Έξω είναι κάτι σαν βοριάς που φυσάει. Έξω είναι κάτι σαν μαύρο, που βραδιάζει. Τα κλαδιά της βοκαμβίλιας σαν θόρυβο κάνουν, που ακουμπούν στο σπίτι και κουνάνε τα κεραμίδια στη στέγη. Ο καιρός δρόσισε αλλά δεν είναι ακόμα για τζάκι.

Κλείσαμε κιόλας ένα μήνα μακριά, στο Κουβέιτ. Μακριά από την οικογένεια και τους φίλους μας. Μακριά από το κάθε μέρα μας. Ξεβολευτήκαμε από τις σταθερές μας. Το σπίτι μας, το αμάξι μας, τις φιλικές μαζώξεις, τις βραδυνές μας βόλτες στο πάρκο, την μπάλα της Τρίτης στα 5Χ5 και μερικά άλλα μικρά που τώρα από μακριά φαντάζουν ακόμα πιο σημαντικά.

Ως θεσμός τα πανηγύρια μας ολοένα και περισσότερο τείνουν να αγνοήσουν την κοινωνική τους πλευρά και περισσότερο αποβλέπουν στην επίτευξη οικονομικού κέρδους.

Είχαμε ένα όμορφο κακομαθημένο μωρό. Το ταΐζαμε, το ποτίζαμε, ό,τι περίσσευε το πίναμε εμείς. Το κανακεύαμε, του κάναμε όλα τα χατίρια και καμαρώναμε παντού πως είναι το καλύτερο στον κόσμο. Έκανε και καμιά ατιμία αλλά εμείς το παραβλέπαμε γιατί ήτανε αγνό και τρισχαριτωμένο.

Οι βάρκες μαζεύονται στεριά και οι μπουρουκάδες ξεκίνησαν απόχες. Οι κήποι καθαρίζονται από τις ξεραμένες ντοματιές και ταμπουραδιές και σκάβονται για κάθε λογής λάχανα. Τα χειμαδιά τοιμάζονται από τους κατσικάδες, ενώ πολλοί ‘παραβάτες’ ανοίγουνε πορειές για βοσκή. Τα πατζούρια των σπιτιών μας άνοιξαν, επιτέλους, να περάσει ο φθινοπωρινός ήλιος.

Τραβούσε τον κλώνο, έκοβε το σύκο βιαστικά κι ύστερα έπιανε ν’ αλείφει με την ακρούλα του το πονεμένο δέρμα. Έβγαινε το συκόγαλο δροσάτο και την ανακούφιζε από το τσίμπημα. Μα χρόνια μετά, κοτζάμ γυναίκα ήτανε και ντράπηκε.

Αν κρίνω από τους νέους ανθρώπους που ξέρω, έχω, ή μάλλον είχα διαφορετικά γνωρίσματα από αυτούς στην ηλικία τους, ιδίως στη σχέση μου με ηλικιωμένα άτομα. Σήμερα, τα ηλικιωμένα άτομα, τα πιο συγγενικά τους μάλιστα, φαίνεται να απωθούν τους νέους. ΄Ισως να οφείλεται και στα επί μέρους πρόσωπα.

Θα έχεις βρεθεί σίγουρα σε κάποιο από αυτά. Είναι μικρά φεστιβάλ και εκδηλώσεις στο νησί. Από ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο και συλλόγους που αντλούν από το παρελθόν, προσπαθώντας να δουν το μέλλον με μια φρέσκια μάτια, με μικρής κλίμακας αλλά υψηλής αισθητικής πολιτιστικά δρώμενα.

29/09/2014 - 00:26Ghost Ville

Έχει αρχίσει να ψιλοχαράζει και σχεδόν από το ύψος της εκκλησίας κάνουν τις πρώτες τους εμφανίσεις… Είναι ντυμένοι στα λευκά, με κουκουλωμένα τα κεφάλια τους και προχωρούν σαν υπνωτισμένοι. Σαν ζόμπι.

Τι να κάνω πες μου για να μην είμαι εναλλακτική; Δε θέλω, ρε παιδί μου, πώς το λένε; Βαρέθηκα να το ακούω, να το διαβάζω, να νιώθω την αγωνία αυτών που το ψάχνουν, να βλέπω το μπλαζέ καμάρι αυτών που θεωρούν πως το ‘χουν.

Σελίδες

ikariastore banner