Όλα δείχνουν πως η φετινή χρονιά είναι ίσως η τελευταία για το ΕΣΥ, έτσι όπως τουλάχιστον το γνωρίζαμε. Ένα ΕΣΥ που παρ’ όλες τις δυσλειτουργίες και τα κακώς κείμενά του, απόρροια των χρόνιων πολιτικών  λιτότητας και περικοπών, αποτελούσε δημόσιο αγαθό και κάλυπτε ως ένα βαθμό τις ανάγκες των ασφαλισμένων του. Οι εποχές των μνημονίων ήρθαν να δώσουν την χαριστική βολή σε ένα σύστημα υγείας, το οποίο εδώ και καιρό λειτουργούσε αποκλειστικά και μόνο χάρη στη θέληση και το φιλότιμο των υγειονομικών.

Την ώρα λοιπόν που οι τράπεζες επιχορηγούνται με δεκάδες δις, στην υγεία έχουμε:
- Μείωση του αριθμού των νοσοκομείων της χώρας : Τα νοσοκομεία της χώρας από 131 γίνονται 83 μέσω των συγχωνεύσεων (στο νομό μας συγχωνεύονται το ΓΝ Σάμου με το ΓΝ-ΚΥ Ικαρίας). Το μέλλον, δηλαδή, του νοσοκομείου της Ικαρίας είναι αβέβαιο. Τα συγχωνευμένα ιδρύματα θα έχουν κοινό κουτσουρεμένο προϋπολογισμό και ενιαίες υπηρεσίες. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος του νοσοκομείου Ικαρίας, θα μπορεί να μετακινηθεί με υπηρεσιακή εντολή στο νοσοκομείο της Σάμου για να καλύψει τις εκεί ανάγκες. Δηλαδή τα τεράστια κενά σε προσωπικό μπαλώνονται με την εξόντωση του ήδη υπάρχοντος δυναμικού, χωρίς να ξοδεύεται φράγκο για τις αναγκαίες προσλήψεις. Τώρα, με ποιον τρόπο λιγότερο προσωπικό και λιγότερα κονδύλια θα φέρουν αναβάθμιση της υγείας, το αφήνουμε στην κρίση σας.

- Διάλυση – πλήρης ιδιωτικοποίηση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας – Ε.Ο.Π.Υ.Υ. : Είσοδος των ιδιωτικών μαγαζιών υγείας στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, ενώ δίνεται η δυνατότητα σε ιδιώτες γιατρούς να κάνουν απογευματινά ιατρεία στα δημόσια νοσοκομεία με το αζημίωτο! Η κρατική επιχορήγηση στα ταμεία ανέρχεται σε 0,7% του ΑΕΠ τη στιγμή που πέρυσι μόνο για το ΙΚΑ η κρατική επιχορήγηση ήταν 1,4% του ΑΕΠ.

- Διάλυση των δομών Πρόνοιας : Η μεταφορά της Πρόνοιας στο υπουργείο εργασίας και η αποκοπή της από το υπουργείο υγείας προαναγγέλλει τη διάλυση του πιο στοιχειώδους δικτύου προστασίας των πιο ευπαθών ομάδων του πληθυσμού. Δομές Πρόνοιας γίνονται πλέον θέμα «φιλανθρωπίας». Στον τόπο μας τέτοια παραδείγματα αποτελούν ο δημοτικός παιδικός σταθμός και το γηροκομείο.

- Μεταφορά του κόστους υγείας στο άτομο : Το κράτος αποσύρεται από ολοένα περισσότερες παροχές υπηρεσιών υγείας, τις οποίες καλούνται να πληρώσουν οι χρήστες των υπηρεσιών αυτών, οι οποίοι τις έχουν ήδη πληρώσει με τις ασφαλιστικές τους εισφορές (5ευρω, απογευματινά ιατρεία των 90 ευρώ, συμμετοχή 10% στον ΕΟΠΥΥ, Κλειστά Ενοποιημένα Νοσήλια).

- Λειτουργία νοσοκομείων – επιχειρήσεων : Τα νοσοκομεία ενώ θα έπρεπε να καταναλώνουν πόρους αναγκάζονται να λειτουργούν με όρους κερδοφόρας επιχείρησης, διαφορετικά θα μένουν εκτός του κρατικού προϋπολογισμού. Παραχωρούνται 550 νοσοκομειακών κλινών (και μάλιστα των καλύτερων διαθέσιμων) σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Παράλληλα, υπηρεσίες οι οποίες απασχολούσαν μόνιμους εργαζόμενους περνάνε σε εργολάβους (καθαριότητα, ιματισμός, λογιστήριο, εστίαση).

- Έξοδα για φάρμακα : Το μνημόνιο επιβάλλει τη μείωση της κρατικής δαπάνης για φάρμακα κατά ένα δις. Δηλαδή, αυτό σημαίνει αύξηση των ποσοστών συμμετοχής των ασφαλισμένων, φάρμακα χαμηλότερου κόστους αλλά αμφίβολης ποιότητας, φάρμακα που θεωρούνται «πολυτελείας», τα οποία βγαίνουν από τη λίστα και καλείται να τα πληρώσει ο ασθενής από την τσέπη του.

- Ελλείψεις προσωπικού : Πάγωμα των προσλήψεων. Αποχωρήσεις υγειονομικών μέσω συνταξιοδοτήσεως, εφεδρείας (τεχνικοί, διοικητικοί υπάλληλοι, σύντομα και επαγγελματιών υγείας) ή απολύσεων που θα πλήξουν και τον στενό δημόσιο τομέα.

- Μισθολογική εξαθλίωση των εργαζόμενων στην υγεία.
 
Συνοψίζοντας, λοιπόν, ο οικονομικός στραγγαλισμός, απλήρωτοι εργαζόμενοι, ελλείψεις υλικών και εξοπλισμού, συγχωνεύσεις και κλεισίματα νοσοκομείων και προνοιακών δομών, τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, χαράτσια και αποκλεισμοί με νέα οικονομικά βάρη στους ασθενείς, διοικητικός αυταρχισμός και τρομοκράτηση των εργαζομένων όταν διεκδικούν, συνθέτουν ένα σκηνικό διάλυσης του ΕΣΥ που αποκλειστικό στόχο έχει πέρα από την περιστολή των δημόσιων δαπανών, την ιδιωτικοποίησή της υγείας κατά τις προσταγές της τρόικας.

Απέναντι στην ηττοπάθεια που το μνημόνιο μας επιβάλλει, μόνη λύση εργαζόμενοι και κάτοικοι σε κοινούς αγώνες

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΙΚΑΡΙΑΣ