Πολλά έχουν γραφτεί αλλά και ακουσθεί κατά καιρούς για “την προβολή της Ικαρίας” μέσα από τα ΜΜΕ. Όμως στα παραπάνω συμπεριλαμβάνουμε και ενέργειες που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ ΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ αλλά κάποιο προϊόν ή υπηρεσία άσχετα με το νησί. Οπότε δεν είναι και υποχρεωμένοι, επειδή αναφέρονται με τον οποιοδήποτε τρόπο σε εμάς, να δίνουν δώρο στους θεατές και από ένα λαογραφικό - ιστορικό dvd 2,5 ωρών όπου μέσα θα αναφέρουν το πόσο γαμάτοι, προκομμένοι, άξιοι και αγωνιστές είμαστε. Ή μήπως είναι;

Η μικρή θα ‘τανε στα τέσσερα, αν θυμάμαι καλά. Είχε βήχα επίμονο. Η μάνα της την πήγε στο γιατρό. Παραθέριζε ο άνθρωπος, αλλά, μια και ήταν ο μόνος γιατρός στο χωριό και ντόπιος, δεχόταν και επισκέψεις ασθενών. Μέσα Αυγούστου. Απογευματάκι.

Είχα λέει αργήσει για τη δουλειά...
Ξύπνησα απότομα, ντύθηκα και μπήκα στο αυτοκίνητο βιαστικός.
Γυρίζω το κλειδί στη μηχανή αλλά τίποτα! Πιο νεκρό και από τον εγκέφαλό μου που ακόμα δεν έχει πάρει μπρος από το απότομο ξύπνημα.

27/05/2014 - 00:35Συγχρονισμός

Αν κρίνω από την ημερομηνία του αρχείου που διασώθηκε στον υπολογιστή, ο διάλογος πρέπει να έγινε 29 Ιουλίου του 2010 ή κάπου εκεί γύρω. Πάντως ήταν αργά τη νύχτα ή νωρίς το ξημέρωμα και ήταν καλοκαίρι.

Η αλήθεια είναι ότι ο επόμενος Δήμος πρέπει να ενδυναμώσει και εξωκομματικούς ή αλλο-κομματικούς ανθρώπους να προσφέρουν. Μέχρι τώρα δυστυχώς έχουμε σχετικά ολοκληρωτικά μοντέλα, που εργάζονται πάνω σε συγκεκριμένες "αυτονόητες" διεκπεραιώσεις του συνηθισμένου δημοτικού "καθηκοντολογίου".

Είναι δύσκολα αυτά τα χρόνια στο νησί. Έχουμε 1950, τι τα γυρεύεις... Δεν υπάρχουν δουλειές. Οι άνθρωποι φεύγουν, οι πολλοί στην Αθήνα μα και αρκετοί στην Αμέρικα, στην Αυστράλια. Ψάχνουν μεροκάματα, να μπαρκάρουν, άλλοι να μάθουν κάποια τέχνη, να σπουδάσουν. Και φιλοξενούνται.

Καριωτόσπιτο στην Αθήνα. Στο απέναντι συνεργείο είχαν πολλή δουλειά. Κάθε μέρα δηλαδή είχαν πολλή δουλειά, όμως εκείνο το πρωϊνό είχε μαζευτεί τόση που δεν ήξεραν πώς να τη διαχειριστούν. Η ώρα περνούσε και όλο το συνεργείο δούλευε ασταμάτητα. Πήγε η ώρα 3 και ακόμα δούλευαν. Γύρω στις 3 και μισή, η κυρία Μαίρη από απέναντι βγαίνει στο μπαλκόνι στον τρίτο όροφο και βάζει ευγενικά τις φωνές. Είναι άλλωστε ώρα κοινής ησυχίας. Όλοι κοιτιούνται μεταξύ τους, της κάνουν ένα νόημα και σταματούν.

Απογευματάκι Κυριακής, τέλος του Απρίλη με λίγο βοριαδάκι στο Καρκινάγρι, το νοτιοδυτικότερο χωρίο της Ικαρίας, διακρίναμε στον ορίζοντα του ένα….κάτι…σαν σανίδα!

Στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές της 18ης Μαΐου στον Δήμο Ικαρίας, επέλεξα να συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο της Πανικαριακής Ενότητας Αλλαγής με τον σημερινό Δήμαρχο Χρήστο Σταυρινάδη. Στην επιλογή μου αυτή κατέληξα διότι θέλω να πάρω πιο ενεργό μέρος στην διαχείριση των προβλημάτων του τόπου μου, με άμεσο και πρακτικό τρόπο. Τόσο στην γενική διαχείριση των κοινών όσο και μέσα από την συμβολή μου σε μια σειρά συγκεκριμένα θέματα που απαιτούν προσωπική εμπλοκή και καλή γνώση του αντικειμένου.

Η γάτα της φωτογραφίας είναι μόνιμη κάτοικος Ικάριας. Όταν ανάμεσα στο πλήθος των γάτων την είδα λίγο βραδύτερη απ τις άλλες και λίγο ταλαιπωρημένη, υπέθεσα ότι έχει κάποια ασθένεια.

Σελίδες

ikariastore banner