…και όταν το κέφι ανάβει και έχουν γίνει όλες οι κοινωνικές επαφές και όλα τα σχόλια...όλοι γινόμαστε «ένα». Σκιές σε γλέντι, οικείες υπό τον ήχο του βιολιού. Φιγούρες εν χορώ, αγκαλιασμένες σ’ένα κύκλο, με κοινές καταβολές και την ίδια αγάπη...για τι άλλο...για το νησί. Το κόκκινο κρασί επικρατεί των πάντων και η έμφυτη ανάγκη για ξεσάλωμα είναι ο μόνος στόχος!

Όλα γίνονται ένα θέατρο μπροστά σου,μία παράσταση που συμμετέχεις και εσύ...συνήθως είσαι και ο πρωταγωνιστής. Αν κλείσεις τα μάτια και μόνο αισθάνεσαι, θα νιώσεις την οικειότητα των σκιών, δε σε νοιάζει ποιός και πού, το μόνο που σε νοιάζει είναι που νιώθεις, μυρίζεις και αγγίζεις...ναι αγγίζεις...αγκαλιάζεις και χορεύεις. Ίσως και με τους ίδιους ανθρώπους που το πρωί δεν είχες και πολλά να πεις...αλλά τελικά το βράδυ ή το ξημέρωμα...έχεις.

Παίζει τον ικαριώτικο και το βιολί ακολουθεί τα πόδια του πρώτου χορευτή ή εκείνος ακολουθεί το βιολί; Παρακολουθείς αυτήν την μυστική συνομιλία σαν τέχνη, σαν μία εικοσάλεπτη performance που θα πήγαινες να παρακολουθήσεις σ’ ένα εναλλακτικό θεατράκι, μόνο που εδώ δεν υπάρχουν πρόβες, ούτε σκηνοθεσίες... μόνο κέφι,κρασί και ψυχή.

Ο ερωτισμός, τα γέλια και τα πειράγματα κυριαρχούν σε ένα παιχνίδι που επαναλαμβάνεται σε κάθε ικαριώτικη σύναξη... ανυπομονώ για την επόμενη.

Μυρτώ Αξαρλή
mirtax_gr@yahoo.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Μυρτώς Αξαρλή.