 έφυγα από το νησί. Με λύπη, σχεδόν οδύνη. Έξι ακόμα αδέλφια είχα, που να μας θρέψει ο καημένος ο πατέρας τότες... δύσκολα χρόνια εκείνα. Έφυγα και πήγα στο Κογκό, 17 χρονών παιδί στο Κογκό, βάλε με το νου σου!

07/10/2015 - 13:05H Σταματούλα

Φτερωτός άγγελος του έρωτα θα ντυθώ απόψε… Αυτό σκαρφίστηκε το «πετούμενο» και χωρίς καθυστέρηση εφάρμοσε τα φτερά του ανοίγοντάς τα διάπλατα στο σχήμα της καρδιάς και βρέθηκε μονομιάς στον αέρα, με τα αιχμηρά του βέλη παραμάσχαλα…

Το Παλιό Γυμνάσιο του Αγίου Κηρύκου είναι, κατά γενική ομολογία, ένα από τα αρχιτεκτονικά κοσμήματα του νησιού. Ως Καριωτάκι της Αθήνας, δεν είχα την τύχη να φοιτήσω εκεί, έζησα όμως πολύ όμορφες καλοκαιρινές στιγμές στο προαύλιό του, ακούγοντας μουσικές αγαπημένων μου τραγουδιστών και τραγουδοποιών και βλέποντας θεατρικές παραστάσεις, εφόσον για πολλά χρόνια ήταν ο επίσημος συναυλιακός χώρος-ανοιχτό θέατρο του Αγίου.

30/09/2015 - 14:15Συριανή γλυκιά

Σύρια ή Σύρα ή Συριανή ή εκείνη που βγήκε στο σεργιάνι, δεν έχει τόση σημασία, παιδί και λίγο κοπέλα, με υπέροχα μάτια και δυνατό γέλιο. Η μάνα της φορά μαντήλι στα μαλλιά, μου θυμίζει μια φωτογραφία ασπρόμαυρη της γιαγιάς μου στα νιάτα της. Θα φορούσε το μαντήλι, σκέφτομαι, ακόμη και στο ταξίδι για το Τσεσμέ και το Χαλέπι, τότε που έσερνε τα τρία της παιδιά μαζί.

Άντε, φύγατε και οι τελευταίοι. Κατεβήκαμε στο λιμάνι και σας ξεπροβοδίσαμε. Σας κουβαλήσαμε τα πράγματα ως την προβλήτα, σας τα βάλαμε και μέσα στο γκαράζ. Σας φιλήσαμε σταυρωτά, και δεν σας ρωτήσαμε πότε θα ξανάρθετε. Γιατί ξέρουμε. Θα ξανάρθετε με την πρώτη ευκαιρία.

Στη γραμματική όταν μιλάμε για ετυμολογία μιας λέξης εννοούμε πως ψάχνουμε βαθιά στο χρόνο για τη ρίζα της, την ιστορία της και εντέλει τη σημασία της. Η αναζήτηση της αλήθειας μιας λέξης είναι ένα ταξίδι στη γνώση και στο παρελθόν αλλά κυρίως είναι μια περιπέτεια.

Μια μέρα θα γεράσουμε, τουλάχιστον όσον αφορά στα χρόνια που περνούν και μετρούν στην ταυτότητα μας. Μπορεί να γίνουμε αδύναμοι, να έχουμε δυσκολία στο περπάτημα και να δυσκολευόμαστε στη διαχείριση της καθημερινότητάς μας. Αλλά πάντα θα υπάρχουν και αυτές οι στιγμές που η ηλικία, το βάρος της πείρας μας, απλώς θα ρέει.

Σελίδες