Στις αρχές Οκτώβρη τα Λύκεια της Ικαρίας ενημερώθηκαν από την ΔΙΔΕ Σάμου ότι εγκρίνεται η διδασκαλία μόνο μίας ξένης γλώσσας στην Α΄ Λυκείου, ενώ με έγγραφο της ΔΙΔΕ Σάμου της 16 / 9/2015 είχαμε ενημερωθεί ότι η Περιφερειακή Διεύθυνση μπορεί να εγκρίνει ολιγομελή τμήματα ξένων γλωσσών, όπως εγκρίθηκαν και πέρσι από την Περιφ. Διευθ/ρια κυρία Παπαδανιήλ.
Παρακαλώ όπως μου γνωρίσετε τα κενά που έχουμε στα διδακτήρια της Επαρχίας Ικαρίας και των Φούρνων στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αν έχουν διορισθεί αναπληρωτές όπως Γυμναστές κ.α. και σε ποια σχολεία της Επαρχίας αντιμετωπίζουμε πρόβλημα καθαρά λειτουργικό δηλαδή να έχουμε κάθετη έλλειψη εκπαιδευτικών, όπου πιθανόν να υπάρχει ακόμα και κίνδυνος κλεισίματος των σχολείων.
«Μπορείτε να ασχοληθείτε με την Ελευθέρα Πολιτεία Ικαρίας, είναι πολύ ενδιαφέρον κεφάλαιο της ιστορίας», ήταν τα λόγια της σχολικής συμβούλου των φιλολόγων κας Χρυσώς Λυγίζου. Κατόπιν ενδελεχούς έρευνας στο διαδίκτυο βρέθηκε μόνο ο τίτλος ενός ντοκιμαντέρ του Λεωνίδα Βαρδαρού «17 Ιουλίου 1912. 100 χρόνια από την Ικαριακή Επανάσταση».
Τις τελευταίες μέρες ενημερωθήκαμε ότι βάσει του κανονισμού λειτουργίας της ΣΜΕΑΕ (Σχολικής Μονάδας Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης) Ικαρίας υποχρεούνται να αποφοιτήσουν δύο παιδιά λόγω ηλικίας. Επειδή δεν υπάρχει στο νησί της Ικαρίας δευτεροβάθμια δομή ειδικής αγωγής οι οικογένειες αναγκάζονται να μετακινούνται για να παρέχουν στα παιδιά τους την κατάλληλη εκπαίδευση.
Τέτοιες μέρες του χρόνου κάτι με πιάνει από το 1998 και έπειτα. Ήταν τότε που έδωσα κι εγώ τις δικές μου Πανελλήνιες εξετάσεις. Τις εξετάσεις για γέλια όπως είχα γράψει παλαιότερα. Μία από τις εμπειρίες που δεν θα ήθελα να ξαναζήσω. Σχολεία, φροντιστήρια, καθηγητές ιδιαιτέρων, γονείς, συγγενείς, media, όλοι είναι πάνω από μία εφηβική ψυχή που βογκάει από την πίεση. Όλοι για το καλό του παιδιού μα λίγοι αυτοί που κατανοούν το ίδιο το παιδί.